Αγαπητοί συμπολίτες, πάρτε το είδηση. Χωρίς αυτούς τους δύο διαπραγμάτευση με αίσιο τέλος δεν γίνεται…
Ο Τσίπρας και οι παρατρεχάμενοι του είναι άχρηστοι, είναι αμόρφωτοι και κυρίως δεν φοίτησαν στο αμερικανικό κολλέγιο. Θα μου πείτε πως ούτε ο Άδωνις φοίτησε εκεί, αλλά φοίτησε ο Σαμαράς. Και αυτό φτάνει…
Οι αριστεροί δεν είναι «σαλονάτοι». Ούτε και έχουν εμπειρία από Ευρώπη, όπως οι παλιοί Πασόκοι και οι Νεοδημοκράτες,οι οποίοι «έφαγαν με το κουτάλι» τα ευρωπαϊκά σαλόνια. Για αυτό το λόγο, τους αριστερούς, στην Ευρώπη δεν τους χωνεύουν. Για να μην πω ότι φτάνουν έως στο να τους σιχαίνονται.
Αυτή είναι η αλήθεια και για αυτό τον λόγο, λύση χωρίς αυτούς τους δύο ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ, συμπολίτες.
Αν δούμε το θέμα ιστορικά θα παρατηρήσουμε ότι οι αριστεροί, τα τελευταία 100 χρόνια ρήμαξαν την Ελλάδα. Πρώτα γιατί αντιστάθηκαν στους Μεταξάδες, στους Παγκάλους και στους Γερμανούς και στη συνέχεια στους θαυμαστές των Γερμανών, τους χουντικούς. Παράλληλα, οι αριστεροί έχουν μια ΓΕΝΕΤΙΚΗ ανωμαλία που τους κάνει αόρατους στα σαλόνια της εξουσίας. Ουσιαστικά, μπορεί το καθεστώς να φαίνεται δεξιό, αλλά το μολύνουν με αριστερές ιδεοληψίες, με αποτέλεσμα, ενώ φαίνεται ότι η δεξιά έχει την εξουσία, η αριστερά να είναι αυτή που, χωρίς να φαίνεται, «κρατά το τιμόνι».
Θυμηθείτε τη σοσιαλομανία του εθνάρχη Καραμανλή. Και μη που πείτε ότι δεν ήταν δάκτυλος αριστερής έμπνευσης… Θυμηθείτε τον τρίτο δρόμο του Ανδρέα! Το νοικοκυρεμένο σοσιαλισμό του Σημίτη!!!
Οι δικτατορίες του τελευταίου αιώνα, στη χώρα μας, μην ξεγελιέστε, αν και έμοιαζαν δεξιές, στην πράξη, ήταν καλά οργανωμένες «κομμούνες» που διέφθειραν την αγνή, γαλάζια πατρίδα του Περικλή και του Πλάτωνα. Εξάλλου, για αυτό τον λόγο τους έστειλαν μετά τον εμφύλιο να κτίσουν Παρθενώνες στα ξερονήσια!
Οι σοφοί ηγέτες της περιόδου ήξεραν πολύ καλά ότι μόνο οι κομμουνιστές και οι παρατρεχάμενοι τους γνωρίζουν από διαχείριση εξουσίας και κυρίως είναι υπάκουοι, όντας εκπαιδευμένοι στο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό.Άσε που στα χρόνια της μεταπολίτευσης κατέλαβαν τα θερινά και χειμερινά ανάκτορα, χωρίς να τους πάρει κανείς είδηση. Οι αριστεροί έγιναν κολαούζοι της πράσινης και μπλε εξουσίας των τελευταίων 30 χρόνων. Ο Ανδρέας, Αρχεομαρξιστής. Ο Σημίτης, Δογματικός Κομμουνιστής. Ο Μητσοτάκης, αλληθώριζε, πάντα, προς τα αριστερά και ο ανιψιός Καραμανλής, συνοδοιπόρος.
Οι αριστεροί, επίσης, έχουν μία ικανότητα να κάνουν το μαύρο, άσπρο. Για αυτό οι αρχηγοί της μεταπολίτευσης, τους είδαν ως σανίδα σωτηρίας στην πολιτική που εφάρμοσαν. Ο λόγος ήταν απλός: Αν κάνεις δεξιά πολιτική με αριστερή ταμπέλα έχει αποδειχθεί ότι τα μέτρα «περνάνε» άνετα, αφού εξωραΐζονται ως μέτρα ευαισθησίας.
Σκεφτείτε το. Δεν έλεγαν παλιά ότι αριστερά σημαίνει ευαισθησία, σε πλήρη αντίθεση με τη δεξιά που ταυτιζόταν με το τρίπτυχο «αρβύλα –βαρβατίλα –ανδρίλα»; Αριστερή αμφιβολία μπορεί να σημαίνει και αμφιθυμία και αμφιφυλία. Κάτι που στην κλασσική φανατική πολιτική και σεξουαλική ομαλότητα θυμίζει τον ιό του AIDS.
Από την εποχή της μεταπολίτευσης και αργότερα, η αριστερά στέρησε από τη δεξιά όλη την εξουσία. Τους άφηνε μεν την πρωτοκαθεδρία και τους τίτλους –υπουργιλίκια κλπ- αλλά κατείχε την πραγματική εξουσία. Η αριστερά μοιάζει με τη σύζυγο, μάνα, αδελφή που αφήνει τον άνδρα να θεωρεί ότι κυβερνά το σπίτι, ενώ εκείνη έχει «το πάνω χέρι». Και η αλήθεια είναι ότι τους ταίριαζε να είναι οι αθέατοι καθοδηγητές της ορατής εξουσίας, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν λέρωναν και την παράδοση της αριστεράς, που ως βενζίνη ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ διακατέχεται από την αποστροφή προς κάθε μορφή τάξης και εξουσίας. Μόνο τη φαντασΊα δέχονται στην εξουσία οι αριστεροί. Για αυτό το λόγο δεν τους ενοχλούσε να έχουν πολιτικούς-μαριονέτες, να βγάζουν το «φίδι από την τρύπα».
Με τούτα και με τα άλλα, η αριστερά, όντως, διοικεί το κράτος τα τελευταία 30 χρόνια. Κι ας φαίνεται ότι οι δεξιοπασόκοι έκαναν κουμάντο. Κύρια κανάλια μέσα από τα οποία ασκούν την εξουσία, τα εξής δύο: Τα συνδικάτα και ο Τύπος. Τα συνδικάτα, διότι οι αριστεροί έχουν ένα κουσούρι που τους χαρακτηρίζει. Αρέσκονται να μιλούν για τα πάντα με στόμφο σοφού! Τη γνώση αυτή την έλαβαν στις ΚΟΒΕΣ. Κάτι σαν κρυφά σχολειά της τουρκοκρατίας. Αυτοί, λοιπόν, ήταν οι φλογεροί ομιλητές. Και οι υπόλοιποι, που δε μιλούσαν, τους άκουγαν. Μέσω αυτής της τακτικής κέρδιζαν τις εκλογές των σωματείων και αργά, αλλά σταθερά έγιναν ο τρίτος πόλος εξουσίας στη δημοκρατία, συμπληρώνοντας το τρίπτυχο: ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ.
Δεν σταμάτησαν, όμως, εκεί. Επόμενος στόχος, ο Τύπος. Οι αριστεροί –παλιά τους αποκαλούσαν και κουλτουριάρηδες- διάβαζαν μανιωδώς. Ο λόγος ήταν το κόμπλεξ τους να ξεπεράσουν τις μικροαστικές καταβολές τους. Διαβάζοντας έμαθαν και να γράφουν. Αν ψάξετε, θα διαπιστώσετε ότι οι περισσότεροι δημοσιογράφοι υπήρξαν κομμουνιστές στο παρελθόν. Στην πάροδο των ετών, όμως, αφού γλυκάθηκαν από «το μέλι της εξουσίας» και τη δόξα που απολάμβαναν, έγραψαν «στα παλιά τους τα παπούτσια» την αριστερή καταβολή τους και μεταμορφώθηκαν σε καλά παιδιά με αγωγή και με την άποψη ότι οι μεταρυθμίσεις της δεξιάς έγιναν κάτι σαν τη μεταρύθμιση του Κρόμβελ στην Αγγλία. Δηλαδή εμποτισμένες από φιλελευθερισμό και προοδευτισμό. Η Ευρώπη αναδείχθηκε στη σημερινή πεμπτουσία του διαφωτισμού…
Τελικά, έχουν δίκιο οι δεξιοί που πρεσβεύουν ότι για τη σημερινή κατάντια του ελληνικού κράτους ευθύνονται οι αριστεροί και τα συνδικάτα τους και όχι οι ίδιοι που κυβερνούσαν, έστω ως μαριονέτες τους. Η φύση των κυβερνητών ήταν μία παραφύση ΣΥΝΟΥΣΙΑ, όπου η ουσία της πολιτικής ήταν αριστερή, ενώ η εκτέλεσή της, δεξιά. Γιατί, η εμφάνιση της εξουσίας οφείλει να φαίνεται και να είναι σαλονάτη, κυριλάτη, ώστε να δύναται να επιβάλλεται στα πόπολα. Στο σημείο αυτό να σημειώσω ότι θεωρώ πως κακώς διώξαμε τη βασιλική αυλή του Γλύξμπουργκ, την ίδια στιγμή που όλοι οι Ευρωπαίοι έχουν τους δικούς τους βασιλείς στα «ώπα-ώπα» και τους πουλούν και ακριβά, ως τουριστική ατραξιόν.
Εμείς εδώ, σαφώς υστερούμε. Διότι ακόμα κι αν ντύσουμε τον Σαμαρά και τον Άδωνι με μετάξια, δεν θα έχουν, σε καμία περίπτωση, το λούστρο των πριγκιπών. Αυτό το είδος λούστρου δεν αποκτιέται σε μία μόνο γενιά. Χρειάζεται χρόνια παιδείας ώστε να μπορείς να συμπεριφέρεσαι σαν να έχεις δουλειά, ενώ δεν κάνεις τίποτα. Αφού ακόμα και τα βρακιά τους, στους βασιλείς, άλλοι τα βάζουν…
Όσο είχαμε τον Άδωνι και τον Σαμάρα στην κυβέρνηση οι Ευρωπαίοι μας αγαπούσαν και υπηρετούσαν όλα τα βίτσια μας, και ας φαίνονταν ότι μας έκαναν υποδείξεις στα του οίκου μας. Αυτούς τους δύο τους φοβόντουσαν οι Ευρωπαίοι, διότι είχαν οράματα που ξεπερνούσαν τις δικές τους εντολές. Ένα ζητούσαν οι Ευρωπαίοι, δέκα έδιναν οι δικοί μας! Και μάλιστα τους ευχαριστούσαν που μας άνοιξαν τα μάτια και είδαμε με μιας τη μεταρύθμιση, τον διαφωτισμό και τη δημοκρατία. Τριά σε ένα και μάλιστα με δανεικά και αγύριστα.
Το όνειρο για μια Ευρώπη όμορφη και ήσυχη, σαν ελβετική αγελάδα δεν κράτησε πολύ. Οι Έλληνες, φύσει ανώμαλοι ως προς την τάξη και την ησυχία, έφεραν στην εξουσία τους παλαβούς! Αυτούς που βρίζουν τους όμορφους των Βρυξελλών. Αυτούς που πάνε στα ευρωπαϊκά σαλόνα, όπως πηγαίνουν στις χασαποταβέρνες της Βάρης. Με πουκάμισα ανοικτά και τις τρίχες να κυματίζουν απ’ έξω. Οι Ευρωπαίοι, όπως αναμενόταν, σοκαρίστηκαν με τόση κακογουστιά στο ντύσιμο και τόσες απρέπειες στα σαλόνια τους. Ποιοί είναι αυτοί που αμβισβητούν την πείνα, ως μέτρο αδυνατίσματος; Άλλοι πηγαίνουν σε γυμναστήρια και ακολουθούν ακριβές δίαιτες για να χάσουν βάρος και οι κ@λοέλληνες στους οποίους παραχωρήσαμε μαγική και δανεική συνταγή αδυνατίσματος τολμούν να εκφράζουν την άποψη ότι βλάπτει;
Εδώ που φτάσαμε, συμπολίτες, και τα είδαμε όλα, νομίζω ότι πρέπει, πλεόν, να καλέσουμε τους παλαβούς αριστερούς να δώσουν πίσω την εξουσία στα καλα παιδιά. Στον Άδωνι και στον Σαμαρά. Να πάμε στον πάτο, αλλά με ασφάλεια και τάξη. Άλλη ανασφάλεια και διαπραγμάτευση, δεν την αντέχω!
Επιστρέφω στη σύζυγο, την άσχημη και ξεχνώ την ερωμένη μου. Στη ζωή δεν κάνουμε, συνήθως, ότι θέλουμε. Κάνουμε, όμως, πάντα, αυτό που πρέπει. Τουλάχιστον τα τελευταία εκατό χρόνια που κυβερνούν οι υγειείς, οι πλούσιοι, οι νοικοκύριδες.
Ας μείνουμε με τη δόξα του ηττημένου στη ζωή, αλλά νικητή στις ιδέες και τα όνειρα. Αφήστε τους την εξουσία. Στο τέλος –τέλος, στον τάφο δεν μπορούν να την πάρουν μαζί τους…
Το άρθρο υπογράφει ο Κ.Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
