Είχαμε συνηθίσει όλα τα χρόνια, η δημοσιογραφία να αποτελεί τη χαλαρή προέκταση των κατεστημένων δυνάμεων. Τα πράγματα όμως άρχισαν να σκληραίνουν από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν ο φιλελεύθερος καπιταλισμός άρχισε να μεταμορφώνεται σε δικτατορία των αγορών. Ήταν η απαρχή της σεισμικής στροφής που διέλυσε μύθους και κατευθύνσεις δημιουργώντας εχθρούς: Τους ερευνητές ρεπόρτερς.
Όλα συνέπεσαν με το «τέλος του Ψυχρού Πολέμου», που ωστόσο μόνον στα λόγια υπήρξε.
Το κυνήγι μαγισσών συνεχίσθηκε σε όσους διαμαρτύρονταν για τις διώξεις προσφύγων και μεταναστών, τους ζηλωτές παλιών ελευθεριών, όσους αμφισβητούσαν τη «σατανική Ρωσία», ότι η Κίνα έπρεπε κι αυτή να μπει στο στόχαστρο και πως το ΝΑΤΟ παρέμενε «αμυντικός οργανισμός».
Έτσι σταδιακά οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι άρχισαν να μην έχουν θέση στα αποκαλούμενα «Μέσα του Συρμού» (ή από συνήθεια «παραδοσιακά»). Κάτι που πήγε ν΄ αλλάξει τα πρόσφατα χρόνια με την διάδοση των κοινωνικών δικτύων. Μια γωνιά του Διαδικτύου βρέθηκε να φιλοξενεί αναλύσεις και πραγματική δημοσιογραφία. Με πραγματικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους όπως οι wikileaks.org, consortiumnews.com, ZNet zcomm.org, wsws.org, truthdig.com, globalresearch.org, counterpunch.org and informationclearinghouse.info. Εκεί καταφεύγουμε όσοι επιθυμούμε να καταλάβουμε τις συμβαίνει στον κόσμο ολόκληρο. Στον κόσμο όπου τα ισχυρά κράτη εκμεταλλεύονται την επιστήμη και την τεχνολογία για να εντείνουν την πολιτικο-οικονομική τους επιρροή κάτω από ένα ελκυστικό προσωπείο θεαματικού ναρκισσισμού.
Όσο για την κάλυψη των θεμάτων γίνεται πλέον μονόπλευρα, χωρίς έρευνα, αποφεύγοντας να αποκαλυφθούν βασικά επιχειρήματα που θα αμφισβητούσαν τον μύθο που θέλουν να επιβάλλουν τα κυρίαρχα Μέσα.
Ύστερα μας προέκυψε η ΛΙΤΟΤΗΤΑ. Εφεύρεση των απατεώνων τραπεζιτών που την επέβαλαν στους πολιτικούς. Για να πληγούν οι κοινωνικές παροχές με πρώτες της υπηρεσίες Υγείας.
Κι ύστερα ήρθαν τα γνωστά fake news- οι ψευδείς ειδήσεις. Σε αντιστάθμισμα των αποκαλύψεων που γίνονται στο Διαδίκτυο, ώστε να μπερδευτεί ο κόσμος.
Από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις του πολέμου προπαγάνδας, αποτελούν οι επιθέσεις εναντίον του ιδρυτή του WikiLeaks, Julian Assange. Οι αποκαλύψεις του οποίου του απέδωσαν φήμη, δημοσιογραφικά βραβεία, αλλά και πρωτοφανή απηνή διωγμό από το κατεστημένο. Ακόμη κι από την εφημερίδα Guardian, όπου είχαν πρωτοδημοσιευθεί οι αποκαλύψεις του – δημοσίευμα της οποίας τον αποκάλεσε «κατεστραμμένη προσωπικότητα».
Έτσι ο Ασάντζ βρίσκεται πλέον παγιδευμένος στην πρεσβεία του Εκουαντόρ, περικυκλωμένος από την Σκότλαντ Γιαρντ, με το ενδεχόμενο απέλασής τους στις ΗΠΑ, όπου καταζητείται για «εσχάτη προδοσία».
Κανονικά η περίπτωση Ασάντζ θα πρέπει να διδάσκεται στις δημοσιογραφικές σχολές, για να γίνει κατανοητό το σημείο που μπορούν να φτάσουν τα “fake news”, ώστε να καταρρακωθεί η προσωπικότητα ενός ερευνητή που έφερε στο φως της δημοσιότητας «απαγορευμένες ειδήσεις για το ευρύ κοινό».
Η φιλελεύθερη δημοσιογραφία αποτελεί επικίνδυνη πρόκληση για την ισχύ του διεφθαρμένου κράτους και των θεσμών που το ακολουθούν, όπως η «ανεπηρέαστη δικαστική εξουσία», αντί να συγκρούονται μαζί του.
Η μόνη ελπίδα που απομένει είναι η αναζήτησε νέων ιδεών και πιο φρέσκων εναλλακτικών πρακτικών και η συνεχής απομάκρυνση των νέων από τις γερασμένες πολιτικές οι οποίες επέβαλαν καταστροφικούς πολέμους – ας ξεχάσουμε τους πιο παλιούς- όπως στη Λιβύη και τη Συρία.
Και ξεχώρισαν για την «ενημέρωση» των καταστροφών στη Συρία οργανώσεων που οι ίδιοι χρηματοδοτούσαν να μεταδίδουν την δυτική προπαγάνδα, όπως τα περιβόητα «Λευκά Κράνη». Με πρώτο θαυμαστή τους τον George Clooney.
Και όπως επισήμανε ο σημαντικότερος ρεπόρτερ στη Μέση Ανατολή Robert Fisk, «ουδείς ρεπόρτερ από τα Μέσα του Συρμού μεταδίδει από την Συρία».
Λες και δεν υπάρχουν «καλά νέα» σ΄αυτόν τον κόσμο. Όπως ότι οι κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας βρίσκονται στα πρόθυρα ολοκληρωτικής νίκης εναντίον των υποστηριζόμενων από ΗΠΑ και ορισμένων ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων αντικαθεστωτικών (μισθοφόρων) ανταρτών».
Κι όλα αυτά τη στιγμή που συμπληρώνονται 17 χρόνια προσπάθειας της Ουάσινγκτον να κυριαρχήσει με επιθετικό τρόπο στη Μέση Ανατολή, μέσω εγκατάστασης παράνομων καθεστωτικών παρεμβάσεων για αλλαγές που συνοδεύονται με ψευδή επιχειρήματα.
Τα ελεγχόμενα από τους Δημοκρατικούς αμερικανικά Μέσα, (πλην του Fox) έχουν πλημμυρίσει τον κόσμο με ειδήσεις αντιπολιτευόμενες στον πρόεδρο Τραμπ, με προφανή στόχο να γελοιοποιήσουν, όπως η περίφημη υπόθεση διορισμού του δικαστή Κάβανο που είχε καταστεί «σημαντικό θέμα». Αλλά και τις μεταχρονολογημένες κατηγορίες για βιασμούς, των αμφισβητούμενης ηθικής υπόστασης Christine Blasey Ford και Stormy Daniels.
Αντίθετα κουβέντα για τη συμφωνία του περασμένου Ιουνίου, της Ιαπωνίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση για οικονομική συνεργασία που έμμεσα καθιστά το Τόκιο 29ο μέλος της ΕΕ. Κι αυτό επειδή ο Τραμπ απέσυρε τις ΗΠΑ από την Συμφωνία Trans-Pacific Partnership.
Αλλά ποιες είναι οι πραγματικές ειδήσεις; Μήπως οι αμφισβητούμενες με στοιχεία σχέσεις Τραμπ- Μόσχας; Πάντως οπωσδήποτε η ελπίδα ότι οι Δημοκρατικοί θα κερδίσουν τις αναπληρωματικές εκλογές του Νοεμβρίου και θα αρχίσουν οι διαδικασίες για την παραπομπή του Τραμπ για αποπομπή από την προεδρία.
Όσο για τις ιμπεριαλιστικές επιπτώσεις της αμερικανικής πολιτικής ποιος ενδιαφέρεται;
Κι όμως εντείνεται η προπαγάνδα προετοιμασίας (με την συνδρομή του πάντα πιστού Ισραήλ) εναντίον του Ιράν.
Θα προλάβει να κάνει δικό του πόλεμο κι ο Τραμπ; Ή θα έρθει κάποιος «ειρηνοποιός» τύπου βραβευμένου με Νόμπελ Ειρήνης Ομπάμα. Η προεδρία του είχε σπάσει όλα τα ρεκόρ προηγούμενων προέδρων με ανοικτά περί τα εφτά πολεμικά μέτωπα.
