Σε ποια νομιμότητα αναφέρονται οι κύριοι της κυβέρνησης και με ποιες διαδικασίες τη διασφαλίζουν άραγε;
Τα ράντζα και το μενού της κουζίνας των συμμετεχόντων στον πλειστηριασμό των συχνοτήτων περιφρουρούν τη νομιμότητα;
Η πολυφωνία πώς διασφαλίζεται, αλήθεια; Με μοναδικό κριτήριο τις καταθέσεις των ενδιαφερομένων;
Με την ενοικίαση των συχνοτήτων σε διαπλεκόμενους επιχειρηματίες, πολλοί από τους οποίους έχουν επιδείξει κατά το παρελθόν συμπεριφορά αποικιοκράτη;
Μπορεί οι συχνότητες να αποτελούν δημόσια περιουσία, η ενημέρωση όμως δεν παύει να παραμένει όχι μόνο το πολυτιμότερο αλλά και το πιο ουσιαστικό αγαθό, το οποίο δεν στριμώχνεται σε δημοπρασίες ούτε παραχωρείται με μοναδικό κριτήριο το χρήμα.
Είναι δυνατόν να αντιλαμβάνεται με τόσο ανορθόδοξο τρόπο την ενημέρωση και τη Δημοκρατία μία αριστερή κυβέρνηση;
Είναι τραγικό η εκπρόσωπος της κυβέρνησης και βουλευτές της να εμφανίζονται ως γελωτοποιοί στη δημόσια τηλεόραση για να δικαιολογήσουν ανερυθρίαστα τα αδικαιολόγητα.
Μοιράζουν την ενημέρωση και την ψυχαγωγία σε διαπλεκόμενους, υπόδικους, χρεώστες και λωποδύτες, οι οποίοι, αφού γέμισαν τους ελβετικούς λογαριασμούς τους με δάνεια μη εξυπηρετούμενα, θα έχουν άλλη μία ευκαιρία να το επαναλάβουν.
Τα χρέη θα παραγραφούν, οι παλιές αμαρτίες θα συγχωρεθούν και οι αποζημιώσεις των εργαζομένων θα πάνε περίπατο, για να ενταχθούν οι τελευταίοι στις ορδές των ανέργων που περιφέρονται καθημερινά γύρω μας απελπισμένοι.
Λυπηρή εικόνα, απαράδεκτη για κυβερνητικό μέτωπο το οποίο κατέλαβε την εξουσία στο όνομα της ισονομίας, της ισοπολιτείας και της κοινωνικής δικαίωσης.
Η αντίδραση των θιγόμενων επιχειρηματιών που μένουν εκτός νυμφώνα για να καταφύγουν αργότερα στη Δικαιοσύνη αποτελεί μικρή είδηση, μπροστά στην καταρρακωμένη αξιοπιστία μιας κυβέρνησης, η οποία στηριζόταν για μεγάλο διάστημα στο επαναλαμβανόμενο από τα στελέχη της ηθικό πλεονέκτημα.
Οι παλαιοί έλεγαν ότι όποιος κατουράει στη θάλασσα το βρίσκει στο αλάτι…
