Νοιώθω συγκλονισμένος από την ώρα που άρχισε να κυκλοφορεί η είδηση πως ο ΔΟΛ πάει για κλείσιμο… Κάτι που θεωρώ ανήκουστο.
Από τα χρόνια που θυμάμαι ότι άρχισα να διαβάζω, περίμενα τον πατέρα μου το μεσημέρι να φέρει ΤΑ ΝΕΑ.
Πρώτα έβλεπα την πρωτοσέλιδη γελοιογραφία του Φωκίωνα Δημητριάδη. Ύστερα γύριζα στην σπουδαία κείνη η δεύτερη σελίδα για να διαβάσω συντάκτες όπως τον Πηλιχό ή τον Σταματίου, που διαμόρφωναν την πολιτιστική εικόνα μιας εποχής.
Στην βιβλιοθήκη μου έχω ΟΛΑ τα τεύχη της ΕΠΟΧΗΣ με τη σφραγίδα του Λέοντα Καραπαναγιώτη και του ΘΕΑΤΡΟΥ του Κώστα Νίτσου. Εκδόσεις ΔΟΛ.
Όταν άρχισα να εργάζομαι ως δημοσιογράφος πάντα η πρώτη εφημερίδα που διάβαζα ήταν ΤΑ ΝΕΑ. Κι ο πατέρας αγόραζε την εφημερίδα που εργαζόμουν αλλά πάντα και ΤΑ ΝΕΑ.
Έτσι θεώρησα πως έκλεινα τον επαγγελματικό μου κύκλο, όταν ο πατρίκιος της δημοσιογραφίας Λέων Καραπαναγιώτης, με είχε καλέσει το 1984 στη Χρήστου Λαδά, να αναλάβω το εξωτερικό Δελτίο (όπως αποκαλούσαν τότε τα Διεθνή), στα ΝΕΑ.
Είναι δύσκολο να ξεγράψεις αναμνήσεις από σχεδόν είκοσι χρόνια, στην Χρήστου Λαδά,μαζί με Κυριακές γιορτές και σχόλες. Κοντά δέκα χρόνια εκλεγμένος εκπρόσωπος των συναδέλφων από ΤΑ ΝΕΑ στην ΕΣΗΕΑ. Χωρίς αντίπαλο.
Αναμνήσεις από την χρυσή εποχή του αξέχαστου Λέοντα Καραπαναγιώτη. Αποχώρησα από την εφημερίδα, όταν παρέδωσε Εκείνος, την διεύθυνση στους επίγονους. Και η αποχώρησή του σήμανε και την απαρχή της καθοδικής πορείας παραμένοντας ωστόσο πρώτη σε κυκλοφορία εφημερίδα.
Δεν θα ξεχάσω τις σαμπάνιες που είχαμε ανοίξει, όταν ΤΑ ΝΕΑ είχαν μετατραπεί σε «ταμπλόιτ» (μικρού σχήματος) και είχαμε πάλι ξεπεράσει το ΕΘΝΟΣ και τα 100.000 φύλλα κυκλοφορίας.
Είναι κρίμα! Τι άλλο να πει κάποιος…όταν σκεφθεί τους συναδέλφους που θα μείνουν άνεργοι.
Αλλά το ζήτημα είναι καθαρά πολιτικό…
Τι άλλο θα συμβεί στην εποχή που ζούμε;
