Η αλήθεια πονάει

Υπάρχουν δείκτες στην οικονομία για τον πολίτη της καθημερινότητας, πολύ πιο κατανοητοί από εκείνους του Υπουργείου Οικονομικών και της τρόικας. Είναι οι δείκτες της ζωής μακριά από τα χρηματιστήρια, τα πιστωτικά ιδρύματα και τα επιμελητήρια.

Προ ημερών σε βενζινάδικο της Πετρούπολης σταματάει ένα σπορ αυτοκίνητο και ο οδηγός ζητάει από τον υπάλληλο να του βάλει 50 ευρώ. Εκείνος πατάει τον διακόπτη φωνάζοντας «Έτοιμος» σε μισό λεπτό. Ο πελάτης κοιτάζει με απορία το καντράν, πότε πρόλαβες του λέει και βλέποντας τον δείκτη της αντλίας να δείχνει μόλις 5 ευρώ ρωτάει σαρκαστικά: «Πού να πάει, ρε φίλε, αυτό το αυτοκίνητο με 5 ευρώ, 50 να μου βάλεις». Ο υπάλληλος κουνάει το κεφάλι του και επιστρέφοντας στην αντλία ψιθυρίζει: «Πέντε είναι πολλά, προχθές ένα παλικάρι μου ζήτησε 1.70!».

Προχθές σε γνωστό αρτοπωλείο της Κηφισιάς, κυρία ζητάει από την υπάλληλο μία φρατζόλα μαύρο ψωμί, δείχνοντας ποιο έχει επιλέξει από τα πολλά που υπήρχαν στη βιτρίνα. Το παίρνει κι όταν ακούει την τιμή, το επιστρέφει πίσω αμήχανα, ζητώντας κάτι φθηνότερο. Ήταν μία γυναίκα συμπαθέστατη, καθ’ όλα αξιοπρεπής. Αστραπιαία ο κύριος που ακολουθεί παίρνει το ψωμί από τα χέρια της υπαλλήλου, η οποία ετοιμαζόταν να το αλλάξει, το επιστρέφει στη γυναίκα και της λέει ευγενικά: «Σας το προσφέρω εγώ»!

Δύο εικόνες ενδεικτικές από την Ελλάδα της τρόικας, των οικονομικών μεγεθών και της αναμενόμενης ανάπτυξης, μακριά από τις εικόνες του Ζαππείου και τα συνθήματα «Γιώργο, γερά, να φύγει η Δεξιά».

Λίγο πιο γερά θα φύγει και η φθηνότερη φρατζόλα…