Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, νωρίς-νωρίς το πρωί, στα τέλεξ έφτανε -καθημερινή ρουτίνα- τηλεγράφημα του Ασοσιέιτεντ Πρες, με την ανακοίνωση των βομβαρδισμών–χαλί, από τα γιγαντιαία αμερικανικά Β-52 στο Βόρειο Βιετνάμ.
Ήταν όμως τόσο μακριά. Και δεν γνωρίζαμε αν υπήρχαν πρόσφυγες και που πήγαιναν για να γλιτώσουν.
Τον «παλιό εκείνον τον καιρό» μου θύμισε η καθημερινή αναφορά που δίνει η ιστοσελίδα RT.com με τα πεπραγμένα των ρωσικών βομβαρδισμών στη Συρία.
Δεν θα πάρω θέση στις καταγγελίες που κάνουν οι δυτικές χώρες (του ΝΑΤΟ) ότι από τους ρωσικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς προκαλούνται θύματα καις τους αμάχους.
Απλώς θα θυμίσω σε όλους πως δεν υπάρχουν καλές και κακές βόμβες. Όλες τους φέρνουν καταστροφή.
Θα θυμίσω ακόμη μήπως καλές (;) ήταν οι βόμβες που έπεσαν στην αγορά Μερκάλι ή στο νοσοκομείο της Νις στους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς κατά τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία;
Η «καλός» ήταν ο πύραυλος που σκότωσε εκατοντάδες γυναικόπαιδα περνώντας από τον σωλήνα εξαερισμού στο καταφύγιο της Βαγδάτης κατά την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ;
Ή ακόμη πιο πρόσφατα -πριν μερικές ημέρες – «καλό σκοπό» είχε ο βομβαρδισμός από αμερικανικά μαχητικά αεροπλάνα του νοσοκομείου των Γιατρών χωρίς Σύνορα στην Κοντούζ του Αφγανιστάν;
Αιδώς Αχρείοι!
Αντί να στέλνετε βομβαρδιστικά για να εξασφαλίσετε τα γεωπολιτικά συμφέροντα των αφεντικών, των οποίων είσαστε οικονομικά εξαρτήματα πιο σωστό δεν είναι να καθίσετε σ΄εκείνες τις αναπαυτικές πολυθρόνες των διεθνών διασκέψεων και για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ να σκεφτείτε ποιο είναι το πραγματικό συμφέρον των λαών της Γης.
Βαρέθηκαν να ακούω να γίνονται πόλεμοι επειδή σε δεδομένους αρέσουν κάποιοι ηγέτες περιφερειακών χωρών και σε άλλους όχι.
Ο πόλεμος εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, είχε για στόχο τον «κακό» Μιλόσεβιτς. Παρελθόν και διαλυμένη σε κομμάτια η Γιουγκοσλαβία.
Ο πόλεμος εναντίον του Ιράκ είχε στόχο τον «πολύ κακό» Σαντάμ Χουσεΐν. Διαλύθηκε και το Ιράκ.
Ο πόλεμος εναντίον του Αφγανιστάν έγινε εναντίον των Ταλιμπάν. Μη κράτος και το Αφγανιστάν.
Για την ανατροπή και την δολοφονία του Καντάφι έγινε η «επανάσταση» στη Λιβύη. Βομβαρδίστηκε κι η Λιβύη. Πάει –ως κράτος- κι η Λιβύη.
«Ευτυχώς» προέκυψε η Αραβική Άνοιξη για την αποκατάσταση δημοκρατικών θεσμών στον αραβικό κόσμο. Κι όπου πήγε να παρεκτραπεί, υπήρξε «ξένος δάκτυλος» (κάτι γνωρίζουμε για το ποιος κινεί ανάλογα στρατιωτικά πραξικοπήματα) κι έτσι ξαναπήρε το «σωστό δρόμο» κι η Αίγυπτος.
Για ποιανού το όφελος; «Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου» επειδή μπορεί να χαρακτηρισθώ (λες και δεν το έχουν κάνει) «αντισημίτης».
Αλλά η επίλυση στο Μεσανατολικό εκκρεμεί. Ουδείς ασχολείται πλέον με όσα συμβαίνουν στην Παλαιστίνη. Για τον αποκλεισμό της Γάζας κλπ.
Εχθρός είναι ο Άσαντ. Αυτός φταίει για την διάλυση της Συρίας. Για την πρόκληση του κύματος των προσφύγων.
Γιατί δεν καταγγέλλει κάποιος ποιοι είναι εκείνοι που προκάλεσαν τον χαμό στην Συρία; Γιατί δεν μας λένε πώς και δεν έχει περάσει η «Αραβική Άνοιξη» τα σύνορα της Σαουδικής Αραβίας; Ή μήπως το καθεστώς στο Αμάν έχει ίχνη δημοκρατίας. Αυταρχικό και απολυταρχικό καθεστώς του κερατά…
Α, μην το ξεχάσω. Έχει ξεσπάσει λέει θρησκευτικός πόλεμος ανάμεσα στους Σιίτες και τους Σουνίτες. Όπως το Μεσαίωνα στην Ευρώπη, ανάμεσα στους Καθολικούς Ιησουίτες και τους Προτεστάντες. (Ουδεμία σχέση).
Και εδώ έχει βάλει το χέρι του το «κακό» Ιράν (Σιίτες). Και κατηγορείται από την «καλή» Σαουδική Αραβία (Σουνίτες). Γεωπολιτικά συμφέροντα κι εδώ. Και πολιτικο-οικονομικά παιχνίδια. Και τα πληρώνουν λαοί που ξεσπιτώνονται επειδή σφάζονται και βομβαρδίζονται.
Διόλου ευχαριστημένος είμαι που βομβαρδίζουν οι Ρώσοι στη Συρία. Όπως ενοχλούεμ που βομβαρδίζουν οι Τούρκοι το ΡΚΚ. Επειδή δεν μπορεί κάποιος νουνεχής να ικανοποιείται με την επίλυση «λογαριασμών» με βομβαρδισμούς, και πολέμους.
Αλλά στη ζούγκλα με τα θηλαστικά όπου ζούμε δεν υπάρχουν νουνεχείς . Τουλάχιστον νουνεχείς ηγέτες.
Έτσι θα συνεχίσουμε να ζούμε σ΄ έναν κόσμο όπου επικρατεί το διεθνές άδικο. Ώσπου κάποια ημέρα…
Επειδή δεν πρέπει να χάνουμε και την ελπίδα!
