Ξανά το φακελάκι, «θεσμός», πλέον, της ελληνικής κοινωνίας, στο προσκήνιο.
Οι πάντες το καταδικάζουν, οι άρρωστοι το καταβάλλουν, οι γιατροί το εισπράττουν και οι κυβερνήσεις κάνουν πως δεν βλέπουν.
Οργισμένοι παρακολουθούμε τον ευτελισμό των λειτουργών της ιατρικής στη χώρα μας, με όλες τις κυβερνήσεις ύποπτες για υπόθαλψη… «φακελακίου».
Ποιος, λοιπόν, φταίει για αυτήν την κατάντια;
Φταίνε οι φακελάκηδες γιατροί, (και δεν είναι λίγοι), που το παίρνουν, εκμεταλλευόμενοι την ανασφάλεια του αρρώστου και των συγγενών του.
Οι φακελάκηδες γιατροί, που «δικαιολογούν» τη δωροληψία τους: Είτε με την θεωρία της επιλογής γιατρού από τον άρρωστο (θέλω να με χειρουργήσει αυτός και τον πληρώνω). Ή με την θεωρία της αναντιστοιχίας του μισθού τους προς την υψηλή ειδίκευσή τους και το επαγγελματικό τους status.
Πονηρό επιχείρημα το πρώτο. Αναίσχυντο το δεύτερο. Δημόσιοι λειτουργοί αμειβόμενοι από το κράτος είναι οι γιατροί του ΕΣΥ.
Ο φακελάκιας γιατρός, πέραν του ότι είναι επίορκος, αναίσχυντος, δωρολήπτης, εκμεταλλεύεται την υλικοτεχνική υποδομή και το ανθρώπινο δυναμικό του δημόσιου νοσοκομείου, προς ίδιον όφελος.
Ενώ, ανταγωνίζεται, αθεμίτως, τους ελευθεροεπαγγελματίες συναδέλφους του, οι οποίοι πληρώνουν εξ ιδίων τα ενοίκια των ιατρείων τους και την γραμματεία τους.
Οι άρρωστοι και οι συγγενείς, εκβιάζονται στυγνά και δίνουν το φακελάκι, πέφτοντας θύματα της καλλιεργούμενης ανασφάλειας, από τα σαΐνια.
Η αρρώστια, είναι γεγονός, πως αναστατώνει την προσωπική, την οικογενειακή και την επαγγελματική ζωή του αρρώστου.
Στο απρόσωπο σύγχρονο νοσοκομείο, που απανθρωποποιεί αρρώστους και γιατρούς,
οι άρρωστοι χάνουν την ανθρώπινη ταυτότητά τους (γίνονται «η περίπτωση στο τρίτο κρεβάτι του θαλάμου 338») και οι γιατροί χάνουν την ανθρωπιά τους (το «παίζουν» τεχνοκράτες με θεϊκές τάσεις!).
Μέσα στο ψυχρό περιβάλλον του Νοσοκομείου, ο άρρωστος, ολοκληρωτικά αδύναμος, αναζητεί ασφάλεια, προσοχή, ενδιαφέρον. Και για να τα βρει, καταφεύγει στο μόνο μέσο που του φαίνεται ότι ανοίγει πόρτες και καρδιές (;).
Στο χρήμα.
Στο λάδωμα.
Στο φακελάκι.
Αγνοεί, όμως, ότι ο γιατρός, έτσι κι αλλιώς, θα τον αντιμετωπίσει, με την επάρκεια των γνώσεων που διαθέτει, είτε λαδωθεί, είτε όχι.
Δηλαδή, δεν θα γίνει καλύτερος γιατρός, επειδή λαδώθηκε.
Βρωμερότερος θα γίνει, από το λάδωμα. Πιθανότατα δεν είναι και καλός γιατρός, έτσι κι αλλιώς, αφού λαδώνεται.
Ίσως, ο φακελάκιας, να έχει φήμη, αλλά «ιητροί φήμη μεν πολλοί, έργω δεν πάγχυ βαιοί: Γιατροί κατά την φήμη, μεν, πολλοί, κατά , δε, το έργο ελάχιστοι» φωνάζει ο Ιπποκράτης
Δεν υπάρχουν επιβαλλόμενες λύσεις σε θέματα ηθικής τάξεως.
Οι γιατροί που παίρνουν φακελάκι πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν διαφέρουν από γκαρσόνια λαϊκού «κωλάδικου», που παίρνουν μπαξίσι (το ποσόν διαφέρει), υποσχόμενοι καλό τραπέζι και άμεση εξυπηρέτηση στους πελάτες τους.
Και ως τέτοιοι, αυτοί οι γιατροί το γνωρίζουν, ούτε της εκτιμήσεως των συναδέλφων τους χαίρουν, ούτε των αρρώστων τους. Κι ας τους λαδώνουν, αυτοί.
Άρρωστοι και συγγενείς αρνηθείτε το φακελάκι. Δεν διασφαλίζει τίποτα.
Κύριε Υπουργέ, εφαρμόστε το πόθεν, αλλά κυρίως το πώς έσχες, σε όλους του μόνιμους γιατρούς του ΕΣΥ από την πρόσληψη τους στο σύστημα μέχρι σήμερα.
Έτσι θα μπορέσετε και ο λαός και εσείς να διαπιστώσετε πόσοι, ποιοι και πώς πλούτισαν με τον… μισθό του ΕΣΥ.
Γιατροί του ΕΣΥ διεκδικήστε ακόμη καλλίτερες αμοιβές από την πολιτεία. Εάν, εν τούτοις, γιατροί του ΕΣΥ, θέλετε να πλουτίσετε, τότε το ΕΣΥ δεν κάνει για σας.
Βγείτε στον στίβο του ελευθέρου επαγγέλματος και ανακαλύψτε «πόσα απίδια βάζει ο σάκκος» σας, στον ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς.
Μην εκμεταλλεύεσθε το δημόσιο νοσοκομείο προς ίδιον όφελος. Αυτό είναι διαφθορά. Είναι ο ορισμός της διαφθοράς.
Γιατροί του ΕΣΥ, διατηρήστε την αξιοπρέπειά σας. Ας ξαναγίνει ο γιατρός «πολλών αντάξιος άλλων».
