Σαν σήμερα, 21 Μαρτίου 2014, «έφυγε» O Κωστής Παπαγιώργης. O Συγγραφέας, ο Μεταφραστής, ο Ποιητής των λέξεων, ο Διανοούμενος, ο οποίος δεν ήξερε άλλον τρόπο να είναι άνθρωπος, εκτός από το να είναι διανοούμενος.
Ένοικος τώρα του παντοτεινού, Αστρoσκονισμένος, με την μαραμαρυγή των άστρων, μας στέλνει τώρα αστροπεταλούδες λέξεων, να πεταρίζουν στη σκέψη μας και να την φωτίζουν με το αστρικό τους φως, μέσα στις σελίδες των βιβλίων του.
Δεν είχα την τύχη να γνωρίσω προσωπικά το Κωστή Παπαγιώργη, και να του εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου, για το ότι με τίμησε με δύο κείμενά του, δημοσιευμένα στην εφημερίδα «Ο Επενδυτής» και στο περιοδικό «Αθηνόραμα», καθώς επίσης και με την αναφορά του στην μετάφρασή μου των έργων του Τζέημς Τζόυς: «Η Αγρύπνια των Φίννεγκαν» και «Οδυσσέας», στο περιοδικό «LIFO», τα οποία εξέδωσε ο αλησμόνητος φίλος μου Οδυσσέας Χατζόπουλος, των εκδόσεων «ΚΑΚΤΟΣ»
Ζητώ συγγνώμη, για την αναφορά στο πρόσωπό μου. Όμως, σεμνύνομαι για την μεγάλη τιμή, που μου έκανε ο Κωστής Παπαγιώργης, και κλίνω ευλαβικά το γόνυ στην μνήμη του.
«ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ»
ΛΑΪΚΗ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ Γράφει ο Κωστής Παπαγιώργης
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ
Η ευπρέπεια διάλογο εκτός από απαραίτητη για τους τύπους, συχνά φέρνει και μια αίσθηση λιποθυμίας. Ο θυμός, όπως ξέρουμε έχει τη δική του γλώσσα. Το ίδιο η επιθετικότητα, η καταγγελία. Κάτω από την ευγενική φράση, «ξέρετε κύριε, εδώ υπερέβητε τα εσκαμμένα», υποβόσκει το γνωστό «άντε χέσε» και άλλα συναφή. Γενικά, κάθε ευπρέπεια έχει φιμώσει στην υπόγα έναν υπόκοσμο από βαναυσότητες. Ειδικά στις τηλεοπτικές αναμετρήσεις, συχνά μας περνάει από το νου η σκέψη: δεν θα βρεθεί κάποιος να τα πει τσουβαλάτα; Ο άνθρωπος βρέθηκε. Πρόκειται για έναν διευθυντή παθολογικής κλινικής, ο οποίος είναι Ανευλαβής όνομα και πράγμα. Τι έκανε ο άνθρωπος; Απλώς μίλησε όπως μιλάμε καθημερινά μεταξύ μας, άφησε το γλωσσικό σκύλο χωρίς φίμωτρο να γαυγίσει λίγο: πανικός στο πάνελ… Πιθανώς για πρώτη φορά η λέξη «πουστιά» πέρασε τον «έλεγχο» της τηλεοπτικής λογοκρισίας.»
LIFO
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ-ΕΝΑΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ
Κείμενα δικά του στη LIFO, συνεντεύξεις του και οι αποχαιρετισμοί φίλων του
Ο Κωστής Παπαγιώργης γράφει για τον Τζέημς Τζόις και την «μπουρδελοθεολογία» του γύρω από τη Νόρα. Με αφορμή την σημερινή επέτειο της γέννησής του, το 1882
2.2.2016 | 12:25
«Ξέρω και νιώθω ότι αν είναι να γράψω κάτι άρτιο και καλό στο μέλλον, θα το κατορθώσω μονάχα αν αφουγκραστώ τι συμβαίνει πίσω από τις πύλες της καρδιάς σου»
Από τον ΚΩΣΤΗ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗ
Μετά την έκδοση του Οδυσσέα, μεταφρασμένη από τον Σωκράτη Καψάσκη (εκδ. Κέδρος) πριν από μια εικοσαετία περίπου, η έκδοση της Αγρύπνιας των Φίννεγκαν διά της δημιουργικής χειρός του ιατρού Ελευθέριου Ανευλαβή (εκδ. Κάκτος) επιτρέπει πλέον στο ντόπιο κοινό να περηφανεύεται πως κρατάει στη βιβλιοθήκη του όχι μόνο τα δύο ασύγκριτα έργα του Δουβλινέζου μυθιστοριογράφου, μαζί με το Πορτραίτο του καλλιτέχνη σε νεαρά ηλικία (Άρης Μπερλής) και τους Δουβλινέζους, αλλά και την πεμπτουσία του τζοϋσικού εγχειρήματος. Επιμένουμε ειδικά στην περίπτωση του Ανευλαβή, ανθρώπου που έχει την εριστικότητα για πανοπλία και την εργασιομανία ως αποδεικτικό αγάπης για τα σπάνια λογοτεχνικά έργα. Γράφει ο αγαπητός μεταφραστής: «Η μάχη για τη μετάφραση της Αγρύπνιαςδόθηκε με τη βεβαιότητα πως θα χαθεί μα και με την προσδοκία ότι “διά του ελέου και του φόβου” της τραγωδίας που ζει ο μεταφραστής –δηλαδή να γνωρίζει το αδύνατο μιας τέτοιας μετάφρασης και εντούτοις να την επιχειρεί– θα επέλθει “η κάθαρσις των παθημάτων”, μιας προσπάθειας της οποίας ο μόχθος ποτέ δεν θα φανερωθεί. Και το αποτέλεσμά της θα χαθεί στη ματαιότητα, όπου όμως τα πάντα δικαιώνονται. Όλα είναι θεμιτά στη βανεσοματαιότητα». (Κύριε Ανευλαβή, θα γράψουμε για την εργασία σας, αφού πρώτα τη διαβάσουμε…)
