Η πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα να συγκαλέσει Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δείχνει για άλλη μια φορά ότι είναι ο απόλυτος κυρίαρχος, αυτή τη στιγμή, στο πολιτικό παιχνίδι. Γιατί, τί άλλο είναι η πολιτική εκτός από ένα καλοστημένο παιχνίδι που έχει αγωνιστικό χώρο, παίχτες και θεατές;
Σε αυτό λοιπόν το παιχνίδι, ο Πρωθυπουργός είναι ο νικητής μέσα από τις κινήσεις που κάνει, παρόλο που η ομάδα που διαθέτει υστερεί σε αρκετά θέματα άσκησης πολιτικής. Ο ίδιος όμως, φαίνεται ότι μεταβαίνει σταδιακά στον ρόλο του “Πρωθυπουργού- Ηγέτη” καταφέρνοντας να κάνει στρατηγικές κινήσεις που αποδυναμώνουν επικοινωνιακά και πολιτικά τους αντιπάλους του. Παρόλα τα Μνημόνια και την συνεχιζόμενη Κρίση, εκείνος καταφέρνει να μην χάνει πολιτικά και επικοινωνιακά, αλλά και να προβάλει ως ο μόνος πολιτικός αρχηγός που αν ξαναέκανε εκλογές θα τις κέρδιζε. Έστω και με 4 μονάδες διαφορά, όπως έδειξε πρόσφατη έρευνα.
Ποιες είναι οι 4 κινήσεις του Πρωθυπουργού που τον έχουν φέρει σε πλεονεκτική θέση, καθιστώντας τον πολιτικά κυρίαρχο;
1. Κέρδισε το στοίχημα να “καθαρίσει” με την Αριστερή Πλατφόρμα-ΛΑΕ και όχι μόνο να την θέσει εκτός ΣΥΡΙΖΑ αλλά και εκτός Βουλής. Στο ίδιο μήκος κύματος, διαγράφει τον Στ. Παναγούλη, παράλληλα με την απομάκρυνση Γ. Σακελλαρίδη στην ψήφιση του Πολυνομοσχεδίου. Εξάλλου, με τις διαγραφές οι πολιτικοί αρχηγοί έχουν ένα από τα μεγαλύτερα όπλα στα χέρια τους. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε διαγράψει 13 βουλευτές στα πάνω από 20 χρόνια αρχηγικής θητείας του. Άρα o Πρωθυπουργός, έχει καταφέρει να ελέγξει το Κόμμα του και να δώσει σαφές μήνυμα σε όποιους σκέφτονται να πάνε εναντίον του στη συνέχεια. Ήδη τα δημοσιεύματα των ΜΜΕ γράφουν ότι η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι συμπαγής.
2. Έχει καταφέρει να αποδυναμώσει τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, μέσα από τις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις και παράλληλα να έχει, αν χρειαστεί, πολιτικές εφεδρείες όπως αυτή της ΕΝΩΣΗΣ ΚΕΝΤΡΩΩΝ. Είναι αλήθεια, ότι οι εκλογές του Σεπτεμβρίου μετέτρεψαν το δίλημμα που έθεσε ο Πρωθυπουργός σε βεβαιότητα και παράλληλα εγκατέστησαν το νέο πολιτικό αφήγημα: ο Αλέξης Τσίπρας είναι αυτός που μπορεί να εφαρμόσει το Μνημόνιο. Η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ με 7 μονάδες, παρόλη την κατάληξη των διαπραγματεύσεων σε νέο Μνημόνιο, έθετε αυτόματα τέλος στις όποιες συζητήσεις πολιτικής αμφισβήτησης και αναβάπτισε τον Πρωθυπουργό. Παράλληλα, έστειλε τη ΝΔ και ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ στο πολιτικό καναβάτσο, έδωσε τη δυνατότητα στο ΠΑΣΟΚ και στην ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ να προβάλλουν ως οι συνομιλητές του ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση συγκυβέρνησης αν η συμμαχία με τους ΑΝΕΛ γκρεμιστεί, δεν έδωσε τη δυνατότητα στο ΚΚΕ να καρπωθεί τις ψήφους του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα και έθεσε εκτός Βουλής τη ΛΑΕ.
3. Με τη στρατηγική της συνεννόησης και της συμπόρευσης με τα κόμματα της Αντιπολίτευσης πριν και μετά την ψήφιση του Μνημονίου, έχει καταφέρει να τα απονευρώσει επικοινωνιακά. Στην αντίληψη της πλειονότητας των ψηφοφόρων, η συνεννόηση όταν δεν συνοδεύεται από ισχυρή αντίσταση και αντίδραση, προτάσεις και κινηματικές πολιτικές εκλαμβάνεται ως σιωπηρή αποδοχή. Αυτή τη στιγμή, η ΝΔ ταλανίζεται από εσωκομματικά προβλήματα που ίσως οδηγήσουν στη διάσπαση της και έχει άλλον μεταβατικό Πρόεδρο ο οποίος έκανε ουσιαστική εμφάνιση ως Πρόεδρος στο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών. Το ΠΑΣΟΚ τηρεί στάση αναμονής και αρθρώνει μια ήπια πολιτική κριτική με την Φώφη Γεννηματά να αποδίδει καλά στο ρόλο της Προέδρου, αλλά χωρίς παλμό. Το ΠΟΤΑΜΙ φαίνεται να έχει εξαφανισθεί με τον Στ. Θεοδωράκη να έχει χάσει από την μαχητικότητα του μετά από το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά και το ίδιο το Κόμμα να είναι εν υπνώσει και σίγουρα «ζαλισμένο» πολιτικά. Η ΈΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ έχει από την αρχή τεθεί στη διάθεση του Πρωθυπουργού να συμμετάσχει στην Κυβέρνηση, παρόλη την αντίθετη ρητορεία του κ. Λεβέντη, ο οποίος έξυπνα επικοινωνιακά απαξιώνει το ΠΑΣΟΚ- ΠΟΤΑΜΙ.
4. Τέλος, ο ίδιος έχει μετακινηθεί από την ταυτότητα «Αλέξης Τσίπρας» στην ταυτότητα «Πρωθυπουργός». Η πολιτική ήπιων τόνων και οι γέφυρες επικοινωνίας που έχει ρίξει με Καναλάρχες, Στουρνάρα, Εκκλησία κτλ., δείχνουν ότι αυτή η μετακίνηση αποσκοπεί σε αυτό που επιζητά ο Πρωθυπουργός: να κυβερνήσει αρκετά χρόνια. Βέβαια, το αν θα το καταφέρει δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της δικής του θέλησης και πολιτικής, αλλά και άλλων κέντρων αποφάσεων εγχώριων και διεθνών. Επικοινωνιακά όμως και σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη αντιπάλου και εναλλακτικής πρότασης στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού από τα Δεξιά μέχρι τα Αριστερά, ο Αλέξης Τσίπρας είναι τώρα ο απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού.
Θα είναι ο Πρωθυπουργός ένας ηγέτης που θα κυβερνήσει αρκετά χρόνια ή σε λίγο καιρό το πολιτικό σκηνικό θα αλλάξει; Ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα τί θα γίνει σε ένα πολιτικό σκηνικό με πυκνούς πολιτικούς χρόνους. Ή μήπως μπορεί;
