Παρακολουθούμε όλον αυτό τον καιρό τα γεγονότα που μας σερβίρουν οι παπαγάλοι της βαρονίας των Μέσων Μαζικής Παραπληροφόρησης, εξυπηρετώντας τα «πιο πάνω» αφεντικά τους.
Έτσι μόλις εσχάτως, μόνο το «Μέγκα» από τα κανάλια της βαρονίας, ανακάλυψε ότι δεν πρόκειται για «ρωσόφιλους» και το γύρισε σε «ρωσόφωνους αυτονομιστές αντάρτες». «Φτου κακά» αν τους έλεγε Ρώσους – κάτι που ξεκάθαρα είναι η μεγάλη πλειοψηφία ων κατοίκων των εξεγερμένων περιοχών στη ΝΑ Ουκρανία – αυτό που αποκαλούν πλέον «Νοβορωσίγια» (Νέα Ρωσία).
Αλλά ας περάσουμε στα γεγονότα που συμβαίνουν τώρα, και στις εκατέρωθεν καταγγελίες για παραβίαση της κατάπαυσης του πυρός. Υπάρχουν κι εδώ τόσες αντικρουόμενες απόψεις:
Ποια είναι η γνώμη μου για την κατάπαυση του πυρός;
Αλλά σάμπως κάποιος έχει ακούσει γι’ αυτά τα περίφημα 14 σημεία στα οποία συμφώνησαν οι εκπρόσωποι της στηριζόμενης από τους ΝΑΤΟϊκούς χούντας του Κιέβου και τους εξεγερμένους της Νοβορωσίγια.
Δεν πιστεύω όμως ότι η κατάπαυση αυτή θα διαρκέσει. Επειδή είναι αντίθετοι σ΄ αυτήν τόσο οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ όσο και ουκρανοί νεοναζί, οι περισσότεροι από τους επικεφαλής των εξεγερμένων αυτονομιστών, όσο και ένα μεγάλο κομμάτι των ρώσων ιδεολόγων εθνικιστών.
Η κατάπαυση του πυρός στήθηκε σε μια στιγμή που το ΝΑΤΟ ξεφώνιζε τις κορώνες του για μια ιστορία που το ίδιο έστησε πάνω στο γεωστρατηγικό σχέδιο της περικύκλωσης της Ρωσίας.
Πρόκειται για ένα διάλειμμα προκειμένου να αποσυμπιεστεί μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση για τις δυνάμεις του Κιέβου ώστε να ανασυνταχθούν αλλά και για να δοθεί δημοσιότητα σε μερικά ακόμη «οικονομικά αντίποινα» με στόχο την ρωσική οικονομία.
Τι συμβαίνει με τη Μαριούπολη που επισκέφτηκε ο Ποροσένκο για να δείξει ότι ακόμη την ελέγχει; Η πόλη παραμένει περικυκλωμένη από τις δυνάμεις των αυτονομιστών και απλώς έχει παγιοποιηθεί η κατάσταση αυτή, για την ώρα.
Εκείνο που είναι δυσάρεστο για τους αυτονομιστές, και δεν καταλαβαίνω πως ακόμη δεν έχει τύχει εκμετάλλευσης από τα δυτικά Μέσα, είναι ότι υπάρχουν έντονες αντιδικίες στους κόλπους των αυτονομιστών.
Γεγονός είναι πως ο Στρέλκοφ, έχει παραμεριστεί από την ηγεσία ενώ κυκλοφορούσαν φήμες ότι ο Αντιουφέεφ έκανε απόπειρα πραξικοπήματος. Κάτι που διαψεύδεται από τους κόλπους των αυτονομιστών που ωστόσο φαίνεται πως είναι ήδη χωρισμένοι σε δύο στρατόπεδα τους παρα-μαρξιστές Ζαχαρτσένκο και τους προσκείμενους στο Κρεμλίνο.
Η εσωτερική διαμάχη αποτελεί και το μεγαλύτερο κίνδυνο για τη Νοβορωσίγια. Απαιτείται να ξεπηδήσει ένας αποδεκτός ηγέτης παραμερίζοντας τις διαφωνίες των Στρελκόφ, Ζαχαρένκο, Μποροντάι, Μοζκοβόι, Κονόνοφ, Χοντσακόφσκι, Τσάροφ, Μπολότοφ, Γκουμπάροφ και όλων των άλλων πολιτικών και στρατιωτικών ηγετών.
Φαίνεται λοιπόν, πως όπως γίνεται σε όλες τις έκρυθμες καταστάσεις στους κόλπους των αυτονομιστών επικρατεί μία εξηγήσιμη προσωρινά φάση «αναπροσαρμογών», λόγω της έλλειψης θριάμβου όσο και ήττας στην επίτευξη του τελικού τους στόχου.
Βέβαια όσοι πίστεψαν έστω και στο πίσω μέρος τους μυαλού τους ότι οι αυτονομιστές θα μπορούσαν να φτάσουν στην Οδησσό, το Χάρκοβο το Δνειπροπετρόφσκ ή ακόμη και το Κίεβο, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως η στρατιωτική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί δεν τους επιτρέπει καν να ανακαταλάβουν το Σλαβιάνσκ, αναπόσπαστο τμήμα των διεκδικούμενων περιοχών.
Ποιος ο ρόλος των Ουκρανών ολιγαρχών πίσω από την συμφωνία; Μα, ο Αχμέτοφ έχει χάσει δια παντός το Ντονέτσκ και όλη περιουσία του εκεί έχει γίνει στάχτη. Ο Κολομόισκι είχε την περιουσία του στην Κριμαία και εθνικοποιήθηκε και τώρα έχει εγκλωβιστεί σε έναν αγώνα εναντίον του Ποροσένκο.
Όσο για τους ρώσους ολιγάρχες, ουδέποτε είχαν επενδύσει στο Ντονμπάς που την θεωρούσαν πάντοτε επικίνδυνη και ασταθή περιοχή. Τώρα φυσικά τα πράγματα θα αλλάξουν επειδή θα χρειαστούν επενδύσεις για την αναστήλωση των κατεστραμμένων δομών.
Κι ο Πούτιν τι επιθυμεί να κερδίσει απ΄ όλη αυτή την τραγωδία; Τίποτε πέραν από μια ενωμένη, ανεξάρτητη, ευημερούσα και φιλική Ουκρανία. Μετά από μια καθεστωτική αλλαγή όμως, στο Κίεβο. Χωρίς να προδώσει τα ιδανικά των εξεγερμένων, οι οποίοι θα έχουν κερδίσει ευρύτερη αυτονομία ομοσπονδιακού Τύπου.
Ο Πούτιν έχει κατορθώσει να αντιμετωπίσει τις κρίσεις που του έχουν άλλοι προκαλέσει. Όπως για παράδειγμα στη Συρία όπου κατόρθωσε να επιλύσει την κρίση με τα χημικά όπλα αποτρέποντας την προετοιμαζόμενη τότε, αμερικανική στρατιωτική επέμβαση.
Έτσι και με την κρίση στην Ουκρανία, οι ΝΑΤΟϊκοί συνεχίζουν τις απειλητικές κορώνες, ενώ οι Ρώσοι επιμένουν στην επίλυση της κρίσης με διαπραγματεύσεις.
Χωρίς να είμαι προφήτης, βλέπω πως ο Πούτιν μετά την Κριμαία, έχει ήδη πατήσει γερά το πόδι του και στη Νοβορωσίγια. Κι όταν επαναληφθούν οι εχθροπραξίες, τότε το επόμενο κέρδος για τους αυτονομιστές θα είναι η περικυκλωμένη Μαριούπολη.
- Επειδή το ηθικό των ανδρών που στέλνει το Κίεβο κι αυτομολούν περνώντας στη Ρωσία κατά εκατοντάδες, δεν εξαγοράζεται με την οικονομική βοήθεια που έχει εξαγγείλει το ΝΑΤΟ.
- Επειδή οι κάτοικοι των ΝΑ περιοχών βλέπουν τους αυτονομιστές ως απελευθερωτές και τους στρατιώτες του ουκρανικού στρατού ως κατακτητές.
- Επειδή παρ΄ όλα τα ψέματα που μας αραδιάζουν, η Ουκρανία ήταν ανέκαθεν ιστορικά, ένα τεχνητό δημιούργημα.
Τώρα, ύστερα από την οικονομική καταστροφή που γνωρίζει θα καταστεί ένα υποτελές τμήμα των δυτικών επικυρίαρχων, μ’ έναν λαό απογοητευμένο από τις πλάνες υποσχέσεις που δέχθηκε και τρομοκρατημένο που δεν μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα. Για όλα εκείνα που ως τώρα του επιβλήθηκαν.
