Πράγματι, το ζήτημα της πληρωμής «μιζών» και μάλιστα σε αριστερούς που επαίρονται για το περίφημο «ηθικό τους πλεονέκτημα», είναι για γέλια και για κλάματα!
Αλλά η διαφθορά δεν αφορά μόνο τις μίζες σε πολιτικούς ή δημόσιους λειτουργούς.
Διαφθορά είναι το να φροντίσεις να σε ψηφίσουν Μέλος της Ακαδημίας, χωρίς να έχεις καμιά ουσιαστική περγαμηνή, καταξίωση και αναγνώριση, μόνο και μόνο επειδή έχεις καλές διασυνδέσεις με το σύστημα και τους εκλέκτωρες!
Διαφθορά είναι και το να σε ψηφίζουν Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο, χωρίς να έχεις καμιά διεθνή ουσιαστική περγαμηνή, καταξίωση και αναγνώριση, μόνο και μόνο επειδή έχεις καλές διασυνδέσεις με το σύστημα και τους εκλέκτωρες!
Διαφθορά είναι το να είσαι δημοσιογράφος και να αποκρύπτεις μεν και να συγκαλύπτεις τα αμαρτήματα των δικών σου, αλλά και να γράφεις δε επιπολαιότητες και συκοφαντίες σε βάρος των αντιπάλων των αφεντικών σου.
Διεφθαρμένο είναι εκείνο το σύστημα όπου οι περισσότεροι αποθαρρύνονται από το να υποβάλλουν υποψηφιότητα, ή και να καταθέσουν προσφορά, επειδή αντιλαμβάνονται ότι οι διαδικασίες είναι «σικέ» και ότι ματαιοπονούν!
Διαφθορά είναι το να ορμάς να αρπάξεις κρατικές και ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις για εντελώς αμφιβόλου ουσίας εγχειρήματα κ.ο.κ..
Δηλαδή το ζήτημα της διαφθοράς και της αδιαφάνειας (που συντηρεί και την αναξιοκρατία), είναι δυστυχώς πολύ βαθύτερο από τις μίζες στο πολιτικό σύστημα.
Το πως ξεμπερδεύεις από μια τέτοια κατάσταση είναι ένα άλλο ζήτημα!
