Τον τελευταίο καιρό πολύς λόγος γίνεται γύρω από την διασπορά των «ψευδών ειδήσεων». Μόνο που οι αντιμαχόμενοι υποστηρίζουν πως στο …σπορ επιδίδονται οι αντίπαλοι…

Πολλά έχουν γραφεί από τα αμερικανικά Μέσα και ιδιαίτερα από τη “New York Times’’, για τη «φιλορωσική» πολιτική του νέου προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Κι όμως, στην παρθενική ομιλία της στα Ηνωμένα Έθνη, στις 3 Φεβρουαρίου, η νέα αντιπρόσωπος των ΗΠΑ Nikki Haley, έδειξε ότι εξακολουθεί και η νέα διακυβέρνηση την πολιτική της προηγούμενης ρίχνοντας το φταίξιμο στη Ρωσία για την πρόσφατη αναζωπύρωση των βιαιοτήτων στην ανατολική Ουκρανία. Επίσης προειδοποίησε ότι «τα οικονομικά αντίποινα που έχουν επιβληθεί λόγω του Ουκρανικού στη Μόσχα, δεν πρόκειται να αρθούν ώσπου να επιστραφεί η Κριμαία».

Σε ανακοίνωση κατόπιν, του εκπροσώπου Τύπου του Λευκού Οίκου Sean Spicer, επιβεβαιώθηκε ότι «η άποψη της πρεσβευτή Haley ήταν ξεκάθαρη».

Πόσο όμως οι κάτοικοι της Κριμαίας θεωρούν τους εαυτούς τους Ουκρανούς; Όσο και οι κάτοικοι της ανατολικής Ουκρανίας που με δημοψήφισμα έχουν αποφασίσει την απόσχισή τους.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Έτσι οι κάτοικοι της Κριμαίας, στο δημοψήφισμά τους, επικύρωσαν την άποψη ότι το 1991 η Ουκρανία προσάρτησε την χερσόνησό τους παράνομα. Η οποία μάλιστα, από το 1921 ως το 1945 η Κριμαία αποτελούσε Αυτόνομη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία. Παραλείπεται επίσης, ότι το 1954 στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 300 χρόνια από την Ένωση της Ρωσίας και της Ουκρανίας το Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ (επι του Ουκρανού γγ του ΚΚΣΕ Χρουστσόφ)μεταβίβασε την Κριμαία από τη ρωσική επικράτεια στην ουκρανική.

Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για την γεωπολιτική προπαγάνδα που εφαρμόζει η Ουάσιγκτον για να στηρίξει την ακροδεξιά διακυβέρνηση της Ουκρανίας που επιτεύχθηκε με το ξενοκίνητο πραξικόπημα του 2014.

Η διαβεβαίωση της πολιτικής και ηθικής ανωτερότητας των ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία –ακόμη και μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης- αποτελεί πλέον παραδοσιακό επιχείρημα για τα δυτικά συστημικά Μέσα.

Και η δαιμονοποίηση της Ρωσίας επανήλθε μετά τις προσπάθειες αποκατάστασης της γεωπολιτικής ισχύος από τότε που ανέλαβε την προεδρία ο Βλαντίμιρ Πούτιν. Αποκαθιστώντας σταδιακά, τις ζημίες που είχαν προκληθεί ιδιαίτερα και μετά την «εισβολή» του ΔΝΤ στη Ρωσία. Ακόμη και ο Στρομπ Τάλμποτ, τότε υπεύθυνος των μη οικονομικών θεμάτων ρωσικής πολιτικής στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τελικά παραδέχτηκε πως «η Ρωσία είχε υποστεί ‘’υπερβολικό σοκ’’ αλλά ελάχιστη θεραπεία».

Ποια Ελευθερία του Λόγου;



Αλλά ο δυτικός συστημικός Τύπος σε γενικές γραμμές δημοσιεύει σχόλια που θέλουν να δείξουν πως η Ρωσία «σκοτώνει για πλάκα» ενώ οι ΗΠΑ «σκοτώνει με τις καλύτερες των προθέσεων».
‘Ετσι τις τελευταίες δεκαετίες, οι πόλεμοι που έχουν εξαπολύσει οι Αμερικάνοι πρόεδροι «είχαν γίνει με την πρόθεση να προωθηθεί η ελευθερία και η δημοκρατία», όπως στη Γιουγκοσλαβία (πάει αυτή-διαλύθηκε), το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, (εμμέσως και τη Συρία).

Έτσι έδωσαν δικαίωμα σε σχολιαστές σαν παρομοιάσουν αυτούς τους πολέμους με εκείνους της Γερμανίας και της Ιαπωνίας τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.

Και φυσικά, ειδικότερα τα αμερικανικά Μέσα ξεχνούν ότι προκάλεσαν κοντά τέσσερα εκατομμύρια νεκρούς στο Βιετνάμ. Κι αυτό παρόλο που ο πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ είχε παραδεχθεί, πως «αν είχε δοθεί η ευκαιρία το 80% των Βιετναμέζων θα ψήφιζε Χο Τσι Μινχ» (τον κομμουνιστή ηγέτη που πολεμούσαν οι ΗΠΑ).

Τα περισσότερα άρθρα των δυτικών συστημικών Μέσων αποτελούν θεματοφύλακες της ορθοδοξίας των απόψεων ασφάλειας των ΗΠΑ απέναντι σε εξωτερικές πηγές αναταραχής». Επισημαίνοντας -φυσικά- «μερικά λάθη» αλλά πάντοτε υποστηρίζοντας την αμερικανική ηθική ανωτερότητα.

Μεγάλο θόρυβο προκάλεσε στις ΗΠΑ, όταν την περασμένη εβδομάδα ένα από τα προπύργια της Ελευθερίας του Λόγου, όταν μαχητικοί φοιτητές του Πανεπιστημίου Berkeley της Καλιφόρνια, εμπόδισαν την προγραμματισμένη ομιλία του εκδότη της ακροδεξιάς διαδικτυακής έκδοσης ‘’Breitbart’’,Milo Yiannopoulos.

Ο υποψήφιος ομιλητής υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τον χώρο του πανεπιστημίου με τη συνοδεία αστυνομίας, καθώς οι φοιτητές τον αποκαλούσαν «φασιστικό γουρούνι».

Η ειρωνεία είναι πως κάποιοι «αντικειμενικοί παρατηρητές», όπως αρθρογράφοι της “LA Times’’ που εκθείαζαν το Μπέρκλεϋ «ως προπύργιο στο κίνημα της Ελευθερίας του Λόγου» όταν πρωτοστατούσε στις εκδηλώσεις εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ, ή ως υπερασπιστή των πολιτικών ελευθεριών των μειονοτήτων, επέκριναν τώρα τους φοιτητές «επειδή εμπόδισαν κάποιον να εκφράσει απόψεις θεωρούμενες απαράδεκτες από κάποιους άλλους».

Αλλά ζούμε μια παράδοξη εποχή: Ο πρόεδρος της Βουλής των Κοινοτήτων John Bercow, υποστήριξε την άποψη, ότι ο πρόεδρος Τραμπ δεν είναι «ευπρόσδεκτος στη Βρετανία». Πολλώ δε μάλλον ως ομιλητής στο Κοινοβούλιο.

Κι όμως, ο προηγούμενος προεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, έγινε δεκτός και καταχειροκροτήθηκε όταν είχε μιλήσει στη Βουλή των Κοινοτήτων, παρ΄όλο που είχε δώσει εντολής τις αμερικάνικες ένοπλες δυνάμεις να βομβαρδίσουν εφτά χώρες και ήταν έμμεσα υπεύθυνος για τη δολοφονία ξένων πολιτών με επιθέσεις τηλεκατευθυνόμενων αεροσκαφών (drone).

Παρ΄όλα αυτά, παρά τις διαφορετικές γνώμες που ακούγονται ουδεμία αμφισβήτηση μπορεί να υπάρξει ότι η Ελευθερία του Λόγου είναι από τις βασικές συνιστώσες αρχές του Πολιτισμού των δυτικών κοινωνιών.

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης