Συνώνυμη της υπομονής, η ανοχή, προσδίδει κάποιο ιδιαίτερο νόημα στην ευρύτητα (ή μη) των αντιλήψεων του ανθρώπου σε οτιδήποτε άπτεται των ατομικών, πολιτικών, θρησκευτικών και ηθικών διαφοροποιήσεων στις επιλογές, επιθυμίες και εν γένει τις ελευθερίες του. Ανοχή την πορνεία, παραδείγματος χάριν, με την προϋπόθεση ότι δεν υπονομεύονται ούτε βλάπτονται οι αντίστοιχες ελευθερίες των ηθικών ανθρώπων! Είναι, όμως, έτσι; Ρωτήστε απλούς ανθρώπους, Γιατί υπάρχουν ιερόδουλες; Θα απαντήσουν, Επειδή υπάρχουν άνδρες που δεν τους θέλουν οι γυναίκες, έχουν κάποιο κουσούρι, κι επειδή μερικοί είναι διεστραμμένοι. Μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράγματα, σκέφτομαι.

Σεξ επί πληρωμή

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Η πολιτεία και οι νόμοι του κράτους εξακολουθούν να χρησιμοποιούν επισήμως αυτή τη δήθεν κόσμια λέξη, «ανοχή», για να διαχειριστούν μια πανάρχαια και διαχρονική κοινωνική πραγματικότητα από την οποία, όπως αποδεικνύεται έως σήμερα, οι κοινωνίες δεν μπορούν κι ούτε θέλουν ακόμα να απαλλαγούν. Προφανώς θεωρούν αναγκαία τη δραστηριότητα κατά την οποία οι άνθρωποι ‘απολαμβάνουν’ μια ερωτική συνεύρεση με το σεξ επί πληρωμή∙ κι αν όχι όλοι οι άνθρωποι, πάντως, αρκετοί από καταβολής ανθρωπίνου κόσμου. Ο έρωτας έναντι ανταλλάγματος θεωρείται αναγκαίος και αναπόφευκτος είτε τα ήθη της κοινωνίας τον αποδέχονται είτε όχι. Η ερωτική ανάγκη, η επιθυμία, η σωματική έλξη ανάμεσα στους ανθρώπους δεν πτοείται από περιορισμούς ηθών. Θα εκδηλωθεί οπωσδήποτε και μάλιστα με ορμή παρά τις απαγορεύσεις ή τις αυστηρές συνέπειες. Όσο κι αν ποινικοποιείται ή τιμωρείται, ενίοτε και μέχρις εξοντώσεως των υποκειμένων σε αυτή, η σεξουαλική ικανοποίηση θα επέλθει με κάθε τρόπο είτε με είτε χωρίς την ευλογία της κοινωνίας. Είναι φυσικό, και δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει ‘ιερός δεσμός’ διότι τότε οι άνθρωποι θα ήταν στερημένοι σεξουαλικά, όπως άλλωστε και είναι σε σημαντικό ποσοστό. Αυτό τουλάχιστον μας λένε στατιστικές που διαπιστώνουν στα ζευγάρια μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας 40-60 ετών δυσλειτουργία οργασμού σε ποσοστό 76% των γυναικών και στυτική δυσλειτουργία ανδρών σε ποσοστό 57%. Η αγάπη που έχουν μεταξύ τους δεν σημαίνει ότι βοηθά και τη σεξουαλική ικανοποίηση μεταξύ τους. Αντιθέτως, την επιδεινώνει, τολμά να δηλώνει ένα ποσοστό των ζευγαριών αν και, όπως είπαν, δεν έχουν διανοηθεί να χωρίσουν γι αυτόν και μόνο τον λόγο. Διότι, υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα από το σεξ στη ζωή τους, υποστηρίζουν με θέρμη. Το σεξ με τρίτους τουλάχιστον μία φορά στη διάρκεια πέντε ετών σχέσης ή γάμου εμφανίζεται σε ποσοστό 40% στους άνδρες και 25% στις γυναίκες ενώ η διάθεση για σεξ με τρίτους εμφανίζεται σε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά τόσο για άνδρες όσο και για γυναίκες, με τις γυναίκες να συναγωνίζονται τους άνδρες σε απόσταση αναπνοής! Κι ενώ οι άνδρες εύκολα εκτονώνουν τη διάθεση είτε σε οίκους ανοχής είτε στην ελεύθερη αγορά, οι γυναίκες απλώς ‘απιστούν’ ευκαιρίας δοθείσης. Τα ευρήματα υπάρχουν διαθέσιμα στο διαδίκτυο.

Η ‘βιομηχανία’ ανθεί

Ποιος, τελικά, ανέχεται ποιον; Αυτός που κερδίζει τα προς το ζην, πουλώντας σεξουαλική εκτόνωση σε όσους επιθυμούν να αγοράσουν, είναι που ανέχεται όποιον θεωρεί αντικοινωνική αυτήν την ‘κατ’ αποκοπή συμφωνία σεξουαλικής προσφοράς και ζήτησης’, ή το αντίθετο όπως πιστεύεται ευρύτερα; Με ποιο σκεπτικό η «ανοχή» των οίκων ανοχής θεωρείται εξοστρακιστέα από την επίσημη πολιτεία και κοινωνία όταν οίκοι ανοχής, πορνεία ή κόκκινα φανάρια κι όπως αλλιώς αποκαλούνται, είναι υπαρκτά και είναι πολλά, ακριβώς επειδή είναι πολλοί και υπαρκτοί οι άνθρωποι που τα επισκέπτονται; Κι επειδή χρειάζονται τις υπηρεσίες τους γι αυτό τα επισκέπτονται, ειδάλλως θα είχαν χρεοκοπήσει προ πολλού και δεν θα υπήρχαν. Γιατί, όμως, χρειάζονται ‘σκληρό πορνό’ οι άνθρωποι; Εύκολα μπορεί να το σκεφτεί καθένας με το δικό του μυαλό, αν φυσικά δεν υπάρχει κάποιος που να κυριαρχεί πάνω του τόσο πολύ ώστε να εμποδίζει την καθαρή σκέψη. Ίσως γιατί στον άνθρωπο είναι γνωστό πως συνυπάρχουν και το διονυσιακό και το απολλώνιο πνεύμα; Κι ίσως γιατί κανένα από τα δυο δεν θα έπρεπε ούτε να καταπιέζεται ούτε να καταπιέζει; Μπορεί.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Στην εποχή μας, πάντως, όπως και στις προγενέστερες εποχές τίποτα δεν έχει διαφοροποιηθεί ως προς το ζήτημα της συγκεκριμένης ανθρώπινης ανάγκης δηλαδή της ‘ανοχής’ στον πληρωμένο έρωτα. Απεναντίας, η ‘βιομηχανία’ εξακολουθεί να ανθεί και μάλιστα με ‘προηγμένους’ τρόπους. Ωστόσο, παραδόξως, εξακολουθεί να θεωρείται και ντροπή και δυστυχία και διαστροφή το να αναζητά κάποιος πρόσκαιρη ερωτική συντροφιά αντί χρημάτων ή δώρων. Οι άνθρωποι στη συντριπτική τους πλειονότητα αρνούνται να διανοηθούν ότι η ντροπή, η δυστυχία και η διαστροφή πηγάζουν από το γεγονός ότι οι κοινωνίες είναι βαθιά δυστυχισμένες επειδή οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες, περίπλοκες και, κυρίως, εγκλωβισμένες σε μια ιδιότυπη υποκρισία που συχνά τις κάνει αφόρητες. Έτσι ο άνθρωπος αποζητά έναν ξεκάθαρο και σύντομο τρόπο έστω και για μια στιγμή να ξεφύγει από το βάσανο αυτής της συλλογικής αποτυχίας στην έκφραση, ανοιχτά και ειλικρινά, όσων δεν του αρέσουν και πιο πολύ όσων του αρέσουν για την επίτευξη της προσωπικής του ευτυχίας. Προσπαθεί, ο δυστυχής, να ξεγλιστρήσει από την ασφυκτική κοινωνική υποχρέωση να δείχνει προσωπικά ευτυχής για να γίνεται αποδεκτός. Έτσι η κρυφή, ενοχική ζωή αντικαθιστά τη ζωή.

Η υποκρισία περισσεύει

Μια υποχρεωτική προσωπική ευτυχία αποτελεί απαραίτητο συστατικό στοιχείο του επαγγελματικού άρα και του κοινωνικού βιογραφικού σημειώματος, επομένως δεν είναι παράξενο ότι κάθε μη πραγματικά ευτυχισμένος άνθρωπος εξωθείται στο να ανέχεται τόσο την προσωπική όσο και την κοινωνική υποκρισία μέσα σε οργανωμένους οίκους ανοχής ή καταφεύγοντας σε ιερόδουλες από την ελεύθερη αγορά. Δεν είναι μονάχα ο φτωχός σακάτης που έχει αυτήν την ανάγκη, είναι κι εκείνος που κατέχει υψηλές θέσεις στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο.

Η επίσημη πολιτεία κλείνει τα μάτια και τεχνηέντως συγκαλύπτει αυτήν την κοινωνική πραγματικότητα, αποφεύγοντας να νομιμοποιήσει σχεδόν όλες τις αιτήσεις οίκων ανοχής, αφήνοντας έτσι ανεξέλεγκτα τα περιθώρια για κάθε άνομη και παράνομη δραστηριότητα στις υπηρεσίες αυτού του είδους.
Οι οίκοι σεξουαλικής ικανοποίησης ανθρωπίνων αναγκών θα έπρεπε να είναι χώροι ενταγμένοι μέσα στην καθημερινή κανονικότητα, να ελέγχονται αυστηρά έτσι ώστε να πληρούν όλες τις προδιαγραφές καθαρών και πολιτισμένων χώρων. Όσοι επιλέγουν να εργάζονται εκεί ή να αναζητούν εκεί τη σεξουαλική επαφή με επαγγελματίες να μη διακινδυνεύουν τη υγεία και να μη χάνουν την αξιοπρέπειά τους. Όσο η κοινωνία προτιμά, κλείνοντας πονηρά το μάτι να τους ονομάζει στούντιο περιποίησης και θεραπευτικού μασάζ τόσο το χειρότερο γι αυτήν. Με την ανωνυμία και τη μυστικότητα των πωλητών και αγοραστών σεξουαλικής ικανοποίησης, δεν διαφυλάσσονται τα προσχήματα της υπόληψης των ανθρώπων. Προστατεύονται δαιδαλώδη σκοτεινά κυκλώματα εγκληματικότητας, τεράστια φοροδιαφυγή, βρώμικες συναλλαγές και δωροδοκίες που διευρύνουν την εκμετάλλευση και τους εκβιασμούς.

Υπομονή…

Αν, κάποτε, τα καταφέρουμε έτσι ώστε στην πλειονότητά τους οι άνθρωποι να γίνουν πραγματικά ευτυχισμένοι δηλαδή ελεύθεροι και ικανοποιημένοι από την ερωτική τους ζωή, οι οίκοι ανοχής θα χρεοκοπήσουν εκ των πραγμάτων και θα εξαφανιστούν. Η κοινωνία δεν θα έχει ανάγκη από γυναίκες ή άνδρες που θα κάνουν επάγγελμα την πώληση ερωτικών υπηρεσιών σε απελπισμένους, στερημένους και δυστυχείς ανθρώπους. Κατά συνέπεια η εξαναγκαστική εκδοχή της πορνείας θα πάψει να κρύβεται πίσω από τη δήθεν ελεύθερη επιλογή εκείνων που τάχα γεννήθηκαν γι αυτή τη δουλειά και δήθεν τους αρέσει. Τότε, και το εμπόριο των ανθρώπων θα διώκεται ευκολότερα και αποτελεσματικότερα επειδή η εξάλειψή του θα είναι επιθυμητή.

Έως εκείνη την ημέρα, όμως, τα εμπόδια στις αιτήσεις για νομιμοποίηση οίκων ανοχής το μόνο που θα κάνουν είναι να επιτείνουν και να διαιωνίζουν την εγκληματική υποκρισία, το trafficking, και τους παντός είδους κινδύνους εις βάρος όσων πωλούν και αγοράζουν ψυχοσωματική υπομονή. Δυστυχώς, οι άνθρωποι παντού στον κόσμο δεν είναι τόσο λίγοι όσο οι ανόητοι και υποκριτές, θέλουν να λένε και να πιστεύουν. Όσο επισημοποιείται η λέξη «ανοχή», ως αναγκαίο σύνδρομο (στέρησης) ευτυχίας που δεν βρίσκει άλλον τρόπο να αποκατασταθεί, η υπομονή δεν πρόκειται να βρει αίσιο τέλος. Η πορνεία, το trafficking, το έγκλημα, η εκμετάλλευση ανθρώπων θα είναι συνώνυμα της ιώβειας υπομονής για την επιβίωση εκείνων που εξαιτίας μας δεν θα έχουν ποτέ άλλη διέξοδο.

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης