…καλύτερα να ανάψεις ένα «κερί»
παρά να «κηρύττεις» ενάντια στο σκοτάδι…
ας δούμε μαζί μερικά απλά ζητήματα…
Είναι αλήθεια ότι τον τελευταίο καιρό
μας έχει λείψει ο απλός τρόπος σκέψης
ή ο τρόπος να βλέπουμε με απλό καθαρό βλέμμα τα προβλήματά μας
ή ο απλός τρόπος να τα εντοπίζουμε
να τα ιεραρχούμε
να προσπαθούμε να βρούμε τις λύσεις τους.
Ορίστε μερικά απλά ζητήματα – ερωτήματα σε σχέση με την κατάσταση που βιώνουμε:
1. Πώς φθάσαμε μέχρι εδώ;
2. Ποιοι μας φθάσανε έως εδώ;
3. Ποιοι, πότε και πώς θα πληρώσουν τα λάθη;
4. Πότε θα βγούμε από αυτή την «κατάσταση»;
5. Πόσα χρωστάμε αναλυτικά και συνολικά;
1. ΠΩΣ ΦΘΑΣΑΜΕ ΕΩΣ ΕΔΩ;
Φθάσαμε με τον «ελληνικό» τρόπο διακυβέρνησης και συμπεριφοράς …
Με τα μάτια στραμμένα στα προβλήματα του χθες
Το βλέμμα που δεν διακρίνει σχεδόν τίποτε από το τέλος της ημέρας που διανύουμε
Για το μέλλον ελάχιστες σκέψεις…
Απρογραμμάτιστα -«αυθόρμητα»
Σκλάβοι του θυμικού μας
Με διαχωρισμούς του τύπου: οι δικοί μας- ΑΡΑ παιδιά μας
Οι δικοί τους : ΑΡΑ ξένοι
Βιαστικές κουβέντες στο πόδι -ανολοκλήρωτες σκέψεις…
κατά βάση:
χωρίς ώριμη προέλευση ιδεών και επεξεργασία
χωρίς ψύχραιμη επαλήθευση
συχνά χωρίς αποτέλεσμα…
με αβασάνιστη αποδοχή της μη υλοποίησής τους και προπαντός με ‘’κοντή’’ μνήμη ιστορική ή όχι.
Έτσι ώστε να ξαναγυρνάμε πάλι στα ΙΔΙΑ και τους ΙΔΙΟΥΣ…
Το αποτέλεσμα; Πολύ κάτω του μετρίου
Να λοιπόν –πώς φθάσαμε έως εδώ…
2. ΠΟΙΟΙ ΜΑΣ ΦΘΑΣΑΝΕ ΕΩΣ ΕΔΩ;
…μα στη συντριπτική πλειοψηφία οι ΙΔΙΟΙ που θέλουν να μας «συνεχίσουν» και παραπέρα…
ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ;
Αφού τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας και οι στείρες αντιπολιτεύσεις της Αριστεράς μας οδηγούν τα τελευταία σαράντα χρόνια σιγά-σιγά, βήμα-βήμα έως εδώ.
Αφού «προώθησαν» τα αρνητικά χαρακτηριστικά της φυλής μας:
Τον ατομισμό
Τη λειψή παιδεία
Το βόλεμα και την κουτοπονηριά
Αφού διαχειρίσθηκαν με «επιτυχή» τρόπο τις βαθιές αλλαγές στους ηθικούς κώδικες της μεταπολιτευτικής κοινωνίας…
ΧΩΡΙΣ να προτάξουν έναν υγιή τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς.
ΧΩΡΙΣ να έχουν τους ίδιους ηθικούς κανόνες και αξίες.
Αποτέλεσαν πρότυπα και εστίες αναπαραγωγής:
της διαφθοράς, των κυκλωμάτων και της ρεμούλας προς την κοινωνία με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα.
«Πρότυπα» που προστατεύθηκαν
οικονομικά από συμφέροντα που με δόλιο τρόπο θησαύρισαν
με την ατιμωρησία που επέβαλαν
με την έλλειψη στοιχειώδους ελέγχου των πεπραγμένων
με την απουσία σοβαρότητας
με την ασυνάρτητη αρλουμπολογία και τέλος
με την αποσύνδεση των λόγων από τα έργα.
3.ΠΟΙΟΙ, ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΑ ΛΑΘΗ;
Μέχρι τώρα ένα είναι σίγουρο…
Ότι όλοι ΕΜΕΙΣ θα πληρώσουμε τα λάθη τους
Όλοι ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ θα πληρώσουν τα λάθη τους
Ένα άλλο βέβαιο είναι…
Ότι ΕΜΕΙΣ έχουμε ξεκινήσει από καιρό να πληρώνουμε
ΑΥΤΟΙ όμως δεν είναι βέβαιο ούτε και φαίνεται αμυδρά στο βάθος ότι θα πληρώσουν τη συμμετοχή τους στον λογαριασμό.
Και κάτι άλλο είναι σίγουρο…
Ότι ΕΜΕΙΣ πληρώνουμε με την καθημερινότητά μας που γίνεται όσο περνάει ο καιρός:
πιο γκρίζα
πιο ζοφερή
πιο καταπιεστική
πιο ανυπόφορη
πιο αβάσταχτη…
Ενώ ΑΥΤΟΙ στηριζόμενοι:
στην ατιμωρησία που μέχρι σήμερα χαρακτηρίζει την πολιτική μας ζωή
στην ανοχή-από μέρους σχεδόν όλων μας –
στη μετάθεση ευθυνών προς όλους τους άλλους εκτός από τους ίδιους που είναι οι βασικοί υπαίτιοι
στη μεταξύ τους αλληλοκάλυψη παρά το θέατρο «φωνασκιών» που παίζεται τα τελευταία χρόνια
παρά τις χάρτινες απειλές
παρά τα ευκαιριακά ξεμπροστιάσματα….
ΞΑΝΑΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ μπροστά μας
οι ίδιοι και οι ίδιοι
Ή οι γόνοι τους
Ή οι απόγονοί τους
Για να ΜΑΣ κυβερνήσουν…
Άλλος με το όνομα και την οικογενειακή ατζέντα γνωριμιών και εκδουλεύσεων…
Άλλος πάλι με το όνομα και με την αδιαφορία που αποκτάται από τα κληρονομημένα χρήματα…
Θέλοντας να αποδείξουν με πείσμα δύο (2) τουλάχιστον πράγματα:
Α- ότι η ευφυΐα και οι ικανότητες κληρονομούνται…
χωρίς να υπάρχει καμία διακοπή:
– από τον παππού-στον πατέρα – στον εγγονό-ή στον ανιψιό –
της πνευματικής αλυσίδας…!
Β- ότι μπορεί πάντοτε να υπάρχει ένα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ» κακέκτυπο της κληρονομικής βασιλείας στις μέρες μας με εξασφαλισμένο αποτέλεσμα κληρονομούμενης ευφυΐας!
ΕΙΝΑΙ αρκετό ΕΝΑ πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης…
4.ΠΟΤΕ ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ «ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ»;
AYTOI δεν ξέρουν…
AYTOI υποθέτουν…
AYTOI δεν νοιάζονται και τόσο…
EMEIΣ; ….
Υποφέρουμε αλλά πρέπει να μάθουμε
Περιμένουμε, γιατί με τις υποθέσεις δεν μπορούμε να συνεχίσουμε
Νοιαζόμαστε, γιατί δεν θέλουμε να αφήσουμε ΜΟΝΟ προβλήματα στα παιδιά μας
5.Πόσα χρωστάμε αναλυτικά και συνολικά
(Σχέδιο πορείας της χώρας δεν υπήρχε
τουλάχιστον υπάρχει σχέδιο διάσωσης;)
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ τη δημοσίευση ενός «απλού» ισολογισμού της επιχείρησης «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ» με τις εξής παραμέτρους:
1. Χρόνος άσκησης εξουσίας
2. Κόμμα που κυβέρνησε
3. Δάνεια -χρέη
4. Διορισμοί- αριθμός υπαλλήλων
Υπάρχουν στοιχεία;
«Δέκα αράδες» που να δείχνουν την εικόνα του ελληνικού κράτους διότι τα τελευταία 2 χρόνια υπάρχει μια «επιτυχής» ενημέρωση με στόχο τη συσκότιση.
Θέλουμε να ξέρουμε ποιοι «ΕΦΙΑΛΤΕΣ» μας οδήγησαν σε αυτόν τον εφιάλτη που άρχισε και δεν λέει να τελειώσει …
Θέλουμε να ξέρουμε -με έντιμα και απλά λόγια- πότε και πώς θα τελειώσει όλη αυτή η «κατάσταση».
Θέλουμε να δούμε ποιοι έχουν φταίξει, πώς θα πληρώσουν,
πότε θα πληρώσουν, για να μπορέσει έτσι να «εξοφληθεί» μέρος του ψυχικού άγους που μας έχουν φορτώσει…
Θέλουμε να δούμε
το ΤΕΛΟΣ όχι μόνο του μεταπολιτευτικού μπάχαλου αλλά και το ΤΕΛΟΣ του δημοσίου σαν «επιτιμητικού μπαμπούλα» προς τους υπηκόους του.
Θέλουμε να δούμε ένα ελληνικό κράτος:
που να αφουγκράζεται και να ακούει
που να νοιάζεται και να προσπαθεί
που να φροντίζει και να αγκαλιάζει
που να ελέγχει και να ελέγχεται
που να λειτουργεί και να εργάζεται
που να δημιουργεί και να νοικοκυρεύει.
Ένα ελληνικό κράτος ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΟ
Που να προάγει ηθικούς κώδικες για όλους και προπαντός για το ΙΔΙΟ
Έτσι ώστε η χώρα μας να γίνει ΟΑΣΗ για μια
ισορροπημένη
ήρεμη και
ήμερη ζωή για όλους μας
Ειδάλλως είναι κρίμα να ζούμε
ανήσυχα
αβέβαια
αφρόντιστα
αγέλαστα και χωρίς όνειρα.
ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ
ΜΕ ΜΙΚΡΑ ΒΗΜΑΤΑ…
Αλλάζοντας τα πρόσωπα
Αλλάζοντας τα κόμματα
Έχοντας πλέον ξεκάθαρη εικόνα:
του πώς φθάσαμε έως εδώ
τι και ποιοι έφταιξαν
ποιοι και πότε θα πληρώσουν
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΘΟΥΜΕ…
ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ
ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΟΡΘΩΣΟΥΜΕ
ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ
ΠΟΣΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΘΕΙ
ΜΕ ΜΙΚΡΑ ΒΗΜΑΤΑ…
…ΑΛΛΩΣΤΕ ΤΑ «ΜΕΓΑΛΑ» ΠΡΑΓΜΑΤΑ
ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΡΙΖΑ ΤΟΥΣ ΣΕ «ΜΙΚΡΑ» ΞΕΚΙΝΗΜΑΤΑ…
ΤΡΟΧΟΠΟΥΛΟΣ Π. ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ
ΒΕΡΟΙΑ
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Μερικά απλά ερωτήματα
Α- Αλήθεια από πότε για ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα φταίνε οι συνεπιβάτες και όχι ο ΟΔΗΓΟΣ που έχει αποκλειστική πρόσβαση στο τιμόνι, συμπλέκτη, κιβώτιο ταχυτήτων, φρένο, γκάζι και στο κλειδί του αυτοκινήτου;
Τι λένε άραγε οι ασφαλιστικές εταιρείες;
Τι λέει άραγε η απλή λογική;
Β-Αλήθεια από πότε αυτός που μετά από χρόνια ΜΗ ΑΣΚΗΣΗΣ ΕΛΕΓΧΟΥ Η ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ ανακαλύπτει
–ΜΟΝΟ ΚΑΤΟΠΙΝ «ΤΡΟΪΚΑΝΗΣ» ΕΠΙΜΟΝΗΣ-
ότι υπάρχουν περίπου 40.000 παρανόμως εισπραχθείσες και επί μακρόν συντάξεις παραμένει στη θέση του χωρίς να του καταλογίζονται- στον ίδιο και στους προηγούμενους του- :
πλημμελής άσκηση καθηκόντων
αμέλεια σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος
συμμετοχή -ακούσια έστω- στη δημιουργία μιας από τις πολλές μικρές τρύπες που βούλιαξαν το καράβι μας;
Εάν όχι παραίτηση, απομάκρυνση ή τιμωρία τουλάχιστον όχι το θράσος να ξαναπαρουσιάζονται μπροστά σε όλους διεκδικώντας επανεκλογή…
Και είναι πολλοί και πολλών χρωμάτων αυτοί που περιγράφω…
Δυστυχώς…
