Το κομματικό ασκέρι της… αριστεράς!

Είναι κάτι νέο και, ίσως, και ιδιαίτερα πρωτότυπο, για τα παγκόσμια δεδομένα, αυτό που βιώνουμε τους τελευταίους μήνες στη χώρα. Μια κυβέρνηση… κάπου σε αυτόν τον πλανήτη, να προσπαθεί ν’ αλώσει θεσμούς, ήθη, έθιμα, γλώσσα, θρησκεία, ιστορία… αλλά και… συνειδήσεις, βασισμένη σε ένα αποκρουστικό συνονθύλευμα ακραίων παρά φύσιν παρακρατικών δυνάμεων, που κατόπιν ενός τραγελαφικού λάθους μέρους των πολιτών της χώρας –στην προκειμένη περίπτωση… της δικής μας χώρας, ανέλαβε με τενεκεδοκρουσίες τη διακυβέρνηση και τα έκανε κυριολεκτικά, μπάχαλο…

Βέβαια, τόσο οι πολίτες όσο και οι θεσμοί έχουν πάρει το μάθημά τους και η μια κατραπακιά μετά την άλλη χτυπάει τα πλοκάμια του κυβερνητικού αυτού… οστρακομαλακίου. Αδυνατούν, όμως, οι κυβερνώντες, ν’ αντιληφθούν πως ο κόσμος, πλέον, όχι μόνο δεν τους σέβεται αλλά και έχει αρχίσει να τους μισεί! Και, δυστυχώς, τους μισεί, γιατί, απλούστατα, έχουν καταφέρει, παρ’ όλο το έλλειμμα ευφυΐας που τους χαρακτηρίζει, να χρησιμοποιούν τα πλεονάσματα πολιτικής απατεωνιάς για να εξαπατούν με μεγάλη, έως πρόσφατα, επιτυχία.

Οι διάφοροι γαλονάδες της κυβέρνησης-παρωδίας έχουν ξεσαλώσει πριν τον αναμενόμενο, πολύ σύντομα, τελευταίο τους ρόγχο και επιδίδονται μαζί με κάποιους παρατρεχάμενους… υποψήφιους καρεκλάρχοντες, σε μια άνευ προηγούμενου αηδιαστική και αήθη υπονόμευση του “Θεσμού της Δικαιοσύνης που, και τους ξεμπρόστιασε και τους ρεζίλεψε, στην πλειονότητα των περιστάσεων
Έτσι, επανέρχονται, μετά τον πρώτο κόλαφο για τις τηλεοπτικές άδειες, και επαναφέρουν, μετά και τον δεύτερο, που δέχθηκαν, για το ζήτημα της πρόσληψης καθαριστριών στα νοσοκομεία με ατομικές συμβάσεις εργασίας… στο θέμα, πάλι, των “εργολάβων”, όπου, ουσιαστικά, προαναγγέλλουν πως θα προχωρήσουν σε καταγγελίες συμβάσεων… και πρόσληψης δικών τους παιδιών, ως μόνιμων υπαλλήλων του Δημοσίου. Η κυβέρνηση, διά μέσου των εγκάθετών της προσπαθεί, σε μια ύστατη προσπάθεια, να δημιουργήσει κομματικό στρατό από καθαρίστριες και φύλακες… σε εκείνους, δηλαδή, που ειδικεύεται.

Επανέφεραν, λοιπόν, για άλλη μια φορά, στο προσκήνιο, την υπόθεση των επιχειρηματιών που συνεργάζονται με το Δημόσιο, στην παροχή υπηρεσιών “καθαριότητας”, “φύλαξης” και “εστίασης”, όπου, ήδη, έφαγαν, με απόφαση του ΣτΕ, μεγαλειωδώς, τα μούτρα τους. Επιθυμία τους, πάλι, είναι να εκπαραθυρώσουν, παράνομα, τους συγκεκριμένους επιχειρηματίες από την αγορά και μαζί με αυτούς να στείλουν 100.000 ανθρώπους στο ταμείο ανεργίας και στην απόλυτη ανέχεια… Ο σκοπός τους, όμως, είναι εντελώς διαφορετικός και ξεφεύγει από το συνταγματικά και δημοκρατικά κατοχυρωμένο δικαίωμα κάθε Έλληνα στην εργασία: Θέλουν να τους αντικαταστήσουν μεδικούς τους… φίλα προσκείμενα, οπαδους τους…άνευ προσόντων, που το μόνο που θα μπορούσαν να κάνουν είναι να πάρουν σκούπες στα χέρια τους, ή να το παίζουν φύλακες και θυρωροί -αυτοί, δυστυχώς, είναι οι φανατικοί οπαδοί του συνονθυλεύματος κουκουλοφόρων και άεργων, που θέλουν να μπουν ενεργά και αποφασιστικά στη προσπάθεια δημιουργίας μιας επικίνδυνης “κομματικής στρατιάς”, που θα καθορίσει, όπως ελπίζουν, τις πολιτικές εξελίξεις…

Κατ’ αρχάς, ας δούμε τα πράγματα, λίγο πιο λεπτομερειακά: στην επίμαχη αυτή διάταξη του υπουργείου υγείας, βαφτίζουν τις νέες συμβάσεις, ως συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, προκειμένου ν’ αποφύγουν την απόφαση 206/2016 του ΣτΕ, που είχε, ήδη, κρίνει τις συμβάσεις έργου καθαριότητας σίτισης και φύλαξης ως απαράδεκτες και αντίθετες με το κοινοτικό δίκαιο. Την ανεπίτρεπτη αυτή μέθοδο απόκρυψης των συμβάσεις έργου και της δήθεν εμφάνισής τους ως εργασίας ομολόγησε στα πρακτικά της Βουλής και ο ίδιος ο υπουργός κ. Βερναρδάκης… Όμως η ίδια η βάφτιση των συμβάσεων ως εργασίας ορισμένου χρόνου είναι πρόδηλα αντισυνταγματική, δεδομένου ότι το άρθρο 103 παρ. 2 ρητά αναφέρει : “Κανένας δεν μπορεί να διοριστεί υπάλληλος σε οργανική θέση που δεν είναι νομοθετημένη. Εξαιρέσεις μπορεί να προβλέπονται από ειδικό νόμο, για να καλυφθούν απρόβλεπτες και επείγουσες ανάγκες με προσωπικό που προσλαμβάνεται για ορισμένη χρονική περίοδο με σχέση ιδιωτικού δικαίου”.

Και τούτο γιατί τα τελευταία 20 χρόνια το Δημόσιο καλύπτει τις ανάγκες του σε υπηρεσίες φύλαξης, σίτισης και καθαριότητας με συμβάσεις έργου μετά από διαγωνισμούς και δεν υπάρχει καμία έκτακτη, απρόβλεπτη ή επείγουσα ανάγκη που να προκύπτει σήμερα τελείως απρόοπτα για να χρειαστεί τέτοια σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου.

Επίσης, το ίδιο το Δημόσιο εδώ και δύο χρόνια δεν προκηρύσσει διαγωνισμούς απλά και μόνο για να προκαλέσει με δίκη του υπαιτιότητα, δήθεν, επείγουσα ανάγκη ώστε να χρησιμοποιήσει αυτήν ως αφορμή, για να προχωρήσει στην πρόσληψη υπαλλήλων και να αποφύγει τη νόμιμη διαδικασία διαγωνισμών με συμμετοχή εταιρειών του ιδιωτικού τομέα.

Εξάλλου, το Σύνταγμα μιλά για έκτακτη ανάγκη και για κάλυψή της μόνο για ορισμένη χρονική περίοδο.

Εδώ όχι μόνον δεν έχουμε έκτακτη ανάγκη ή επείγουσα ανάγκη που δεν πρέπει να οφείλεται σε υπαιτιότητα του Δημοσίου, άλλα μιλάμε για συμβάσεις δύο ή και δυόμισι ετών, διάστημα δηλαδή πολύ μεγάλο για να δικαιολογήσει έκτακτη κάλυψη επείγουσας ανάγκης.

Επιπλέον, οι συμβάσεις αυτές θα επιφέρουν τεράστια οικονομική ζημία στο Δημόσιο, που θα πληρώσουν και πάλι οι φορολογούμενοι, δηλαδή θα πληρώσουν τον κομματικό στρατό του ΣυΡιΖα.για δύο ολόκληρα χρόνια. Και τούτο διότι προβλέπεται ότι οι Συριζαίοι συμβασιούχοι θα πληρώνονται με βάση το “ενιαίο μισθολόγιο” και έτσι οι μισθοί θα ανέρχονται σε τουλάχιστον 860 ευρώ, με τριετίες και επιδόματα ακόμη και 1.100 ευρώ τον μήνα για κάθε εργαζόμενο, ενώ οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα ανέρχονται στο ποσό των 580 ευρώ για εργαζόμενο ηλικίας άνω των 25 ετών και 510 ευρώ για εργαζόμενο κάτω των 25 ετών.

Τη διαφορά αυτή ποιος θα την πληρώσει, άραγε;

Τα τέκνα του ΣυΡιΖα, που θα προσληφθούν με τη διάταξη αυτή, θα αποτελέσουν τον κομματικό στρατό σε βάρος του συνόλου του ελληνικού λαού και της Δημοκρατίας.

Ο νόμος που θέλει να καταπατήσει ο ΣυΡιΖα, αναφέρει ρητά πως οι μισθολογικές δαπάνες δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν τις ήδη υπογραφείσες συμβάσεις με τις εταιρείες, με συμβάσεις έργου, οι οποίες όμως καλύπτουν με το ποσό αυτό και όλα τα αναλώσιμα, μηχανήματα, εξοπλισμό κ.λπ.

Έτσι όμως οι δαπάνες αυτές του Δημοσίου για τις αμοιβές των φίλα προσκείμενων εργαζομένων, που θα προσλάβει η κυβέρνηση με τον νέο νόμο, δεν καλύπτουν καθόλου το κόστος των αναλώσιμων, μηχανημάτων καθαριότητας, σίτισης, οχημάτων, υλικών καθαριότητας, αλεξίσφαιρων, αλλά καλύπτουν αποκλειστικά και μόνο τις εργατικές δαπάνες. Ποιος θα πληρώσει τα έξοδα για όλα τα αναλώσιμα, μηχανήματα, εξοπλισμό κ.λπ. για την παροχή των υπηρεσιών; Μάλλον και πάλι ο Έλληνας φορολογούμενος… Και όλα αυτά θα οδηγήσουν σε μία νέα αύξηση του ελλείμματος και του δημοσίου χρέους, με επιβάρυνση, ποιού άλλου… του Έλληνα φορολογούμενου, με νέο τέταρτο, ακόμα πιο ειδεχθές, επονείδιστο και απεχθές μνημόνιο, για να κάνει τη χαζοπολιτική της, η απίστευτη, αυτή, κυβέρνηση, με την τσέπη του Έλληνα πολίτη και πάνω στις πλάτες αυτού, ώστε να διαιωνίσει την κομματική της εξουσία και το κομματικό της κράτος.

Μας λένε, λοιπόν, ευθέως, και κατάμουτρα, πως, για αυτή την “αρρριστερά” οι νόμοι δεν παίζουν ρόλο, ούτε έχουν κάποια ιδιαίτερη σημασία. Η δικαιοσύνη πρέπει να συμπεριφέρεται, “α λα καρτ” και να είναι, απόλυτα, κατευθυνόμενη από την “κολεκτίβα”, ενώ, οι άνθρωποι να μετεξελιχθούν, σε απλά αναλώσιμα καρτούνς και μαριονέτες… χωρίς χαρακτήρα, και άνευ ιδιαίτερης αξίας. Το μόνο που έχει σημασία για… το κονκλάβιο, είναι η δημιουργία μίας ακραιφνούς και φανατισμένης κομματικής στρατιάς, εις βάρος του υπόλοιπου συνόλου, με στόχο μόνο έναν: το γάντζωμα με νύχια και δόντια στις καρέκλες της πολυπόθητης εξουσίας!

Τα όργανα, ήδη ξεκίνησαν, (βλέπε συνημμένη απόφαση…) και κάποιοι διοικητές και ΔΣ νοσοκομείων της επαρχίας, ήδη, έλαβαν παράνομες αποφάσεις για την απόλυση των εργαζομένων των συνεργείων, μία πράξη, όμως, που, λίαν συντόμως, θα τους οδηγήσει ως… αποδιοπομπαίους τράγους, στη δικαιοσύνη για να δικαστούν για απιστία από πρόθεση,,, και τότε θα ανακαλύψουν, πως, οι ηθικοί αυτουργοί, θα σφυρίζουν κλέφτικα…