Του Νίκου Τσαμάνδουρα
Το χάσμα ανάμεσα σε βενζινοκίνητες και ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες φαίνεται πως όλο και γεφυρώνεται. Τι και αν τα βήματα είναι αργά, σημασία έχει πως είναι σταθερά και μάλιστα προς τη σωστή κατεύθυνση.
Που πάσχουν όμως οι ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες; Ας το πάρουμε ανάποδα καλύτερα. Προς το παρόν, ..και που δεν πάσχουν! Από βάρος ασήκωτες, από αυτονομία άστα να πάνε. Άκυρη εκείνη η εκδρομούλα, δεν φτάνει η μπαταρία. Εμφάνιση; Τις περισσότερες φορές ένας πλαστικός χειρουργός δεν αρκεί. «Μα καλά, τόσο χάλια είναι όλες;» θα ρωτήσει ο λογικός αναγνώστης.Γιατί δε βλέπουμε ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες στους δρόμους; «Όχι, δεν είναι..» έρχεται η απάντηση, αλλά μιλώντας για μοτοσυκλέτες όπως η Freeride E της KΤΜ ή η Ego της Energica, τότε το πράγμα ξεφεύγει ..οικονομικά! Η τεχνολογία όμως φτιάχνει την προσφορά με την προϋπόθεση να υπάρχει ζήτηση και εδώ έρχεται η μαγική λέξη «αγορά», όπου σίγουρα αν υπάρχει κάτι σαν Χρηματιστήριο Μοτοσυκλέτας τότε πάρα πολλές μετοχές θα παίζονται σε χώρες όπως η Ινδία.
Από αυτό το εμπορικό και πολιτιστικό χαρμάνι λοιπόν γεννήθηκε η One. Υγρόψυκτος κινητήρας 53kW, δηλαδή 71 ίππων, αυτονομία 150-200χλμ και φόρτιση της τάξης του 80% σε κάτι παραπάνω από μισή ώρα. Εννοούνται γκατζετάκια όπως οθόνες αφής, πίσω κάμερες, πλοήγηση, wifi, Bluetooth και 4G, έτσι για να αυξάνονται τα πράγματα που ίσως χαλάσουν στο επόμενο update.
Πέρα από τα ..μπλιμπλίκια εντυπωσιασμού ωστόσο, μιλάμε για μια πραγματική μοτοσυκλέτα που δεν στερείται και εξοπλιστικής ουσίας, όπως το όμορφο χωροδικτύωμα, το μονόμπρατσο και τα φρένα της Brembo με το ABS να δίνει το παρών. Όλα τα παραπάνω έναντι 8.000 περίπου ευρώ ή σχεδόν 14.000 Έρχεται από την Ινδία, αργεί ωστόσο..ευρώ για την ειδική έκδοση με την ανθρακονημάτινη αμφίεση, τις αναρτήσεις της Ohlins και τους τροχούς αλουμινίου. Τέλος, ας πούμε και για την εμφάνιση. Ξεκάθαρα πρόκειται για sport μοτοσυκλέτα και ευτυχώς δηλαδή, καθώς ότι «τρέχει» είναι και αυτό που εξελίσσεται. Κοψίματα και φόρμες στο κυρίως σώμα φωνάζουν επιθετικό χαρακτήρα και κάποια λανθάνουσα επιρροή από την Ιταλία (συν το μονόμπρατσο ψαλίδι), ενώ η ουρά θα μπορούσε κάλλιστα να ανήκει σε κάποιο R6 τελευταίας γενιάς. Η δια ζώσης δοκιμή μάλλον θα αργήσει υπερβολικά, καθώς τα παραπάνω -θεωρητικά και μη δεδομένα- θα γίνουν πράξη το 2019, με την παραγωγή περιορισμένη στις 199 μοτοσυκλέτες για την αγορά της Ινδίας και άλλες 300 για τον υπόλοιπο κόσμο.
Το παρήγορο είναι πως η ηλεκτροκίνηση βρίσκει το δρόμο της και στις μοτοσυκλέτες, αποδεικνύοντας σταδιακά πως ότι δεν καίει βενζίνη δεν είναι και απαραίτητα καταδικασμένο στην ανία ή σε ένα κόσμο εκτός οικονομικής πραγματικότητας. Για να δούμε λοιπόν…
