2ος Αγώνας, 8 Απριλίου
Του Νίκου Τσαμάνδουρα
Ο ορισμός του επεισοδιακού αγώνα –με την κακή έννοια- θα είναι στο εξής αυτός που έγινε σήμερα στην Αργεντινή. Με τα αποτελέσματα να έρχονται δεύτερα, αν όχι τρίτα, πίσω από την ολιγωρία και την αδυναμία επιβολής ποινών, με τις ευθύνες να βαραίνουν ξεκάθαρα τη διοργάνωση.
Με μια εκκίνηση να αναβάλλεται προσωρινά λόγω αναποφάσιστων καιρικών συνθηκών και διοργανωτών, με άπαντες να τρέχουν στα pits για αλλαγή μοτοσυκλέτας (εκτός ενός), είχαμε ένα αγώνα που κηρύχθηκε βρόχινος, στα σημεία τουλάχιστον. Ο κατά τα άλλα στεγνός αγώνας ξεκίνησε όσο επεισοδιακά και πρωτόγνωρα τελείωσε. Με έναν Miller να ξεκινά με το πλεονέκτημα του κανονισμού –πολύ μπροστά από όλους (θέμα το οποίο χρήζει περαιτέρω διερεύνησης και επιφυλασσόμεθα) και ένα Marquez να ..κάνει ότι θέλει, με τη μοτοσυκλέτα του να σβήνει πριν το σβήσιμο των φώτων και να παίρνει μπροστά σπρωχτή με μια διαδικασία που απαγορεύεται, δηλαδή να κινηθεί η μοτοσυκλέτα προς τα πίσω αντίθετα (!) με τη φορά της πίστας.
Η ποινή προέβλεπε τελικά πέρασμα από το pitlane, κάτι που μάλλον εξόργισε τον “κύριο” Marquez, με αποτέλεσμα να βαλθεί να περάσει όσο περισσότερους αναβάτες μπορούσε και με οποιοδήποτε τίμημα, προκειμένου να ανακάμψει από τις τελευταίες θέσεις που βρέθηκε μετά την επιβολή της ποινής. Πρώτο θύμα ο Aleix Espargaro, που εκτοπίστηκε αντιαθλητικά από τον Ισπανό πρωταθλητή, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει ακόμα μια ποινή για το Marquez, η παραχώρηση μιας θέσης. Στον τρελό ρυθμό του νεαρού αναβάτη βρέθηκε μετά από μερικούς γύρους στη μάχη της 7ης θέσης και ο Valentino Rossi, ο οποίος δέχθηκε εμβολισμό όμοιο με του Espargaro, με αποτέλεσμα να πέσει. Η ποινή που επιβλήθηκε και για αυτό ήταν η προσθήκη 30’’ στο χρόνο του νεαρού Ισπανού, γεγονός που τον οδήγησε σε έμμεσο μηδενισμό στον αγώνα. Βέβαια μικρή σημασία έχει, καθώς όλοι γίναμε θεατές ενός αγώνα τραγικού από τη σκοπιά της διοργάνωσης.
Ας γυρίσουμε όμως στο αγωνιστικό κομμάτι. Μεθοδικά και πλήρως εκμεταλλευόμενος το στοιχείο του νερού που υπήρχε έστω και λίγο στην πίστα πήρε τη νίκη ο Cal Crutchlow, για να αφήσει πίσω του μετά από πραγματικά ωραίες μάχες τους Zarco και Rins σε 2η και 3η θέση αντίστοιχα. Πίσω τους ο Jack Miller, που σε όλη την πίεση της κορυφής υποχώρησε στην 4η θέση. Καλός ο αγώνας για τον Maverick Viniales, με την 5η θέση σίγουρα να αποτελεί μια ψυχολογική ώθηση για τον επόμενο αγώνα. Ο Andrea Dovizioso ακολούθησε, με την οδήγηση του να χαρακτηρίζεται από τα ελάχιστα δυνατά ρίσκα.
Στις επόμενες θέσεις βρίσκουμε τους Rabat, Iannone, Syahrin(!) και Petrucci να κλείνουν τη 10άδα, με το όνομα του Μαλαισιανού Rookie να είναι η ευχάριστη έκπληξη. Αναλυτικά τα αποτελέσματα μπορείτε να δείτε εδώ.
Το ερώτημα όμως παραμένει ως προς την ελαστικότητα των κανονισμών και τελικά το πότε η οδήγηση πρέπει να κριθεί επίκινδυνη. Είναι άραγε ουτοπικό να ελπίζουμε σε αγώνες όπου τα μεγάλα -Ισπανικά κυρίως- ονόματα και ομάδες δεν θα περνούν εξ απαλών ονύχων; Μάλλον ναι, ωστόσο αυτές οι αντιμετωπίσεις μόνο κακό θα κάνουν στο μέλλον του αθλήματος. Η απόπειρα συγνώμης του Marquez προς κάθε θύμα του δεν αρκεί για να τον βγάλει αθώο, το “χαστούκι” που έφαγε από τον Ucio στο γκαράζ του Rossi σημαίνει την κήρυξη πολέμου και αυτό δεν αρέσει σε κανέναν υγιώς σκεπτόμενο.
Ανανεώνουμε το αγωνιστικό ραντεβού για τις 22 Απριλίου και πάλι επί Αμερικανικού εδάφους, συγκεκριμένα στο Austin του Texas. Ελπίζουμε μέχρι τότε να έχει ηρεμήσει το κλίμα και να δούμε έναν αγώνα χωρίς εμβολισμούς α λα Marquez.
