Των Άντρια Ψωμά και Νίκου Βιτσιλάκη
Φωτογραφίες του Αλέξανδρου Αναγνωστόπουλου
Όσοι γνωρίζουν τις ομορφιές της Ελλάδας ξέρουν καλά πως η ορεινή Αρκαδία είναι πολύ ψηλά στη λίστα, ακόμα και όσων δεν τη γνωρίζουν!
Το ραντεβού μας ήταν για τις 8.30 το πρωί της Παρασκευής στα βόρεια της Αθήνας, με σκοπό και ελπίδα να αναχωρήσουμε στις 9.00. Ευτυχώς, ήταν όλοι –και οι 22- στην ώρα τους και μετά από ένα γρήγορο εσπρεσάκι στα όρθια, ταυτόχρονα με την απαραίτητη πρωινή ενημέρωση, 15 μοτοσυκλέτες και ένα 4Χ4 ξεκινήσαμε με τον αναμενόμενο ενθουσιασμό. Η εκδρομή διοργανώθηκε από την Andeli Mototouring και την εμπιστευθήκαμε ..γιατί το έχουμε ξανακάνει! Και όταν μέλημά σου είναι να περάσεις καλά σε ένα μόλις σαββατοκύριακο που διαθέτεις, πας στα σίγουρα και επιλέγεις δοκιμασμένες λύσεις. Αν έχεις καεί στο χυλό, φυσάς και το γιαούρτι, έτσι απλά. Η πορεία μας στην αρχή συντηρητική και περισσότερο διερευνητική θα λέγαμε, μέχρι ο πλοηγός και η «σκούπα» να «διαβάσουν» τους οδηγούς. Γι αυτό το λόγο και προτιμήσαμε να κινηθούμε στην παλιά επαρχιακή οδό Κορίνθου – Άργους. Οι διαδρομές ήταν λίγο πολύ οι κλασσικές της Πελοποννήσου: επαρχιακοί δρόμοι, με βατές στροφές και κοπάδια
τετράποδων να ξεπηδάνε από παντού.
Ώρα για χώμα!
Μετά από μια σύντομη στάση στο Χιλιομόδι για τσιγάρο, νερό και σνακ (να ‘ναι καλά το ψυγειάκι στο 4Χ4), πήραμε όλοι δυνάμεις για το δύσκολο μέρος της σημερινής μας διαδρομής, το οποίο περιελάμβανε 5 χλμ γεμάτα χώμα και σκόνη. Τα συναισθήματα ανάμικτα, ο Πάνος με το KTM 990 μες την τρελή χαρά, ο Βαγγέλης και ο Γιάννης, που θα δοκίμαζαν τις ολοκαίνουριες CRF 1000L, να είναι κατενθουσιασμένοι, ο Δημήτρης, παρόλο βέρος Αφρικανός κράταγε και μια «πισινή» γιατί είχε και την καλή του μαζί, ενώ οι Κωστάκηδες της παρέας με TDM 850 και Tiger 800 κάπως πιο επιφυλακτικοί. Με τον Ηλία μπροστά και το Στέλιο σκούπα, όλοι «την είδαν» το λιγότερο …Καρέτσος. Ή τουλάχιστον σχεδόν όλοι. Ο Αλέξανδρος και ο Δημήτρης (που μας βιντεοσκοπούσαν) και η Άντρια με το Νίκο (αυτοί είμαστε εμείς που τα γράφουμε όλα αυτά), που ακολουθούσαμε με το 4Χ4 προσπαθώντας (ανεπιτυχώς βεβαίως) να πιάσουμε τις προπορευόμενες μοτοσυκλέτες. Ειλικρινά μιλώντας, κάναμε το σταυρό μας όταν είδαμε επιτέλους άσφαλτο!
Οι πρώτες στάσεις: Αγία Φωτεινή Μαντινείας & Σπήλαιο Καψιά
Όσο προχωρούσαμε προς τη Μαντινεία, το μάτι δεν χόρταινε τις απέραντες πεδιάδες και την καταπράσινη φύση. Όταν δε φτάσαμε στην περίφημη Αγία Φωτεινή, ακόμα και ο πιο ..κακόκεφος (κοινώς ξενέρωτος) της παρέας εκστασιάστηκε! Ένας παράδοξος ναός, ο οποίος εγκαινιάστηκε το 1972, ένα αρχιτεκτόνημα με βυζαντινές επιρροές στη μέση του πουθενά, ένα αληθινό μνημείο που απλά σε καθηλώνει! Αγία Φωτεινή, ένα αρχιτεκτόνημα με βυζαντινές επιρροές στη μέση του πουθενά!Ο ναός και το συνολικό αποτέλεσμα αισθητικά διχάζει. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να το κατατάξεις σε κάποια συγκεκριμένη αρχιτεκτονική και με έναν παράξενο τρόπο συνδυάζει στοιχεία της αρχαίας Ελλάδας με το χριστιανικό πνεύμα, όπως τα εμπνεύστηκε και τα υλοποίησε ο δημιουργός του, ο μέγας Κώστας Παπαθεοδώρου.
Επόμενη στάση; Το σπήλαιο Κάψια. Ο Γρηγόρης μας περίμενε (παρόλο που το ωράριό του είχε λήξει) και μας έκανε μια εκπληκτική ξενάγηση στα έγκατα της γης. Πρόκειται για ένα σπήλαιο απαράμιλλης ομορφιάς, γεμάτο περίτεχνους σταλακτίτες και σταλαγμίτες, δημιουργήματα αιώνων, το οποίο σαφέστατα αξίζει να επισκεφτείτε. Με την ώρα να πλησιάζει απόγευμα, κάναμε μια ωριαία στάση στο Μαίναλο για τον απαραίτητο ανεφοδιασμό καυσίμων, δυνάμεων και φαγητού. Είχαμε συμφωνήσει εξαρχής ότι το μεσημεριανό θα αποτελείτο από κάτι ελαφρύ και γρήγορο γιατί κανείς μας δεν ήθελε να βαρύνει.Σπήλαιο Κάψια, απαράμιλλης ομορφιάς με περίτεχνους σταλακτίτες και σταλαγμίτες Καβαλήσανε λοιπόν τις καλές τους (κι εμείς τ’ αμαξάκι μας) και οδηγήσαμε σερί μέχρι τον τελικό προορισμό της ημέρας. Διασχίσαμε το Λεβίδι, τη Βλαχέρνα, τη Βυτίνα, την Ελάτη και, πριν νυχτώσει, φτάσαμε στο Ελληνικό, ένα χωριό της Αρκαδίας το οποίο στερείται φήμης αλλά υπερτερεί τα μάλλα σε ομορφιά. Έχοντας στις αποσκευές μας 300χλμ και μετά από ένα γερό δείπνο σε μία από τις δύο (!) ταβέρνες του χωριού, όλοι πέσαμε ξεροί.
Το πρωινό του πρωταθλητή
Το ξύπνημα της επόμενης μέρας μας επιφύλασσε μια ευχάριστη έκπληξη: φρεσκοψημένα κέικ, παραδοσιακές πίτες, ντόπια τυριά και αλλαντικά, λαχταριστά γλυκά (όλα εννοείται από τα χεράκια της κυρίας Πόπης) συνέθεταν ένα πρωινό του ονείρου που ικανοποιούσε και τον πιο δύστροπο και αγουροξυπνημένο επισκέπτη. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί η αναχώρηση ήταν για τις 7.30 μιας και τοπρόγραμμα του Σαββάτου αναμενόταν βαρύ. Η πρώτη μας στάση, μετά από λίγα μόλις λεπτά, στο παραδοσιακό γεφύρι της Καρύταινας, όπου η πρόσβαση ήταν εφικτή μόνο για τους μηχανόβιους. Έχει μήκος περίπου 50μ. ενώ από κάτω του κυλάει ο Αλφειός ποταμός. Στη δυτική πλευρά της γέφυρας υπάρχει και ένα μικρό βυζαντινό εκκλησάκι, άγνωστο στους περισσότερους, μιας και δεν είναι ορατό από το δρόμο. Οι μάχιμοι της παρέας είχαν την ευκαιρία να το θαυμάσουν από κοντά, ενώ οι υπόλοιποι τους καμαρώναμε και τους φωτογραφίζαμε αφ’ υψηλού.
Στο παραδοσιακό γεφύρι της Καρύταινας η πρόσβαση είναι εφικτή μόνο σε μοτοσυκλέτες
1200 ολόκληρα(!) μέτρα πεζοπορίας
Συνεχίζοντας, διασχίσαμε το φαράγγι του Λούσιου και φτάσαμε στη Μονή του Προδρόμου. Παρ’ όλη την αρχική γκρίνια (πού ξανακούστηκε μηχανόβιος να πρέπει να περπατήσει…), τελικά οι περισσότεροι τόλμησαν να επισκεφτούν περπατητοί το περίφημο μοναστήρι και κανένας δεν το μετάνιωσε. Η θέα ήταν επιβλητική, το μοναστήρι ιδιαίτερο και η ξενάγηση (συνοδευόμενη εννοείται από καφέ και λουκουμάκι) ένα ελάχιστο δείγμα της φιλοξενίας των μοναχών. Στο δρόμο μας για Δημητσάνα, δε θα μπορούσαμε να μην κάνουμε μία στάση στο ξακουστό υπαίθριο Μουσείο
Μουσείο Υδροκίνησης, μοναδικό στο είδος του με τεχνολογία από την προβιομηχανική εποχήΥδροκίνησης. Μοναδικό στο είδος του, μας παρουσιάζει την τεχνολογία της προβιομηχανικής εποχής, η οποία εκμεταλλεύεται την κινητήρια δύναμη του νερού. Αφού ήπιαμε ένα καφεδάκι ανάμεσα σε μπαρουτόμυλους, βυρσοδεψεία και νερόμυλους, ξεκινήσαμε για τα ιστορικά Λαγκάδια. Το μεσημεριανό μας στον «Μανιάτη» (ασυζητητί!) μας περίμενε στρωμένο και αφού παρκάραμε στις θέσεις που μας είχαν κρατήσει απολαύσαμε ένα πραγματικά λουκούλειο γεύμα.
Τα παιδία παίζει… και διασκεδάζει
Πριν βαρύνουμε εντελώς, το πήραμε απόφαση και συνεχίσαμε την πορεία μας διασχίζοντας τα Αφροδίσια πάσα και φτάσαμε μέχρι την τεχνητή Λίμνη του Λάδωνα. Οι καταπράσινες πλαγιές και οι βουνοκορφές που καθρεφτίζονται σε αυτή συνθέτουν ένα τοπίο μαγευτικό. Ήμασταν αρκετά τυχεροί μιας και απολαύσαμε την ομορφιά την ώρα που έδυε ο ήλιος και ο συνδυασμός των χρωμάτων πάνω στα νερά ήταν απερίγραπτος. Απολαμβάνοντας τον παραλίμνιο δρόμο και μετά από κάποιες απαραίτητες χωμάτινες διαδρομές, συναντήσαμε της Κυράς το Γεφύρι, όπου όλα τα αγοράκια βρήκαν την ευκαιρία να παίξουν λιγάκι, οδηγώντας πάνω κάτω τα 55μ. της γέφυρας. Γυρνώντας στη βάση μας, παρ’ όλη την κούραση των σημερινών 240χλμ, η παρέα είχε κέφια (Σαββατόβραδο γαρ). Η δεύτερη ταβέρνα του χωριού, αφού μας ενδυνάμωσε με τα φαγητά της, μετετράπη σε πίστα. Οι σοβαρότεροι ανάμεσά μας ήταν κι αυτοί που μας εξέπληξαν περισσότερο με τις φιγούρες τους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πήγαμε όλοι για ύπνο με ένα καρφωμένο χαμόγελο στα χείλη!
Μονή Προδρόμου, η θέα κόβει την ανάσα και αξίζει το περπάτημα μέχρι εκεί
Back to reality
Το επόμενο πρωί, ανανεωμένοι και σαφέστατα πιο χαλαροί, αρχίσαμε να φορτώνουμε τα μπαγκάζια μας. Αφού ο Στέλιος, ο μηχανικός της παρέας, έκανε έναν τυπικό αλλά απαραίτητο έλεγχο σε όλες τις μοτοσυκλέτες, ξεκινήσαμε για τη γέφυρα του Μάναρη, ένα αληθινό κομψοτέχνημα της περιοχής. Στη συνέχεια, πήραμε σιγά σιγά το δρόμο του γυρισμού. Αφήσαμε πίσω τη Βλαχοκερασιά, τον Άγιο Πέτρο, το Παράλιο Άστρος και κάναμε την τελευταία μας στάση στο Ναύπλιο. Όσο πλησιάζαμε στην Αθήνα, το κλίμα βάραινε μιας και ήταν ένα τριήμερο που κανείς δεν ήθελε να τελειώσει. Ο αποχαιρετισμός έγινε στα Ίσθμια και μετά πήρε ο καθένας το δρόμο του. Ήμασταν όλοι κουρασμένοι, ενθουσιασμένοι, γεμάτοι εικόνες και διαδρομές και σαφέστατα αποφασισμένοι για μια γρήγορη επανάληψη του οδοιπορικού αυτού των 860χλμ. Η δική μας απόφαση; Ποτέ ξανά με αυτοκίνητο, στην ορεινή Αρκαδία και όχι μόνο..
Who is Who
Η Andeli Mototouring www.andelimototouring.gr είναι πρακτορείο μοτοσυκλετιστικού τουρισμού με ιδιόκτητο στόλο μοτοσυκλετών και οργανώνει μοτο-εκδρομές σε Ελλάδα και εξωτερικό, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να νοικιάσουμε μια μοτοσυκλέτα σε περίπτωση που δεν έχουμε δική μας διαθέσιμη. Είναι η τρίτη φορά που την εμπιστευθήκαμε σε εγχώρια εξόρμηση και το σίγουρο είναι πως θα το επαναλάβουμε!
