Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
Ο συγγραφέας Ζακ Εμπραχίμ με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του «Γιος Τρομοκράτη» στα Public Συντάγματος και Τσιμισκή μίλησε στο zougla.gr για το βιβλίο του, την τρομοκρατία, την ιστορία του πατέρα του και αποκάλυψε τι ονειρεύεται για τη ζωή και το μέλλον του.
Τα Public και οι εκδόσεις Key Books πραγματοποίησαν δύο παρουσιάσεις του βιβλίου στις οποίες έδωσε το παρών ο συγγραφέας του, Ζακ Εμπραχίμ.
Η πρώτη έγινε στις 23 Ιανουαρίου στο Public Συντάγματος στην Αθήνα και η δεύτερη στις 24 Ιανουαρίου στο Public Τσιμισκή στη Θεσσαλονίκη.
Στο βιβλίο του ο Αμερικανοαιγύπτιος συγγραφέας διηγείται μια αληθινή, συγκλονιστική ιστορία, πιο επίκαιρη από ποτέ.
Διαβάστε τη συνέντευξη:
zougla.gr: Σήμερα η έξαρση του φαινομένου της τρομοκρατίας καθιστά το βιβλίο σας πιο επίκαιρο από ποτέ. Ποιο θεωρείτε ότι είναι το πιο σημαντικό μήνυμα που περνάει μέσα από το βιβλίο σας;
Πιστεύω πως με την ενίσχυση του εθνικισμού στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα πιο σημαντικά μαθήματα στο βιβλίο μου έχουν να κάνουν με τον φόβο και την απομόνωση. Αυτές είναι οι βασικές κινητήριες δυνάμεις των εξτρεμιστικών ιδεολογιών. Πρέπει να δουλέψουμε μαζί ώστε να αντιμετωπίσουμε τις επιπτώσεις αυτές, αφού παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις στρατηγικές διαφόρων ομάδων, όπως του Ισλαμικού Χαλιφάτου.
Γράφοντας το βιβλίο σας «Γιος τρομοκράτη» νιώσατε πως με κάποιο τρόπο ξορκίζετε τη συγκλονιστική ιστορία της οικογένειάς σας; Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα… Ισχύει στην περίπτωσή σας;
Πιστεύω ότι πολλοί από τους λόγους για τους οποίους αποφάσισα να μιλήσω ανοιχτά στον κόσμο προήλθαν από τις πράξεις του πατέρα μου. Επέλεξα να χρησιμοποιήσω το παράδειγμά του για να δω πως κάποιος ΔΕΝ πρέπει να πράττει. Έτσι, κατά κάποιο τρόπο, είμαι ακόμα γιος του πατέρα μου. Ο στόχος μου δεν ήταν ποτέ να «ξορκίσω» την ιστορία της οικογένειάς μου, αλλά να χρησιμοποιήσω το παράδειγμα αυτό ως έναν τρόπο για να δώσω έμφαση σε σημαντικά προβλήματα στην κοινωνία μας.
Tι είναι τελικά αυτό που μετατρέπει έναν άνθρωπο σε τρομοκράτη; Πως ένας τρυφερός και γλυκός άνθρωπος μπορεί να γεμίσει μίσος και να σκορπίσει βία;
Πιστεύω πως πολλοί άνθρωποι που είναι δογματικοί ακολουθούν παρόμοια πορεία. Παρόλο που δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο μονοπάτι που αποφασίζει να ακολουθήσει ένας άνθρωπος για να γίνει τόσο μισητός από την κοινωνία. Πιστεύω πως οι κατηγορίες βιασμού εναντίον του πατέρα μου τον απομόνωσαν από την κοινωνία και τον οδήγησαν στο να είναι επιρρεπής σε δογματικές συμπεριφορές.
Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιο ήταν το βαθύτερο κίνητρο του πατέρα σας για τις πράξεις του; Έχετε αφιερώσει τη ζωή σας διακηρύσσοντας το μήνυμα της ειρήνης. Πόσο δύσκολο ήταν για σας να διαφοροποιηθείτε από τον πατέρα σας και τις απόψεις του;
Πιστεύω πως, κατά κάποιο τρόπο, εγώ και ο πατέρας μου μοιραζόμαστε παρόμοιες ανησυχίες. Για παράδειγμα, μία από αυτές τις ανησυχίες είναι η σχέση μεταξύ των δυτικών κυβερνήσεων και η στήριξή τους σε αντιδημοκρατικές κυβερνήσεις στην Μέση Ανατολή. Η διαφορά μεταξύ εμού και του πατέρα μου είναι οι διαφορετικές τακτικές που χρησιμοποιούμε για να αντιμετωπίσουμε αυτή την αδικία. Ο πατέρας μου πίστευε επίσης σε πολλές απαρχαιωμένες ιδέες σχετικά με την υποδούλωση ορισμένων ομάδων λόγω της διαφορετικής τους φυλής, θρησκείας, και σεξουαλικότητας. Επομένως, με αυτήν την έννοια, δεν είναι δύσκολο για μένα να διακρίνω μεταξύ των δικών μου αντιλήψεων και αυτών του πατέρα μου.
Στο βιβλίο σας καταλήγετε ότι δεν τον θεωρείτε πατέρα σας και δεν σκοπεύετε να τον ξαναδείτε. Πιστεύετε στις δεύτερες ευκαιρίες στη ζωή;
Πιστεύω πολύ σε μια δεύτερη ευκαιρία. Ωστόσο, δεν πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι θα εκμεταλλευτούν σωστά τις δεύτερες ευκαιρίες. Οι άνθρωποι θέλουν πάντα ένα αίσιο τέλος, αλλά δεν ξέρω αν είναι πιθανό για εμένα και για τον πατέρα μου να έχουμε μια υγιή σχέση.
Ποια είναι η πιο χαρούμενη παιδική σας ανάμνηση; Σας έχει αφήσει κάτι θετικό ο πατέρας σας; Πώς θα παρουσιάζατε στα παιδιά σας τον παππού τους;
Νομίζω πως μία από τις πιο χαρούμενές μου στιγμές ήταν όταν ήμουν δύο χρόνων, όταν εγώ και η οικογένειά μου πήγαμε σε ένα λούνα παρκ. Ήταν μια τόσο απλή και ευτυχισμένη μέρα. Πριν αλλάξουν τόσα πολλά. Για το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου, προσπάθησα να κρατηθώ από την εικόνα του πατέρα μου εκείνης της χαρούμενης ημέρας. Μια εικόνα ενός πολύ ευγενικού και τρυφερού ανθρώπου. Δυστυχώς, δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι όλα όσα πέταξε για την επιδίωξη της μάχης που συνέβη στον εσωτερικό του κόσμο.
Αν έπρεπε να μιλήσω στα παιδιά μου για τον πατέρα μου, θα έπρεπε επίσης να εξηγήσω τους κινδύνους της απομόνωσης και του τυφλού μίσους. Και πως ακόμα και κάτι τόσο σημαντικό όσο τα ίδια σου τα παιδιά, μπορούν να γίνουν «θύματα» ενός τέτοιου εθισμού, όπως το μίσος.
Είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεσθε την Ελλάδα; Πως νιώθετε γι αυτό το ταξίδι;
Επισκέφθηκα την Αθήνα άλλη μία φορά, όταν ήμουν 16 ετών, αλλά δεν πήγα και πουθενά. Επομένως θα έλεγα πως αυτό τώρα είναι το πρώτο μου πραγματικό ταξίδι. Πραγματικά ερωτεύτηκα την Ελλάδα μέσα στις τέσσερις μέρες που έμεινα εκεί. Οι άνθρωποι ήταν τόσο υπέροχοι, το φαγητό ήταν απίστευτο, και η ρακή πεντανόστιμη!
Τι ονειρεύεστε για τη ζωή σας και από αντλείτε για να είστε καλά;
Πιστεύω πολύ απλά ότι για το σύντομο διάστημα που είμαστε σε αυτόν τον πλανήτη μπορούμε να κάνουμε το μέρος αυτό είτε λίγο καλύτερο είτε λίγο χειρότερο. Πιστεύω όμως πως όλοι οι άνθρωποι έχουμε υποχρέωση να κάνουμε το μέρος αυτό λίγο καλύτερο.
Επιμέλεια μετάφρασης: Λοριέλλα Γούδα
