Συνέντευξη στη Σπυριδωνία Κρανιώτη
«…τελικά ο έρωτας δεν έχει καμία σχέση με την αγάπη, μπορεί να μετουσιωθεί με το πέρασμα του χρόνου σε αγάπη, αλλά ο καθαρόαιμος έρωτας όταν γεννιέται, έχει αναρχικό και ασυμβίβαστο χαρακτήρα.» αναφέρει μεταξύ άλλων στο zougla.gr, η Παναγιώτα Παρασκευοπούλου με αφορμή την καινούργια της συγγραφική δουλειά με τίτλο «Η ζωή μου, τη δεύτερη φορά», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κέδρος». Πρόκειται για ένα καλογραμμένο, τρυφερό μυθιστόρημα – κάλεσμα στη δύναμη του αληθινού έρωτα.
Η υπόθεση έχει ως εξής: «Αθήνα, 1990. Η Εμμέλεια, νεαρή φοιτήτρια, περνάει τον χρόνο της ανάμεσα στο διάβασμα, σε μια δουλειά που δεν τη γεμίζει και σε συνεχή φλερτ. Μέχρι που γνωρίζει τον Δημήτρη. Ένας κεραυνοβόλος έρωτας που κρατάει μόνο μια βραδιά. Μερικά χρόνια μετά, εντελώς ανέλπιστα, θα τον ξανασυναντήσει. Και τότε θα συνειδητοποιήσει πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία και πως η ζωή είναι μία συναλλαγή. Από κει και πέρα όλα αλλάζουν, μια και του επιτρέπει και πάλι να μπει στη ζωή της. Μετά το πρώτο σοκ, προσπαθεί να παρηγορήσει τον εαυτό της ότι, τάχα, η ξαφνική συνάντησή τους δεν την άγγιξε. Μόνο που δεν συμβαίνει το ίδιο και με τον Δημήτρη».
Η Παναγιώτα Παρασκευοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Έχει εκδώσει ένα παιδικό παραμύθι με τίτλο «Ο Σμουτς ταξιδεύει στην Πολιτεία του Μαγικού Κύκλου», δύο ποιητικά λευκώματα, «Grecia Salentina: το τραγούδι του Νότου» και «Ναύπλιο: η αυλή των χρωμάτων», καθώς και ένα μυθιστόρημα με τίτλο «Μισή σελίδα ενοχές». Το 2015 τιμήθηκε με έπαινο στον πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης που προκήρυξε το Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης με θέμα το κατοχικό εβραϊκό ολοκαύτωμα.
Τι σας ενέπνευσε ώστε να γράψετε το βιβλίο «Η ζωή μου, τη δεύτερη φορά»;
Η δύναμη που μπορεί να έχει ένας έρωτας ακόμα και αν διακατέχεται από πολλές δυσκολίες, ακόμα και αν το ζευγάρι δεν καταφέρνει να είναι κανονικό ζευγάρι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα καθώς και ο τρόπος με τον οποίο πλάθουν την πραγματικότητα τους ώστε να τους βολεύει και να τους θεραπεύει ακόμα και η απόσταση.
Τι σας ωθεί να γράφετε και πώς ξεκίνησε η σχέση σας με τη συγγραφή;
Τα πάντα με ωθούν να γράψω. Η ίδια μου η σκέψη, ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνομαι τα πράγματα και τις καταστάσεις, ο κόσμος τον οποίο φτιάχνω όταν νιώθω άσχημα και ο οποίος με καλοδέχεται πάντα, γενικά η ίδια η ζωή με κάνει να γράφω όσο καλύτερα μπορώ. Η σχέση μου με τη συγγραφή ξεκίνησε από όταν ήμουν έξι χρόνων…Η πρώτη μου δοκιμή έγινε στον τοίχο του σπιτιού μου…
Βλέπουμε στοιχεία του εαυτού και της προσωπικότητας σας στο βιβλίο σας;
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει συγγραφέας που δεν αφήνει κομμάτια του στα έργα του. Παρόλα αυτά οι χαρακτήρες μου είναι προϊόν μυθοπλασίας, παρότι για μένα είναι πολύ ζωντανοί, ενώ η ιστορία τους αποτελεί ένα παζλ πολλών προσωπικών ιστοριών που έχουν συμβεί σε πολλούς ανθρώπους.
Πώς νιώσατε όταν εκδόθηκε το πρώτο σας βιβλίο;
Συγκινημένη, ενθουσιασμένη και πολύ αγχωμένη.
Μπορεί ένα βιβλίο να μας αλλάξει τη ζωή; Σε σας υπήρξε τέτοιο βιβλίο που να άλλαξε την οπτική σας για τη ζωή;
Και βέβαια μπορεί. Ένα καλό βιβλίο έχει τη μοναδική ικανότητα να μας τραβήξει μέσα στον κόσμο του και να μας αφήσει να ζήσουμε μέσα σ αυτόν. Μας επηρεάζει με τρόπους που δεν μπορούμε να φανταστούμε, γι αυτό άλλωστε και όσος καιρός και αν περάσει τα βιβλία θα παραμείνουν ένας από τους μεγαλύτερους και σημαντικότερους θησαυρούς της ανθρωπότητας. Επειδή μέσα από τις σελίδες τους ξεπηδούν ζωές και άνθρωποι που σε παρασύρουν και σου εμπλουτίζουν την καθημερινότητα. Και αυτό από μόνο του είναι ένα είδος έρωτα. Όσο για το αν για μένα υπήρξε ένα τέτοιο βιβλίο, υπήρξε φυσικά. Οχι μόνο ένα, πολλά.
Πιστεύετε ότι μπορεί αληθινά να υπάρξει ένας τόσο δυνατός και μοιραίος έρωτας στη σημερινή εποχή;
Μα και βέβαια. Ο έρωτας είναι το μόνο πράγμα που όσος καιρός κι αν περάσει θα παραμένει ισχυρό και απρόσβλητο. Σίγουρα με πολλές ρωγμές λόγω της δύσκολης πραγματικότητας που βιώνουμε, αλλά με μια αθανασία που εκπλήσσει.
Τι ρόλο παίζει ο έρωτας στη δική σας ζωή;
Τεράστιο. Χωρίς αυτό, όλα είναι ουδέτερα άχρωμα και άγευστα.
Υπάρχει κάποιο από τα βιβλία σας που να αγαπάτε περισσότερο;
Θα είναι σαν να ρωτούσαμε κάποιον γονέα ποιο από τα παιδιά του αγαπάει περισσότερο. Γίνεται; Δεν γίνεται. Όλα λοιπόν τα αγαπάω το ίδιο. Και για όλα είμαι το ίδιο περήφανη.
Tι ελπίζετε να αποκομίσει κάποιος διαβάζοντας το «Η ζωή μου, τη δεύτερη φορά»;
Την ελπίδα ότι τίποτα δεν γίνεται τυχαία, ότι ακόμα και τα πιο απόμακρα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα καθώς και ότι τελικά ο έρωτας δεν έχει καμία σχέση με την αγάπη, μπορεί να μετουσιωθεί με το πέρασμα του χρόνου σε αγάπη, αλλά ο καθαρόαιμος έρωτας όταν γεννιέται, έχει αναρχικό και ασυμβίβαστο χαρακτήρα.
Πώς βλέπετε το μέλλον του βιβλίου στην Ελλάδα;
Δύσκολο…Νιώθω πως οι Έλληνες διαβάζουν όλο και λιγότερο και αυτό με θλίβει. Κρατώ όμως την αισιοδοξία πως η τεχνολογία δεν θα καταφέρει να εξουθενώσει το καλό βιβλίο.
Τι σας δίνει χαρά και από πού αντλείτε για να είστε καλά στη ζωή σας;
Δύσκολη ερώτηση… Θα σας απαντήσω με κάθε επιφύλαξη… Κανονικά θα έπρεπε να αντλώ χαρά από τον ίδιο μου τον εαυτό για να είμαι καλά στη ζωή μου… όμως αυτό είναι πολύ δύσκολο. Άρα λοιπόν αντλώ χαρά από το να περνάω μια ήρεμη μέρα με τους ανθρώπους που αγαπώ.
Υπάρχει κάτι άλλο που ετοιμάζετε;
Κάτι υπάρχει που δεν θέλω ακόμα να προδώσω. Προς το παρόν «Η ζωή μου τη δεύτερη φορά» κρατάει τα πρωτεία.
