The Order: 1886

6,5 ώρες. Αυτή είναι η απάντηση στο νούμερο ένα ερώτημα που σκέπτεστε όσοι μπήκατε σε αυτό το review. Τόσο διαρκεί το The Order: 1886. Το σήριαλ με τις διαδοχικές δηλώσεις από πλευράς χρηστών και developers είναι καιρός να λάβει τέλος. Στο παραπάνω διάστημα συμπεριλαμβάνονται και λίγα trial and error από όσες φορές θα πεθάνετε στη μάχη. Όλες τις υπόλοιπες απορίες σας θα τις λύσει το παρόν review εφόσον το διαβάσετε μέχρι τέλους.

Το The Order: 1886 είναι το πρώτο σημαντικό exclusive του PS4 για την φετινή σεζόν. Εταιρεία ανάπτυξης η Ready at Dawn, η οποία στην δωδεκαετή πορεία της είναι γνωστή κυρίως για ports διαφόρων games, όπως αυτά της σειράς God of War. Αποτελείται από πρώην στελέχη της Naughty Dog και της Blizzard, αλλά ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχε την τύχη να δείξει την δύναμή της αναπτύσσοντας ένα δικό της παιχνίδι για οικιακή κονσόλα (μόνο δείγμα γραφής το Daxter το 2006). Μέχρι που άρπαξε την ευκαιρία που της δόθηκε στο PS4. Άλλωστε, απ’ τη στιγμή που η Sony έχασε κάποιους “παίκτες”, όπως την Insomniac Games, αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει κάποιες…”αλλαγές από τον πάγκο” για τα νέα της games.

Το πρώτο διάστημα μετά την παρουσίαση του παιχνιδιού στην E3 2013, το hype άρχισε να ανεβαίνει. Ώσπου για κάποιο λόγο, απ’ τη στιγμή που οι δημοσιογράφοι πήραμε στα χέρια μας τον preview κώδικα κι άρχισαν να βγαίνουν τα πρώτα previews, κάπου οι μεγάλες κουβέντες κόπασαν, προσγειωθήκαμε λίγο στην πραγματικότητα και ήρθαν οι συζητήσεις σχετικά με την διάρκεια για να “δέσει” το γλυκό. Πλέον οι μάγκες έπεσαν, η αυλαία άνοιξε και ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις “ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο”.

Το παλιό Λονδίνο σε ένα παράλληλο σύμπαν
Βρισκόμαστε στο 1886, στο Λονδίνο της Βικτωριανής εποχής, με τη διαφορά ότι πρόκειται για εναλλακτική sci-fi πραγματικότητα. Μην το πείτε “Steampunk”, οι developers δεν το αποδέχονται ως όρο. Κατά βάση η συγκεκριμένη εποχή έχει τα κτίρια και το περιβάλλον του παρελθόντος, με όπλα, ζέπελιν και gadgets που θυμίζουν 20ο αιώνα. Για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι: ασύρματοι, ψηφιακά κιάλια, ρουκετοβόλα, laser rifles και άλλες τέτοια καλούδια θα παρελάσουν από τα χέρια σας, πάντα με την αισθητική του ’86, δηλαδή με το ξύλο ως υλικό κατασκευής.

Το Λονδίνο τελεί υπό την προστασία του The Order, ενός συμβουλίου σύγχρονων ιπποτών, απογόνων των αντίστοιχων Ιπποτών της Στρογγυλής τραπέζης. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως έχουμε το μεγάλο στρογγυλό τραπέζι του συμβουλίου, τον πρωταγωνιστή Galahad, τον Perceval κι έναν Γάλλο ερωτίλο Lafayette έτσι για να “σπάει” η μονοτονία. Μέσα σ’ όλα αυτά, αντί για το άγιο δισκοπότηρο, κάθε ιππότης διαθέτει στο λαιμό του ένα μίνι αγιασμένο φλασκί με το λεγόμενο “Black Water” που υποτίθεται πως προσφέρει αιωνιότητα και καταναλώνεται όταν είστε ένα κλικ πριν πεθάνετε στη μάχη.

http://www.youtube.com/watch?v=iFX0b6HnhZY
Το βίντεο θα είναι διαθέσιμο στις 15:45)

Οι σύγχρονοι αυτοί ιππότες, προστατεύουν με τα όπλα τους την πόλη από μεταλλαγμένα τέρατα που θυμίζουν…buffαρισμένους λυκανθρώπους. Τα τέρατα αυτά δεν είναι άλλο παρά άνθρωποι που υπέστησαν μετάλλαξη, αλλά εντούτοις ενσωματώθηκαν στην κοινωνία, θέλοντας…το αίμα των συμπολιτών τους! Ο ήρωας της ιστορίας Galahad, τον οποίο και ελέγχετε, αποτελεί τον πιο badass τύπο στην πόλη, που θα γυρίσει τούμπα ότι βρει μπροστά του προκειμένου να λάμψει η αλήθεια και να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Cinematic…Action
Μία φράση αρκεί για να περιγράψει το gameplay του The Order: 1886 και αυτή είναι “57% δράση, 39% cutscenes και 4 quick-time events”. Στο περίπου βέβαια, αφού η δράση και τα QTE εξαρτώνται από τις επιδόσεις σας. Το σενάριο θα ικανοποιήσει έναν μέσο χρήστη, αλλά ούτε θα το λατρέψετε, ούτε θα το μισήσετε. Όσοι έχουν ασχοληθεί με τους Knights of the Round, έχουν ψαχτεί με την Βικτωριανή Αγγλία και εξερευνούν ότι βρίσκουν μπροστά τους, όπως για παράδειγμα τα δημοσιεύματα των εφημερίδων, οι φωτογραφίες κτλ. θα το βρουν ενδιαφέρον. Όσοι ψάχνουν φουλ δράση στο έπακρο ίσως το βρουν λίγο κουραστικό.

Η πρόθεση της Ready at Dawn είναι να μας παρουσιάσει μια κινηματογραφική εμπειρία με σκοπό να την ζήσουμε μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή Galahad. Μια θεωρία συνωμοσίας ξεδιπλώνεται στο εναλλακτικό Λονδίνο και οι σύγχρονοι απόγονοι των Ιπποτών της στρογγυλής τραπέζης καλούνται να βρουν λύση. Κάθε chapter του παιχνιδιού ξεκινά και ολοκληρώνεται με cutscenes. Σε ορισμένα εξ αυτών συμμετέχετε ενεργά μέσω quick-time events. Το ίδιο ισχύει όμως και πριν ή μετά από κάποια μάχη. Ναι μεν το σενάριο είναι linear (κι αυτό το περιμέναμε άλλωστε), απλά εδώ έχουμε μια 100% linear περίπτωση, στην οποία πριν ή μετά από μια επιτυχημένη έκβαση μάχης θα υπάρχει οπωσδήποτε cutscene το οποίο θα εξελίσσει την ιστορία. Αισθάνεστε με απλά λόγια ότι σας έχουν πιάσει απ’ το χεράκι, σας οδηγούν κάπου και δεν σας αφήνουν να παρελκύσετε ούτε εκατοστό απ’ την πορεία σας.

Ας δούμε όμως αναλυτικά τι περιλαμβάνει ένα τυπικό chapter στο The Order. Καταρχήν οι βόλτες σας περιορίζονται μόνο εντός της πόλης του Λονδίνου. Οι παραλλαγές είναι κάποιες μάχες στο υπέδαφος κι ένα chapter στο ζέπελιν Agamemon (σ.σ. τα αερόπλοια τύπου Ζέπελιν κατασκευάστηκαν το 1900 αλλά δεν έχει να κάνει, είπαμε “Eναλλακτικό Λονδίνο”). Κατά την διάρκεια κάθε chapter θα περιπλανιέστε με τον Galahad και τους συμπολεμιστές του σε parkour εντός της πόλης και επίλυση κάποιων μίνι γρίφων χαμηλής δυσκολίας. Οι γρίφοι αυτοί είναι του στυλ “Εντόπισε στο δωμάτιο το σωστό κιβώτιο κάνοντας zoom πάνω του”, “Κάνε zoom με τα κυάλια στο σωστό σημείο” ή “Βρες έναν τρόπο να σκαρφαλώσεις σε ένα ψηλό σημείο”.

Το gameplay περιλαμβάνει επίσης δύο minigames. Το ένα είναι το lockpicking που απαιτεί σωστή χρήση κουμπιών και analog sticks. Σε αυτό απλά σπάτε μια κλειδαριά σπρώχνοντας σταδιακά τρία σημεία της, το καθένα όταν αισθανθείτε χαλαρή δόνηση στο χειριστήριο. Θα σας φανεί πολύ απλό. Στο άλλο minigame χρησιμοποιείτε ένα κατασκεύασμα του εφευρέτη Nikola Tesla για να απενεργοποιήσετε πηγές ηλεκτρισμού που φωτίζουν δρόμους ή ασφαλίζουν πόρτες. Για να κάψετε τις ασφάλειες λοιπόν, το gadget αυτό απλά απαιτεί να κρατήσετε πατημένα τα δύο analog sticks σε διαφορετική στιγμή το καθένα. Για τους μη γνώστες, ο Nikola Tesla, γεννημένος το 1856, είναι υπαρκτό πρόσωπο, πατέρας του ηλεκτρισμού και έχει τον ιδιαίτερο ρόλο του στο παιχνίδι.

Οι τελευταίοι…”sci-fi ιππότες” της στρογγυλής τραπέζης!

Οι δύο κύριοι τρόποι όπου παρεμβαίνετε σε ένα cinematic είναι τα quick-time events και η εξέταση αντικειμένων. Στα QTE θα πρέπει να πατήσετε σωστά τα κουμπιά ή να στρέψετε το analog stick την στιγμή που σας εμφανίζεται η αντίστοιχη ένδειξη στην οθόνη. Υπάρχουν μέχρι και (κατά κάποιο τρόπο) boss fights στα οποία έχετε light και heavy attacks, αλλά και κινήσεις αποφυγής που θα πρέπει να συγχρονίσετε σωστά.

Ένα ακόμη πάτημα του κουμπιού στη σωστή στιγμή (το Δ συγκεκριμένα) απαιτείται και στις stealth πισώπλατες επιθέσεις. Το πρόβλημα εντοπίζεται στο ότι θα πρέπει να πατήσετε το κουμπί μέσα σε μισό δευτερόλεπτο. Ένα λάθος timing, τόσο σε stealth επίθεση, όσο και σε κάθε quick-time event που διαβάσατε στις δύο αυτές παραγράφους, θα σας επιστρέψει δυστυχώς στο προηγούμενο checkpoint. Βέβαια από ένα σημείο και μετά όταν περάσουν αρκετές αποστολές, θα καταφέρετε να γίνετε master των stealth attacks χωρίς το παραμικρό λάθος.

Απ’ την άλλη, η εξέταση αντικειμένων απλά σας ζητάει να περιστρέψετε όπλα, gadgets, φωτογραφίες ή άλλου είδους αντικείμενα, απλά για να δείτε την εμφάνισή τους. Η Ready at Dawn μοιάζει σαν να θέλει αν μας κάνει επίδειξη των δυνατοτήτων του PS4 με αυτό τον τρόπο. Η εξέταση των αντικειμένων αυτών έχει μόνο πληροφοριακό χαρακτήρα και δεν παίζει κανένα ρόλο στο αν θα εξελιχθεί η ιστορία.

Δράση που καθηλώνει
Οι στιγμές δράσης του The Order: 1886 -που θα θέλαμε να δούμε σε μεγαλύτερη έκταση- είναι απολύτως καθηλωτικές. Η αίσθηση χειρισμού θυμίζει Gears of War καθώς κατά κύριο λόγο θα τρέχετε πίσω από σημεία κάλυψης προσπαθώντας να στοχεύσετε σωστά. Ο Galahad χειρίζεται ένα πιστόλι κι ένα βαρύ όπλο, καθώς και βόμβες κρότου ή καπνού. Τα τρία αυτά όπλα τα αλλάζετε μέσω του d-pad.

Το ρεπερτόριο όπλων είναι τεράστιο και θα χειριστείτε rifles, shotguns, περίεργα miniguns με δύο πυρά που πυροδοτούν εκρήξεις, rocket launchers, μέχρι και snipers. Το gunfight είναι στιβαρό, δίνοντας σωστή αίσθηση κάθε όπλου που κρατάτε. Στο sniper μπορείτε να κοιτάξετε λίγο πιο έξω ή μέσα από το σκόπευτρο, καθώς επίσης να κρατήσετε την ανάσα σας. Η όλη εμπειρία θα σας απορροφήσει, σαν να την ζείτε από τα μάτια του πρωταγωνιστή.

Το να καλυφθείτε είναι εύκολο. Είτε απλά εφάπτεστε σε μια επιφάνεια, είτε πατάτε το Ο (αν είστε σε κοντινή απόσταση) και ο χαρακτήρας καλύπτεται με τη μία. Με το analog stick βγαίνετε απ’ την κάλυψη. Απ’ την άλλη, η κάλυψη δυστυχώς περιορίζει το οπτικό σας πεδίο, ειδικά αν αναλογιστούμε ότι υπάρχουν τα δύο μαύρα (“κινηματογραφικά”) πλαίσια στο πάνω και το κάτω μέρος της οθόνης. Οι εχθροί όσο καλύπτεστε εμφανίζονται θολοί στο βάθος, ενώ ακόμα κι αφού βγείτε απ’ το σημείο κάλυψης η θολούρα σε μακρινούς στόχους παραμένει. Με αυτά τα δύο προβλήματα, η Ready at Dawn προσπαθεί να δώσει μια αίσθηση ρεαλισμού, αλλά για τα δεδομένα ενός Third-Person Shooter, καταφέρνει δυστυχώς να μας δυσκολέψει. Το σύστημα συνηθίζεται, αφού άλλωστε οι δύσκολες μάχες δεν είναι πολλές κατά την διάρκεια του story.

Το πιο όμορφο Λονδίνο
Η Ready at Dawn πέτυχε στο να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την υπολογιστική ισχύ της κονσόλας. Το character design και η γενικότερη αισθητική του The Order: 1886 θα σας αφήσουν με το στόμα ανοιχτό. Η ποιότητα σχεδιασμού των προσώπων είναι η καλύτερη που έχουμε δει σε οποιοδήποτε video game στo PS4. Ο σχεδιασμός των όπλων και των gadgets επίσης καθηλώνει, καθώς η steampunk αίσθηση με συνδυασμό ξύλου, δέρματος και μετάλλου απλά ξετρελαίνει. Τα οπτικά εφέ θα σας προσφέρουν επίσης άφθονες splaterrιές.

Στο voice acting έγινε κορυφαία δουλειά, με τις φωνές των ηθοποιών να ταιριάζουν απόλυτα στους χαρακτήρες που υποδύονται, από τον Galahad ή τον Lafayette, μέχρι τον Perceval ή τον τελευταίο κομπάρσο της παρέας! Οι εκφράσεις στα πρόσωπα αποδίδουν επίσης τα συναισθήματα όπως πρέπει. Το παιχνίδι τρέχει σε native 1080p αλλά 30 frames το δευτερόλεπτο, τα οποία παρουσιάζουν πολύ μικρές πτώσεις στις μεγάλες σε όγκο μάχες.

Το πιο αδικημένο Shooter της όγδοης γενιάς
Η συνολική διάρκεια όπως αναφέραμε στο ξεκίνημα του review κυμαίνεται στις 6,5 ώρες. Τουλάχιστον τόσο χρειάστηκα στο Medium επίπεδο δυσκολίας για να ολοκληρώσω το The Order: 1886, με το Hard να προσθέτει περισσότερα trial and error. Στο διάστημα αυτό αναλογιστείτε ότι πρώτον το 1/3 καλύπτεται από cutscenes, άρα η δράση περιορίζεται. Δεύτερον δεν υπάρχει ένα υποτυπώδες multiplayer, έστω σε Co-Op. Ο μηχανισμός revive υπήρχε, καθώς όποτε πεθάνετε μπορείτε πατώντας το Δ και μετά διαδοχικά το Χ να πιείτε το άγιο Black Water και να σηκωθείτε στα πόδια σας. Αντ’ αυτού θα μπορούσε να σας σηκώσει ένας συμπολεμιστής σας, ακριβώς όπως στο Gears of War. Τρίτον, το φινάλε αφήνει αναπάντητα ερωτήματα και κλείνει κάπως απότομα.

Όλα αυτά εμένα προσωπικά με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κάποιος είπε στους developers “Δεν ξέρω τι θα κάνετε αλλά κυκλοφορήστε το τον Φεβρουάριο του 2015”. Τότε γιατί κάποιος να δώσει 60 ευρώ για να αποκτήσει ένα παιχνίδι με αριστουργηματικά production values αλλά τόσο μικρή διάρκεια γεμάτη cutscenes; Γιατί να μην κυκλοφορήσει στα τέλη της χρονιάς και να έχει 3-4 ώρες παραπάνω διάρκεια και ένα υποτυπώδες multiplayer (έστω Co-Op); Κι ας ανακοινώνονταν επιπλέον modes και αποστολές (π.χ. με άλλους χαρακτήρες) μετά την κυκλοφορία. Ερωτήματα που ποτέ δεν θα απαντηθούν.

Προφανώς όσοι είναι πολυάσχολοι με τις δουλειές τους, έχουν το μπάτζετ και θέλουν κάτι σύντομο σε διάρκεια δεν θα νοιαστούν και θα το αποκτήσουν. Οι gamers που αφιερώνουν περισσότερες ώρες πιθανόν να ενοχληθούν. Να ξέρετε πως το The Order: 1886 είναι ικανό να σας κρατήσει στην κονσόλα ακινητοποιημένους απ’ τη στιγμή που θα το πιάσετε στα χέρια σας. Για το διάστημα που διαρκεί και το ποσοστό των cutscenes που διαθέτει θα μπορούσαμε κάλλιστα να δημιουργήσουμε μία ειδική υποκατηγορία από games με την ονομασία IDA (Ικανοί Developers Αδικήθηκαν). Όσοι το πιάσετε στα χέρια σας θα απολαύσετε κάθε στιγμή του. Αν όμως το game design ήταν καλύτερο κι είχαμε γρήγορη δράση στο αποκορύφωμά της και ένα διπλάσιο story, τότε θα μιλούσαμε για ένα από τα καλύτερα games της χρονιάς.

Θετικά:
– Τα καλύτερα γραφικά που έχουμε δει στο PS4
– Στιβαρό gunfight
– Άψογο voice acting και lipsync
– Κινηματογραφική εμπειρία που καθηλώνει
– Άφθονα όπλα και gadgets με steampunk αισθητική

Αρνητικά:
– Πολύ μικρή διάρκεια
– Το ποσοστό δράσης είναι μικρό
– To σύστημα κάλυψης κρύβει το οπτικό πεδίο
– Τα εκνευριστικά trial and errors σε stealth και QTE

Βαθμολογία
Γραφικά: 9
Ήχος: 9
Gameplay: 6.5
Αντοχή: 5.5
Γενικά: 7.3

Μάνος Γρυπάρης  

Πηγή: GameWorld.gr