Aνακαλύφθηκαν καταποντισμένες λιμενικές εγκαταστάσεις στο αρχαίο λιμάνι της Κορίνθου

Σημαντικά ευρήματα καταποντισμένων λιμενικών εγκαταστάσεων στο αρχαίο λιμάνι της Κορίνθου στο Λέχαιο, βγήκαν στο φως κατά την περίοδο 2013 – 2014.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού, μέσω του προγράμματος Λιμένος Λεχαίου (Lechaion Harbour Project), που αποτελεί συνεργασία της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων, του SΑΧΟ-Institute, University of Copenhagen και του Ινστιτούτου της Δανίας στην Αθήνα (αναγνωρισμένο από το υπουργείο Πολιτισμού ως αρχαιολογική σχολή), αποκαλύφθηκαν και αποτυπώθηκαν 2.750 τ.μ. καταποντισμένων λιμενικών εγκαταστάσεων, οι οποίες εκτείνονται σε 911 μέτρα ακτογραμμής.

Όπως αναφέρει το υπουργείο Πολιτισμού, τα σημαντικότερα αποτελέσματα μέχρι σήμερα συνοψίζονται στα παρακάτω:

1. Στην ανατολική πλευρά του αρχαίου λιμένα εντοπίστηκαν τα κατάλοιπα του διαύλου εισόδου (Entrance Channel) στο λιμάνι. Οι πλευρικοί βραχίονες της εισόδου αποτυπώθηκαν σε μήκος 43,2 μέτρων και έχουν μέγιστο σωζόμενο πλάτος 11,7 μέτρων. Το μέγιστο άνοιγμα του διαύλου έχει πλάτος 8,9 μέτρων και πιθανώς δεικνύει το μέγιστο πλάτος των πλοίων που θα μπορούσαν να εισέλθουν στο λιμάνι.

Δυτικότερα του διαύλου αποτυπώθηκαν τα κατάλοιπα δύο προβλητών (Western Mole και Middle Mole). Η Μεσαία Προβλήτα έχει μήκος 35,3 μ. και ορατό μέγιστο πλάτος 16,1 μ. και σώζεται σε ύψος τριών δόμων, ενώ η Δυτική Προβλήτα αποτυπώθηκε σε μήκος 66,5 μ. και έχει ορατό μέγιστο πλάτος 14,7 μ. Οι δόμοι των δύο προβλητών φέρουν ίχνη από ορθογώνιους και σχήματος-Τ τόρμους που έφεραν ξύλινους γόμφους ώστε να διασφαλίζουν κάθετη σύνδεση με την ανώτερη στρώση δόμων.

2. Στην είσοδο του διαύλου εντοπίστηκαν τα κατάλοιπα οκτώ ξυλοτύπων θεμελίωσης (Caissons 1-8) με γέμισμα από λίθους μικρού και μεσαίου μεγέθους αναμεμειγμένους με υδραυλικό κονίαμα. Οι δύο καλύτερα σωζόμενοι ξυλότυποι έχουν διαστάσεις 9,7 μ. x 4,7 μ. και 10,9 x 5,9 μ. Ομοίως, δυτικά του διαύλου εντοπίστηκαν τα κατάλοιπα τεσσάρων ακόμα ξυλοτύπων θεμελίωσης αντιστοίχου μεγέθους που πιθανώς αποτελούσαν τη θεμελίωση μιας επιπλέον προβλήτας. Η μοναδικότητα αυτών των ευρημάτων εντός του ελλαδικού χώρου καθιστούν επιτακτική τη συνέχιση των ερευνών στην περιοχή με σκοπό τη χρονολόγηση των ξυλοτύπων και την κατανόηση της κατασκευαστικής τους λειτουργίας.