Του Γιάννη Παγορόπουλου, δικηγόρου
Το Σάββατο 14.1.2017 πήγα στο Κάραβελ για να δω παλιούς φίλους. Γυναίκες και άνδρες, πρώην βουλευτές και υπουργούς, πρόσωπα γνωστά από το παρελθόν, που έπαιξαν ρόλο στην εποχή του Ανδρέα και του Σημίτη.
Ανθρώπους αγαπημένους, με τους οποίους μας ένωναν πολλά, όπως η πολιτική. Ομολογώ ότι συγκινήθηκα, καθώς οι αγκαλιές ήταν θερμές, ειλικρινείς και η κουβέντα γεμάτη ρομαντισμό και θύμησες….
Όταν ήρθε ο Παπανδρέου, μπήκε με την ομάδα του στην αίθουσα, και κάθισαν όλοι μαζί κάπου, σαν ένα ξεχωριστό πράγμα. Αυτό έκανε κάποιους να σχολιάσουν, άλλους να αλλάξουν τραπέζι, τους γηραιότερους να κουνήσουν με νόημα το κεφάλι. Παρατήρησα ότι ξαφνικά άλλαξε η καλή ατμόσφαιρα και έγινε πιο βαριά. Άρχισαν τα χαμηλόφωνα σχόλια και γενικά επικράτησε μια βουβή ένταση στην αίθουσα.
Η ώρα πέρασε με πολιτικές συζητήσεις, τα σχέδια για την αναγέννηση της Κεντροαριστεράς, τις κινήσεις των «Νοτίων» υπό τον Λαλιώτη και των «Βορείων» υπό την Άννα και τον ρόλο που θα παίξει ο Παπανδρέου σε όλα αυτά. Εγώ ρωτούσα, τους κατοικοεδρεύοντες στη Χαρ. Τρικούπη 50, βλακωδώς, γιατί στα γραφεία δεν υπάρχει το έμβλημα και η σημαία του Κινήματος, τίποτε που να θυμίζει ποιο είναι το κτήριο.
Γιατί το ΠΑΣΟΚ άλλαξε όνομα σε Δημ. Συμπαράταξη. Οι περισσότεροι απλά με κοίταγαν. Κάποιοι χασμουρήθηκαν και έφυγαν για τον μεσημεριανό τους ύπνο. Κάποιοι άλλοι κάθισαν σε ένα τραπέζι για να τελειώσουν το κρασί τους…
Στην αίθουσα, ευρισκόταν μια κάμερα με κάποιον δημοσιογράφο. Η είδηση έπαιξε πέμπτη…, ίσως και πιο κάτω, δεν πρόσεξα.
Άντε ρε παιδιά. Με το καλό να τα ξαναπούμε, ελπίζω όχι σε καμιά κηδεία…
