Επιστολή μέσω email απέστειλε στη zougla.gr ο Παπαδόπουλος Π. (Κάϊν), μεμονωμένο άτομο από το αναρχικό κίνημα, για την υπόθεση του Άρη Σειρηνίδη.
Το mail ξεκινά με τον τίτλο «Υπόθεση Άρη Σειρηνίδη: «Είχε όλα τ’ άλλα, τώρα έχει και το dna της η κρατική σκευωρία».
Διαβάστε την επιστολή
(Αρκετά χρόνια μετά την εκτέλεση των αναρχικών Sacco και Vanzetti το 1927 στην Αμερική για μια «ληστεία μετά φόνου» που δεν έκαναν ποτέ, η κατασκευή ενόχων αναρχικών από το Κράτος για ό,τι συμβαίνει στο «αστυνομικό δελτίο»… καλά κρατεί…..).
«ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΞΟΝΤΩΣΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕ ΤΗΝ DNA- ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΣΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ ΆΡΗ
Tο πρώτο κρατικό έγκλημα πού έγινε σε βάρος της οικογένειας Σειρηνίδη ήταν ο «ξαφνικός» θάνατος του 72χρονου αγωνιστή Κώστα Σειρηνίδη (πατέρα του διωκόμενου τώρα Άρη με ανυπόστατες κατηγορίες), από καρδιακή ανακοπή στις 15/6/2010, πασχίζοντας με όση ψυχική δύναμη του είχε μείνει, να διαμαρτυρηθεί μπροστά στα γραφεία του νομικού αυτισμού πως ο γιος του οδηγείται στην φυλακή αυταρχικά και άδικα γιατί η «δημοκρατία» θεωρεί την παρουσία του στον αναρχικό χώρο ως … «κακούργημα».
Το δεύτερο έγκλημα που έγινε σε βάρος της οικογένειας είναι τελικά η άδικη προφυλάκιση του Άρη Σειρηνίδη, από τις 3 Μάη τού 2010, για ένοπλη επίθεση σε κλούβα των ΜΑΤ στα Εξάρχεια.
Για να «δέσουν» το κατηγορητήριο οι «επιφανείς» συντάκτες της αστυνομίας χρειάσθηκε να περάσουν τον Άρη Σειρηνίδη από πολλά «σενάρια» προσπαθώντας -χωρίς επιτυχία- να τον ενοχοποιήσουν ως «πρωταγωνιστή» σε υποθέσεις που σκόπιμα εμπλέκουν τη σοβαρή του πολιτική συγκρότηση με μεθόδους που δεν έχουν σχέση με την ιδεολογική στάση του αναρχικού αγώνα ενάντια στην εξουσία.
Στην αρχή ήταν κατηγορούμενος για οπλοκατοχή και αντίσταση κατά της αρχής, ύποπτος για ληστεία στο πολυκατάστημα «Πράκτικερ» της οδού Πειραιώς και όταν κι αυτά κατέπεσαν ως ανακριβή, αναληθή και αστήρικτα επινοήθηκε και το τελευταίο «στοιχείο» με γενετικό υλικό από προσωπικό αντικείμενο του Σειρηνίδη που ελήφθη χωρίς την συγκατάθεση και γνώση του ιδίου και «ταυτοποιήθηκε» με άλλο όμοιο σε χειρουργική μάσκα, που βρέθηκε μακριά από το σημείο της επίθεσης στην κλούβα των ΜΑΤ.
Δεν έχει σημασία που οι μάρτυρες περιγράφουν άλλον δράστη, με διαφορετικά χαρακτηριστικά από εκείνα που «βλέπει» η τυφλότητα κι ο μηδενισμός τού κρατικού ψεύδους και ολοκληρωτισμού.
Μόνη σημασία έχει πως ο Άρης Σειρηνίδης είναι «επικίνδυνος» γιατί είναι εχθρός της εξουσιαστικής και καπιταλιστικής πολεμικής μηχανής και πρέπει να τιμωρηθεί γιατί δεν «γονάτισε» στα φασιστικά σχέδια εξαθλίωσης και ισοπέδωσης της κοινωνίας συμμετέχοντας ως αναρχικός στους συλλογικούς αγώνες για μια καλύτερη κοινωνία.
Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση της Φαίη Μέγιερ, του Δημοσθένη Παπαδάτου, της Κωνσταντίνας Καρακατσάνη, του Χρήστου Πολίτη και άλλων ατόμων που ποινικοποιούνται, διασύρονται και κακοποιούνται από το εξουσιαστικό φονικό όπλο της «συλλογικής ευθύνης» που καταργεί κάθε συνταγματική νομιμότητα, ατομικό δικαίωμα και τεκμήριο αθωότητας, έχοντας σαν αποτέλεσμα να παραδίδονται δεκάδες πρόσωπα στο απόσπασμα του σύγχρονου τηλεοπτικού «δημοσιογραφικού» Μακαρθισμού και από εκεί στη φυλακή ως «τρομοκράτες» με μοναδικό στοιχείο την παρουσία τους σε πολιτικούς χώρους που «διασαλεύουν την τάξη και την ομαλότητα» της συστημικής βαρβαρότητας.
Η χυδαιότητα όμως και το θράσος της «δημοκρατίας που δεν τρομοκρατείται» αλλά μπορεί να τρομοκρατεί, να προστατεύει και να καλύπτει από κάθε ευθύνη το «ευσυνείδητο όργανο» που πυροβόλησε καθώς κυνηγούσε τον Σίμο Σεϊσίδη στο πόδι με τραγική κατάληξη τον ακρωτηριασμό του, όπως επίσης το γδύσιμο της Φαίης Μέγιερ και του Δημοσθένη Παπαδάτου στις «ανακριτικές πασαρέλες» βασανιστηρίων της Γ.Α.Δ.Α., καθώς και η κατασκευή τού πλαστού κατηγορητηρίου στον Άρη Σειρηνίδη δεν αντιμετωπίζονται με μοναχικές διαδρομές πού προκαλούν το αδιέξοδο και τον θάνατο(Λάμπρος Φούντας),ούτε με «αντάρτικες» πρακτικές και δράσεις πού ξεκινούν για την «προώθηση της κοινωνικής επανάστασης» αλλά καταλήγουν (αφελώς και ασυνείδητα) να προωθούν την όλο και αυξανόμενη αναβάθμιση, ανομία, βία και θωράκιση τού αστυνομικού Κράτους πού συναντά γόνιμες συλλογικές αντιστάσεις στα χωράφια της Κερατέας και από τούς ξεσηκωμένους άνεργους ναυτεργάτες του Περάματος.
Η αποκόλληση του κοινωνικού αγώνα από τα «αξεπέραστα» λάθη του είναι μαζί και ελπίδα για την απελευθέρωση της κοινωνικής συνείδησης και των αντιστάσεων ενάντια στον τρόμο πού απλώνουν σήμερα οι εξουσιαστικές και οικονομικές ελίτ επιδιώκοντας έναν Κόσμο υποταγής και σιωπής, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης αναλώσιμων ψυχών για τούς φούρνους της δουλείας και της εκμετάλλευσης για όσους και όσες θα ‘ρθουν «μετά» έως πολύ «μετά» και από εμάς.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΑΡΗ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗ ΚΑΙ ΟΣΩΝ ΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΥ»
14/4/2011
Παπαδόπουλος Π. (Κάϊν)
μεμονωμένο άτομο από το αναρχικό κίνημα
erozer2000@yahoo.gr
