Λάμπρος Παναγιώτου
Συνωστισμός στο πλοίο της γραμμής Ηγουμενίτσα – Κέρκυρα για μια θέση στο κατάστρωμα.
«Βίρα της Άγκυρες!» φωνάζει μέσω του ασυρμάτου του ο ναύτης στον καπετάνιο και η «παντόφλα» ξεκίνησε. Δύο και κάτι ώρες απομένουν για το «νησί των Φαιάκων». Ώρα για μια γουλιά καφέ με φόντο το γαλαζοπράσινο του Ιονίου.
Συνωστισμός όμως επικρατεί και στο εσωτερικό του καραβιού. Πίσω από το πάσο του μπαρ μια ξανθιά, όμορφη κοπέλα, Γεωργία είπε ότι τη λένε, τρέχει να τα προλάβει όλα καφέδες, αναψυκτικά, μπισκότα, τοστ και ότι άλλο μπορεί να απαιτήσει το… στομάχι του ταξιδιώτη περνούν από τα χέρια της.
«Θα την άφησαν μόνη…» ψιθύρισε μια κυρία βλέποντας τη μεγάλη ουρά που ξεδιπλωνόταν πίσω της. Όμως το κορίτσι με το κοτσιδάκι έδειχνε να μην πτοείται. Στις κινήσεις της είχε μια σιγουριά και ήταν αρκετά ήρεμη. Σε όλους, ακόμα και στους ανυπόμονους, άφηνε ένα αμυδρό χαμόγελο και έτσι κατάφερνε να τους αφοπλίσει. Και όταν πια μετά από αρκετή ώρα κατάφερε να ξεπετάξει και τον τελευταίο πελάτη, άφησε το πόστο της, πήγε μέσα στη σάλα του μπαρ και άρχισε να καθαρίζει τα τραπέζια. Το ίδιο σκηνικό και στο ταξίδι της επιστροφής, ίδια δουλειά, ίδια αγγαρεία, ίδιο τρέξιμο για το γλυκό κορίτσι.
«Μετά από δω θα πάτε να καθαρίσετε και το σπίτι του πλοιοκτήτη;» ρώτησε ο δημοσιογράφος θέλοντας να σχολιάσει έτσι τον υπερβολικό φόρτο εργασίας που της αναλογούσε. «Όχι, όχι, για όνομα του θεού!» απάντησε εκείνη, μη αντιλαμβανόμενη το χιούμορ του ρεπόρτερ. «Τουλάχιστον οι αποδοχές σας είναι ικανοποιητικές;» συνέχισε ο δημοσιογράφος. «Ναι, ναι είμαι πολύ ευχαριστημένη, δόξα τω θεώ» απάντησε εκείνη χαμογελώντας.
Τελικά μάθαμε ότι ο πλοιοκτήτης έχει άλλα δύο πλοία σε γραμμές του Πειραιά. Μάθαμε όμως και κάτι άλλο, ότι τη Γεωργία δεν έτυχε να την αφήσουν μόνη στο πόστο στο συγκεκριμένο δρομολόγιο, αλλά καλύπτει τη μοναδική βάρδια της υπηρεσίας. Είναι η κωπηλάτισσα στο «Αγία Ειρήνη».
