Καλάμι: Θα μπορούσε να είναι κάποιο χωριό της εμπόλεμης Συρίας, του οποίοι οι κάτοικοι το εγκατέλειψαν μέσα σε μία νύχτα για να σωθούν.
Ανοιχτές πόρτες και παράθυρα, σε σπίτια κουφάρια, με αντικείμενα σκόρπια στα πατώματα, ανάμεσα σε κουρελιασμένα ρούχα, τετράδια με μισοτελειωμένα σημειώματα, πιάτα και ποτήρια στις θήκες τους, έτοιμα να ξαναχρησιμοποιηθούν.
Πάνω απ’ όλα όμως η μυρωδιά της εγκατάλειψης και το «καταπλάκωμα» της μελαγχολίας σε ένα χωριό που πριν από μερικές δεκαετίες ήταν γεμάτο ζωή. Αυτή είναι η εικόνα που αντικρίζει όποιος βρεθεί 80 χιλιόμετρα ανατολικά του Ηρακλείου, δίπλα στην Άνω Βιάννο Κρήτης.
Ένα χωριό χτισμένο σε μαγευτικό τοπίο, δίπλα σε βουνά, ποτάμια και πυκνή βλάστηση, που σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί το άφησαν να ερημώσει.
Περισσότερες από 150 ήταν οι οικογένειες και περίπου 600 οι κάτοικοι του Καλαμίου πριν αρχίσει η ερημοποίησή του στα μέσα της δεκαετίας του ’70, οπότε οι κάτοικοι σταδιακά κατέβηκαν προς τα νότια παράλια, ψάχνοντας μια καλύτερη τύχη στην Ψαρή Φοράδα και την Άρβη και στις θερμοσκοπικές καλλιέργειες, ενώ κάποιοι έφυγαν προς τα αστικά κέντρα.
Σήμερα το χωριό παραμένει ίσως ως το χαρακτηριστικότερο μνημείο εγκατάλειψης της υπαίθρου και αριθμεί οκτώ μόνιμους, ηλικιωμένους κατοίκους…
Βίντεο: Νίκος Σαράντος
