Οι άνθρωποι που ήρθαν μόνο για να φωτίσουν τη ζωή σου
Τους ξεχωρίζεις από το βλέμμα. Το χαμόγελο φαίνεται να έχει μετατοπιστεί από το νότιο στόμα τους εκεί, μέσα στα μάτια. Δε στρέφεται στον ουρανό, μα στέκεται στα γήινα και πονεμένα. Βουρκώνει, ενώ η ψυχή χαμογελάει σε κάθε βασανισμένο «ευχαριστώ» που θα τους απευθύνουν. Μπορεί να δουλεύουν για τρεις κι εξήντα, μπορεί οι τσέπες τους να είναι τρύπιες, αλλά η καρδιά παραμένει γεμάτη. Έχουν μια αγκαλιά που όταν ανοίγει, μπορεί να αγκαλιάσει τον κόσμο όλο, τους γνωστούς και τους αγνώστους, τους φτωχούς κι αδικημένους, κάθε αδέσποτο γατί και σκυλί που θα το φέρει η μοίρα στο διάβα τους. Ποτέ δεν θέλησαν να αλλάξουν τον κόσμο, ήταν πολύ απασχολημένοι με τις σκέψεις και τα χαμογελαστά απογεύματα. Τα όνειρα να φτιάξουν τον εαυτό τους με τρόπο που θα υπηρετεί τους άλλους. Όχι τα αφεντικά και τους δυνατούς, αλλά εκείνους που έχουν ανάγκη ένα ξένο χέρι να τους χτυπήσει φιλικά τον ώμο.
Είναι αδέρφια των αδυνάτων. Έμαθαν από μικροί να παραχωρούν τη θέση τους στους γηραιότερους, την ώρα των ασφυκτικών πηγαινέλα του αστικού λεωφορείου…
Διαβάστε περισσότερα στο govastileto.gr
