Από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας η τέχνη χρησιμοποιήθηκε και ως μέσο επικοινωνίας και για θεραπευτικούς λόγους. Τα εικαστικά χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά στη θεραπεία λίγο πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μια ομάδα καλλιτεχνών και ψυχιάτρων στις ΗΠΑ και στην Αγγλία άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον για μια πιο θεραπευτική χρήση των εικαστικών (art therapy), ενώ στην Ελλάδα ξεκίνησε να εφαρμόζεται γύρω στο 1980.
H θεραπεία μέσω των εικαστικών (art therapy) προέρχεται κυρίως από δύο τομείς, την εικαστική τέχνη και την ψυχολογία, και σημαίνει τη χρήση των εικαστικών με θεραπευτικό σκοπό. Σε μια τέτοιου είδους θεραπεία ο θεραπευτής ζητεί από τον ασθενή να εκφράσει τα συναισθήματα, τα όνειρα και τα εσωτερικά του βιώματα μέσω ποικίλων καλλιτεχνικών μεθόδων.
Το έργο τέχνης που δημιουργεί θεωρείται αναπαράσταση του αντικειμενικού κόσμου, αλλά το άτομο που δημιουργεί το έργο προβάλλει πάνω του τμήματα του εαυτού του και του αντικειμένου. Η σχέση που αναπτύσσεται είναι τριαδική, δηλαδή θεραπευτής-θεραπευόμενος – εικόνα. Η θεραπεία μέσω των εικαστικών μπορεί να είναι ατομική ή και ομαδική, βασιζόμενη στις υποκειμενικές ανάγκες του ασθενούς και καθοδηγούμενη από τον θεραπευτή δίνοντας ασκήσεις με συγκεκριμένη θεματική.
Κατά τη δημιουργία του έργου ο άνθρωπος προβάλλει τις εμπειρίες του με σύμβολα. Χρησιμοποιούνται εικόνες όπως πόρτες, παράθυρα, κλειδιά, πύλες, μάσκες, καταφύγια, σπίτια κ.ά.
Διαβάστε τη συνέχεια στο govastileto.gr
