Το ότι οι Ναπολιτάνοι είναι ευαίσθητοι όταν συνδέουν την πόλη τους με το οργανωμένο έγκλημα είναι γνωστό εδώ και κάτι… αιώνες. Γι’ αυτό και γίνονται απειλητικοί όταν υπάρχουν όχι, απλώς, ντοκουμέντα όπως της εν λόγω ζάχαρης, αλλά ακόμη και αιχμές για ανάμειξή τους στην παρανομία. Τα όσα τράβηξε -και εξακολουθεί να τραβάει- ο Ιταλός συγγραφέας Ρομπέρτο Σιαβάνο μετά την κυκλοφορία του σπουδαίου βιβλίου του «Γόμορρα» (ένα τολμηρό ρεπορτάζ γύρω από τον βίο και την πολιτεία της ναπολιτάνικης Cosa Nostra) είναι παγκοσμίως γνωστά. Ο συγγραφέας αναγκάστηκε για χρόνια να κρύβεται και φυσικά να προστατεύεται από τους καραμπινιέρους για να μη του «συμβεί το σοβαρό».
Γενικά ήταν μια ενέργεια εξαιρετικά ατυχής, διότι απλώς δεν μπορεί να παίζει κάποιος με ζητήματα – ταμπού που ενοχλούν κοινωνίες και μάλιστα στη νότια Ιταλία, από Νάπολη έως τις νότιες ακτές της Σικελίας… Προσωπικά πιστεύω πως η διαφημιστική καμπάνια με τις ζάχαρες θα είχε αποσπάσει τον θαυμασμό όλων, αν αντί της φάτσας του «Ντον Κορλεόνε» είχε τυπωθεί μια νεανική φωτογραφία της Σοφίας Λόρεν (γνήσιας καλλονής της περιοχής) με κάπως αποκαλυπτικό το υπέροχο μπούστο της. Μόνη της. Χωρίς Μαρτσέλο Μαστρογιάννι (ή Βιττόριο Γκάσμαν), της εποχής που πρωταγωνιστούσαν σε ρόλους εραστών υπηρετριών (ή παστρικών δεσποινίδων, για να θυμηθούμε την υπέροχη Φιλουμένα…)