Του Κώστα Μπετινάκη
«Το ένοπλο πραξικόπημα στο Κίεβο είναι παρόμοιο με τις επιχειρήσεις της CIA για την ανατροπή των ανεπιθύμητων ηγετών στο Ιράν, στη Χιλή και στη Βενεζουέλα» έγραψε ο σκηνοθέτης Oliver Stone στη σελίδα του στο Facebook.
«Επιτεθήκαμε στη ρωσική οικονομία μέσω των τιμών του πετρελαίου. Η πίεση των τιμών του πετρελαίου προς τα κάτω αποτελεί μέρος του σχεδίου της Ουάσινγκτον να αποσταθεροποιήσει τη ρωσική οικονομία» παραδέχτηκε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα σε συνέντευξή του στο National Public Radio.
Η αναβίωση του ψυχροπολεμικού κλίματος -με όσα επικίνδυνα επακόλουθα εγκυμονεί- είναι κάτι που έχει διαμορφωθεί τη χρονιά που ολοκληρώνεται. Αλλά ο αποκλεισμός της Ρωσίας είχε ξεκινήσει πριν από αρκετά χρόνια.
Η Ρωσία ήταν οικονομικά αδύναμη να αντισταθεί λόγω του πολιτικο-οικονομικού μετασχηματισμού της, όταν επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον ξεκίνησε ο αποκλεισμός της από το ΝΑΤΟ και παράνομα επιτέθηκε εναντίον της αλήστου μνήμης Γιουγκοσλαβίας, διαλύοντάς την σε κομματάκια…
Εξακολουθούσε να είναι αδύναμη η Ρωσία να αντιδράσει, όταν επί του πρεσβύτερου Τζορτζ Μπους οι ΗΠΑ αποχώρησαν μονομερώς από τη συνθήκη αντιβαλλιστικών πυραύλων «ΑΒΜ» και εγκατέστησαν πυραυλικές βάσεις κοντά στα ρωσικά σύνορα με πρόφαση «την προστασία ευρωπαϊκών κρατών».
Μετά το 2008 όμως, η Μόσχα άρχισε να ανακτά τις δυνάμεις της. Τότε αμερικανικές και ισραηλινές υπηρεσίες εκπαίδευσαν και εξόπλισαν τον στρατό της Γεωργίας για να επιτεθεί στη νότια Οσετία.
Η άμεση ρωσική απάντηση υποχρέωσε τους επιτιθέμενους να αποχωρήσουν μέσα σε λίγες ώρες, έτσι ώστε να συνεχίσει να παραμένει η Ν. Οσετία στην αγκαλιά της Ρωσίας και οι κάτοικοί της να ζουν όπως τον 19ο και 20ό αιώνα.
Η απάντηση των ΗΠΑ ήρθε με την προσπάθειά τους να εντάξουν τη Γεωργία στο ΝΑΤΟ, προκειμένου να προσθέσουν αμερικανικές βάσεις στα σύνορα με τη Ρωσία. Στη διαμάχη αυτή διαφάνηκε πόσο δέσμια είναι η Ευρώπη στους σχεδιασμούς των Ηνωμένων Πολιτειών και η Μόσχα δεν έχει πλέον ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να ασκηθεί «ανεξάρτητη ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική».
Το απέδειξαν η κρίση που προκάλεσε η Ουάσινγκτον με τη «χρωματιστή επανάσταση στην Ουκρανία» και η πειθήνια να επιβάλει οικονομικές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας Ε.Ε., ακόμη κι όταν αντιβαίνουν στα οικονομικά της συμφέροντα.
Εκείνο που απέμεινε στη Μόσχα ήταν να επικαιροποιήσει το στρατιωτικό της δόγμα, μετά την απόφαση που πήρε το αμερικανικό Κογκρέσο στις 26 Δεκεμβρίου, χαρακτηρίζοντας τη Ρωσία «μεγάλη στρατιωτική απειλή».
Δεν είναι μόνη η Μόσχα. Και το Πεκίνο αντιλαμβάνεται ότι αποτελεί τον επόμενο στόχο στα φιλόδοξα σχέδια της Ουάσινγκτον για παγκόσμια ηγεμονία σε πολιτικό, οικονομικό αλλά και στρατιωτικό τομέα.
Η τεχνητή κρίση της Ουκρανίας, όμως, οδήγησε στο να πλησιάσουν ακόμη περισσότερο η Αρκούδα με τον Δράκοντα για να ανατραπούν τα τρελά νεοσυντηρητικά όνειρα για έναν «αμερικανικό αιώνα» – PNAC (Plan for a New American Century).
Ένας από τους παράγοντες αποσταθεροποίησης είναι η αμερικανική οικονομία που μαζί με το σύνολο της δυτικά προσανατολισμένης οικονομίας, από την Ιαπωνία έως την Ευρώπη, θυμίζει πύργο από τραπουλόχαρτα. Έναν πύργο που αποτελείται από υπερμεγέθεις τράπεζες, τεράστιο εθνικό χρέος και πληθωριστικό αμερικανικό δολάριο.
Από τη διαμόρφωση ενός οικονομικού πολέμου, με τη Ρωσία και την Κίνα να απομακρύνονται από το δολάριο και τους BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) να αναπτύσσουν εναλλακτικό ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα, δημιουργείται ένας επικίνδυνος νέος διπολισμός σε αντιστάθμισμα της «αμερικανικής παγκοσμιοποίησης».
Η Κίνα γνωρίζει πολύ καλά ότι μετά τη Ρωσία αποτελεί τον επόμενο αμερικανικό στόχο και πως εξακολουθεί η προσπάθεια για περικύκλωσή της. Χαρακτηριστικό ότι στο Αφγανιστάν, μετά την «αποχώρηση της ISAF», θα παραμένουν 18.000 ξένα στρατεύματα κατοχής, από τα οποία 10.600 αμερικανικά.
Απομένει να δούμε κατά πόσον το 2015 θα είναι η χρονιά απευκταίων συγκρούσεων.
Επειδή είναι χρόνια τώρα γνωστό ότι σε περίπτωση πολέμου των μεγάλων δυνάμεων, ένας πυρηνικός πόλεμος δεν θα καταστρέψει μόνο τις εμπόλεμες χώρες, αλλά ολόκληρο τον πλανήτη.
Για την ώρα την έχουν πληρώσει γύρω στους 5.000 κατοίκους -κυρίως γυναικόπαιδα- του Ντονμπάς, στη νοτιοανατολική Ουκρανία.
Η αντίδραση της Μόσχας ως τώρα είναι ψύχραιμη και διπλωματική, με κυρίαρχο στη σκακιέρα -όπως έχει αποδεχθεί- τον μετρ στο είδος Βλαντίμιρ Πούτιν. Σε αντίθεση με τον γυμνό αυτοκράτορα, δέσμιο της νεοσυντηρητικής εξαλλοσύνης, Μπαράκ Ομπάμα.
Ας ελπίσουμε ότι οι ψύχραιμες σκέψεις θα επικρατήσουν.
Καλό 2015.
