Του Κώστα Μπετινάκη
Ξύπνησαν φαντάσματα του παρελθόντος στις ΗΠΑ, με τις τουρκικές πολεμικές επιχειρήσεις στη Συρία. Υπάρχουν αμερικάνικοι κύκλοι που υπενθυμίζουν πως «λάθος πολιτικοί χειρισμοί, πίσω στα 1950 από τον φανατικό αντικομμουνιστή γερουσιαστή Μακάρθι, είχαν ως αποτέλεσμα να χαθεί η συνεργασία με την Κίνα, του Μάο.
Τότε, η πολιτική ατμόσφαιρα είχε δηλητηριασθεί από την αντικομμουνιστική προπαγάνδα εναντίον των ειδικών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που προσπαθούσαν να προσεταιρισθούν τη νέα πολιτική ηγεσία της Κίνας.
Σήμερα πολιτικοί κύκλοι στην Ουάσινγκτον πιστεύουν πως αν η κυβέρνηση Τραμπ συνεχίσει τη σημερινή πορεία της στο ζήτημα των Κούρδων, θα υπάρξουν παρόμοιες καταστάσεις με θέμα, «ποιοι είναι υπεύθυνοι που χάσαμε την Τουρκία».
Οι ΗΠΑ βρίσκονται στη δύσκολη θέση, από τη μια να προσφέρουν φραστική – πέρα από τον ανεφοδιασμό με οπλισμό – υποστήριξη στους Κούρδους της Συρίας και από την άλλη να καλούν προς όλες τις κατευθύνσεις για «αυτοσυγκράτηση» και «αποφυγή να πληγούν άμαχοι».
Τώρα η Ουάσινγκτον πιέζει τους Ευρωπαίους συμμάχους της να απαιτήσουν την επέμβαση του Συμβουλίου Ασφαλείας για τον τερματισμό της τουρκικής επέμβασης στο Αφρίν. Κάτι που δεν είχε κάνει κάποια από τις ευρωπαϊκές χώρες, όσο διαρκεί ο πόλεμος στη Συρία, εδώ και έξι χρόνια.
Από μέσα της η αμερικανική κυβέρνηση προσεύχεται τελικά να αποτύχει η τουρκική επιχείρηση και τον Ερντογάν να ντροπιάζεται. Είναι γεγονός ότι οι Αμερικανοί έχουν ανεφοδιάσει με αντιαρματικά όπλα τους Κούρδους που τα έχουν χρησιμοποιήσει ήδη, καταστρέφοντας μερικά τουρκικά τεθωρακισμένα στις επιχειρήσεις του Αφρίν.
Οκτώ οι νεκροί Τούρκοι στρατιώτες
Ήδη η Τουρκία έχει ανακοινώσει πως έχει χάσει οκτώ στρατιώτες στην επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας». Η οποία εκτείνεται σε τέσσερα σκέλη.
Η τουρκική επίθεση στο καντόνι Αφρίν (ή Εφρίν) των Κούρδων στη Συρία, δεν έχει προχωρήσει όσο γοργά είχε ελπίσει από την αρχή η Άγκυρα.
Οι Τσετσένοι, Ουιγούροι, Τουρκμένιοι και Τακφίρι που αποτελούν τους πεζικάριους του τουρκικού, είναι καλά εξοπλισμένοι και με θέληση να πολεμήσουν σκληρά.
Η Τουρκία στη μάχη αυτή δίνει αγώνα γοήτρου. Αν αποτύχει θα καταστεί χώρα με περιορισμένη επιρροή στην περιοχή, όχι μόνο της Συρίας, αλλά στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, με επακόλουθα και στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ.
Ο τουρκικός στρατός και οι σύμμαχοί του συναντούν δυσκολίες παρά την υπεροπλία τους, επειδή βρίσκεται σε μη φιλική κουρδική περιοχή και περιβάλλον που ευνοεί τους Κούρδους που γνωρίζουν πολύ καλά τη γη τους και χρειάζονται μικρότερες δυνάμεις για να αμυνθούν.
Το πολιτικό παιχνίδι
Η μάχη όμως δίνεται και στο πολιτικό επίπεδο, όπου πολλά είναι τα σενάρια σε ενδεχόμενη απώλειά της.
Το πολιτικό παιχνίδι παίζεται με την ηγεσία των κουρδικών οργανώσεων YPG/PKK, που απέρριψαν την προσφορά τόσο της ρωσικής όσο και της συριακής κυβέρνησης που θα είχαν αποτρέψει την τουρκική εισβολή. Η προσφορά αυτή εξακολουθεί να ισχύει, αλλά εξασθενεί, όσο οι Κούρδοι αντιδρούν.
Σήμερα, οι δυνάμεις του «Συριακού Δημοκρατικού Στρατού» κατηγορούν τους Ρώσους για «προδοσία». Το (SDF), είχε δημιουργηθεί από τις ειδικές αμερικανικές δυνάμεις, αλλά τώρα ελπίζουν σε ρωσική βοήθεια με στόχο να αποτρέψουν την διάσπαση του συριακού κράτους.
Η Δαμασκός περιμένει τους Κούρδους στο τέλος του δρόμου, στην περίπτωση που τελικά δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους.
Οι ΗΠΑ δυσκολεύονται να κατανοήσουν τους λόγους που η Άγκυρα δεν μπορεί να ανεχθεί ένα καλά εξοπλισμένο κουρδικό κράτος στα σύνορά της, την ώρα που αντιμετωπίζει την εξέγερση των Κούρδων που ζουν στην Τουρκία.
Έτσι οι Τούρκοι αντιδρούν έντονα στην αμερικανική προσφορά της περιοχής – στους Κούρδους της Συρίας.
Οι μεγάλοι χαμένοι σε τελική φάση, θα είναι οι Αμερικανοί. Και αυτό ασχέτως του αποτελέσματος.
Είτε οι Τούρκοι συνεχίσουν τις επιχειρήσεις τους εναντίον των Κούρδων στη Συρία, είτε αν τελικά το Αφρίν καταλήξει στα χέρα της κεντρικής συριακής κυβέρνησης.
Ποιος ο τελικός τουρκικός στόχος
Οι Κούρδοι αξιωματούχοι στο Αφρίν, κάλεσαν τη Δαμασκό να στείλει στρατεύματα «για την προστασία της συριακής ακεραιότητας από τους Τούρκους κατακτητές», παρόλο που η Άγκυρα έχει διακηρύξει πως «θα επιστρέψει την περιοχή στους προκατόχους της μετά την απελευθέρωσή της από τους ‘τρομοκράτες’».
Από την αρχή του πολέμου στη Συρία, η Τουρκία συμμετείχε στο πλευρό του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, εναντίον της Δαμασκού, επιδιώκοντας ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ.
Το πολιτικό περιβάλλον άλλαξε με την είσοδο στην διαμάχης της Ρωσίας. Συνέβαλε στη νίκη εναντίον των Τακφίρι και πρόσφερε συμφέρουσες οικονομικές προστάσεις στην Άγκυρα.
Ο Ερντογάν, πλέον έχει περάσει στο στρατόπεδο των Ρώσων (και της Δαμασκού) και πλέον είναι υπέρ του τερματισμού του πολέμου και εναντίον της αλλαγής καθεστώτος στη Συρία.
Δέλεαρ τώρα αποτελεί πάντως, η απόκτηση και άλλων εδαφών, σε αντιστάθμισμα των εξόδων του πολέμου που ξεκίνησε. Εάν καταλάβει το Αφρίν, είναι βέβαιο πως κατόπιν θα το προσαρτήσει στα σχέδια για «ανασυγκρότηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας» που έχει αρχίσει να διαφαίνεται στην πολιτική του.
