Του Κώστα Μπετινάκη
Επειδή ο πρόεδρος Ομπάμα των ΗΠΑ μας διαβεβαίωσε ότι «δεν γίνονται αλλαγές συνόρων στην Ευρώπη», ερχόμαστε να του θυμίσουμε ΔΥΟ αλλαγές συνόρων που έγιναν με την έναρξη του 21ου αιώνα, και κατόπιν μεσολάβησης αμερικανικού δακτύλου και των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ. Κι αν θέλει ας διαψεύσει την «Βικιπαίδεια»:
Μαυροβούνιο
Στις 4 Φεβρουαρίου του 2003 αποτέλεσε τμήμα ενός Ομοσπονδιακού Κράτους, με την ονομασία Σερβία και Μαυροβούνιο. Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξελέγη ο Φίλιπ Βουγιάνοβιτς και πρωθυπουργός ανέλαβε ο Μίλο Τζουκάνοβιτς.
Δόθηκε η δυνατότητα στους κατοίκους του να διεκδικήσουν με δημοψήφισμα την ανεξαρτησία τους. Οι Μαυροβούνιοι θεμελιώνουν το αίτημά τους για διακριτή εθνική υπόσταση επικαλούμενοι την ιστορική συνέχεια του Μαυροβουνίου κατά την Οθωμανική περίοδο έως το 1918, αλλά και τη διαδεδομένη προφορά της σερβικής γλώσσας στο Μαυροβούνιο, η οποία είναι η ije-καβική, ενώ στη Σερβία η e-καβική. (σ.σ.Τρομερό επιχείρημα και τούτο).
Με δημοψήφισμα που διεξήχθη στις 21 Μαΐου του 2006 αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία (55,4% υπέρ) ανεξαρτησία από την Ομοσπονδία. Συνεπεία του δημοψηφίσματος, το Μαυροβούνιο έγινε ανεξάρτητο κράτος στις 3 Ιουνίου του 2006.
Κοσσυφοπέδιο-Μετόχι
Το Κοσσυφοπέδιο αναγνωρίζεται σήμερα από 104 χώρες και από το Κυρίαρχο Στρατιωτικό Τάγμα της Μάλτας. Οι χώρες αυτές είναι μέλη του ΟΗΕ. Το Κόσοβο δεν αναγνωρίζεται από τη Δημοκρατία της Κίνας,την Κύπρο, τη Σερβία, την Ισπανία, τη Ρουμανία, τη Ρωσία και τη Σλοβακία. (σ.σ. Παραδόξως, η περιώνυμη «Βικιπαίδεια» παραλείπει να αναφέρει πως ούτε η Ελλάδα αναγνωρίζει).
Ας μας εξηγήσει λοιπόν επιτέλους κάποιος αμερικανός αξιωματούχος τους λόγους που το δημοψήφισμα για την απόσπαση της αυτόνομης περιοχής του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία, (αφού προηγήθηκε άγριος βομβαρδισμός του ΝΑΤΟ εναντίον σερβικών θέσεων) ήταν νόμιμο.
Καθώς επίσης και το δημοψήφισμα για την απόσχιση του Μαυροβουνίου από το κράτος που είχε διαμορφωθεί μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας, με την ονομασία Δημοκρατία της Σερβίας και του Μαυροβουνίου ήταν «νόμιμο». Σε αντίθεση με το δημοψήφισμα που διοργανώνει η πλειοψηφία των κατοίκων της Αυτόνομης δημοκρατίας της Κριμαίας…
Απώτερος στόχος της πλειοψηφίας του ρωσικού πληθυσμού της Κριμαίας που διμαρτύρονται για τα πρόσφατα γεγονότα της Ουκρανίας, είναι κατά πόσον η περιοχή θα διτηρήσει το παρόν καθεστώς της αυτονομίας από το Κίεβο, ή θα ξαναγίνει ανεξάρτητο και θα προσαρτηθεί και πάλι στην Ρωσική Ομοσπονδία.
Στο μεσοδιάστημα, υποστηρίζουν πως έχουν δικαίωμα να μην υπακούουν στις εντολές της «παράνομης» κεντρικής κυβέρνησης του Κιέβου.
Η μειονότητα των Τατάρων, υποστηρίζει πως «οι Ρωσόφωνοι προσπαθούν να αποσπάσουν την Κριμαία από την Ουκρανία, παραλείποντας την εναντίωσή τους στην απόφαση αυτή». Κι όμως, αποτελούν μειονότητα και στους κόλπους του τατάρικου πληθυσμού της Κριμαίας, όπως επισημαίνει το ρωσικό τηλεοπτικό δίκτυο «RT».
Την περασμένη εβδομάδα Ρώσοι βουλευτές υπέβαλαν νομοσχέδιο που θα επιτρέπει στους Ρωσόφωνους πολίτες της Κριμαίας, σε διάστημα έξι μηνών, μετά από υποβολή αίτησης και αποδεικνύουν την ρωσική καταγωγή τους να αποκτούν ρωσική υπηκοότητα.
