Όπως στο Βερολίνο στις αρχές της δεκαετίας του ’90, έτσι και τώρα καλλιτέχνες, φοιτητές και επιχειρηματίες μετακομίζουν στα άδεια, παλιά κτίρια της Λειψίας. Η πόλη έχει γίνει προορισμός για νεαρούς Γερμανούς που βρίσκουν το Αμβούργο πολύ ακριβό, και το Βερολίνο υπερτιμημένο. Οι New York Times, μάλιστα, έγραψαν ότι η πόλη είναι το «καλύτερο Βερολίνο».
Η Λειψία ζει την χρυσή εποχή της, πόλος έλξης για φοιτητές, καλλιτέχνες και άλλα δημιουργικά πνεύματα. Το βιομηχανικό κέντρο της πρώην ανατολικής Γερμανίας τραβάει αποτελεί πόλο έλξης του πιο δημιουργικού πληθυσμού, καθώς νέοι άνθρωποι μετακομίζουν κατά χιλιάδες, χάρη στα φτηνά ενοίκια και την μποέμ ατμόσφαιρα.
Η Λειψία είχε μείνει πίσω για πολύ καιρό. Ήταν μια πόλη στην καρδιά της ανατολικής Γερμανίας, αλλά τα πρώτα χρόνια μετά την επανένωση κανένας δεν της έδινε σημασία. Αυτοδιαφημιζόταν σαν «η πόλη της ειρηνικής επανάστασης». Εξάλλου, εκεί πρωτοβγήκε ο κόσμος στους δρόμους, στις «διαδηλώσεις της Δευτέρας», που γίνονταν κάθε εβδομάδα εναντίον του κομμουνιστικού καθεστώτος της πάλαι ποτέ DDR. Όλα αυτά το 1989.
Σήμερα μια διάθεση ευφορίας την έχει καταλάβει. Ο πληθυσμός αυξήθηκε κατά 9.000 κατοίκους σε σχέση με πέρυσι. Με 533.000 ανθρώπους τώρα, η Λειψία έχει τόσους κατοίκους όσους πριν από την πτώση του τείχους. Στην πρώην ανατολική Γερμανία, ήταν βιομηχανικό κέντρο. Αλλά τα εργοστάσια έκλεισαν μετά την επανένωση και ο κόσμος έφυγε στα δυτικά για να βρει δουλειά. Ακόμη και τώρα, υπάρχουν πολλά άδεια διαμερίσματα, και η ανεργία είναι υψηλή. Σχεδόν το 20% του πληθυσμού ζει με επιδόματα.
Και όμως, η αναγέννηση ήρθε, και μάλλον ήρθε για να μείνει. Το δείχνουν περιπτώσεις όπως αυτή του παλιού κινηματογράφου “UT Connewitz”, που θα γίνει 100 ετών τον ερχόμενο Δεκέμβριο. Η επέτειος θα εορταστεί με συναυλίες και φυσικά με ένα φεστιβάλ κινηματογράφου.
Το σινεμά έχει επιζήσει από πολέμους, δικτατορίες και επαναστάσεις. Μετά την πτώση του τείχους, κανένας δεν ενδιαφέρθηκε για την μοίρα του – μέχρι που μια ομάδα ντόπιων ίδρυσαν οργάνωση, το 2001, για την ανακαίνισή του.
Επιμέλεια: Μάριος Μπουμπής
