Ξενοδοχείο CasaPound. Στην καρδιά της Ρώμης, με θέα τον τρούλο της Σάντα Μαρία Ματζόρε στο Εσκουιλίνο, δύο βήματα από τον κεντρικό σταθμό της πρωτεύουσας, βρίσκεται ένα κτήριο όπου στεγάζονται οι «μαχητές της 3ης χιλιετίας» της νεοναζιστικής οργάνωσης CasaPound.
Το κτήριο αυτό, τα στελέχη της παράταξης που φιλοδοξεί να εισέλθει στο Κοινοβούλιο μετά τις εκλογές της 4ης Μαρτίου, το ονομάζουν «πρεσβεία της Ιταλίας στο πολυεθνικό προάστιο της πρωτεύουσας».
Μολαταύτα, όπως αποκαλύπτει το περιοδικό «L’ Espresso», η επίσημη έδρα της CasaPound αποτελεί στην ουσία «κατάληψη» ενός κτηρίου του Δημοσίου από τις 27 Δεκεμβρίου 2003. Και στα 14 τούτα χρόνια, αντίθετα με άλλες περιπτώσεις καταλήψεων, δεν έχει γίνει ούτε μία προσπάθεια εκκένωσής του από τις κρατικές υπηρεσίες.
Μάλιστα, δεν πρόκειται για ένα απλό κτήριο σε κάποιο από τα λαϊκά προάστια της Αιώνιας Πόλης. Αφορά σε μία μεγάλη οικοδομή, με περίπου 20 διαμερίσματα σε μία από τις πιο ακριβές περιοχές της πρωτεύουσας, που βλέπει στην κεντρικότατη οδό Ναπολεόνε Γ’, η οποία εκτός από τα διαμερίσματα όπου φιλοξενούνται τα μεγάλα στελέχη της οργάνωσης περιλαμβάνει μία μεγάλη αίθουσα συνεδριάσεων στον τελευταίο όροφο, όπου διοργανώνονται επίσης κι άλλες δραστηριότητες, όπως συνεντεύξεις Τύπου και παρουσιάσεις βιβλίων.
Η αξία του κτηρίου και των διαμερισμάτων του δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητη. Όπως τονίζει στο «L’ Espresso» ένας μεσίτης ειδικός στα ακίνητα της περιοχής, «ένα φυσιολογικό διαμέρισμα για μία οικογένεια δύο υπνοδωματίων στη Ναπολεόνε Γ’ δεν μπορεί να κοστίζει λιγότερο από 1.100 ευρώ τον μήνα. Με τους πιο μετριοπαθείς λογαριασμούς δηλαδή, οι μηνιαίες εισπράξεις από τα διαμερίσματα και τους χώρους του κτηρίου θα ανέρχονταν σε 25.000 ευρώ, δηλαδή περίπου 300.000 τον χρόνο. Εάν αυτό πολλαπλασιασθεί επί 14 χρόνια που διαρκεί η κατάληψη, μπορεί κάποιος να υπολογίσει πόσα χρήματα έχει απολέσει το ιταλικό Δημόσιο από χρήσεις του ακινήτου.
Το 2007 η δημαρχία της Ρώμης είχε εγγράψει το ακίνητο στα κτήρια που έχουν καταληφθεί από οικογένειες που αντιμετωπίζουν έκτακτες οικιστικές ανάγκες. Τον Απρίλιο του 2016 ο αρμόδιος έκτακτος αντιδήμαρχος Φραντσέσκο Τρόνκα είχε συντάξει έναν κατάλογο με 16 ακίνητα του Δημοσίου που επειγόταν η εκκένωσή τους, όμως η οικοδομή που στεγάζει τη CasaPound δεν περιλαμβανόταν σε αυτόν τον κατάλογο, αλλά σε έναν άλλο, πιο ευρύ, με κτήρια που δεν συντρέχει επείγουσα ανάγκη να εκκενωθούν. Μάλιστα, το κτήριο είχε «εξαφανισθεί» το 2010 από τον κατάλογο με τις καταλήψεις που είχε συνταχθεί από τον Δήμο Ρώμης επί δημαρχίας του νεοφασίστα Τζάνι Αλεμάνο.
Σε αντίθεση με την οικοδομή της CasaPound, ένα κτήριο λίγο μακρύτερα , στην όχι και τόσο «σικ» οδό Κουρατόνε, που είχε καταληφθεί από Αιθίοπες και μετανάστες από την Ερυθραία, εκκενώθηκε manu militari από την αστυνομία το περασμένο καλοκαίρι, αφήνοντας στον δρόμο γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους. Ο υποψήφιος στις παρούσες εκλογές της CasaPound Σιμόνε Ντι Στέφανο είχε δηλώσει τότε πως «ήταν δίκαιο να τους εκδιώξουν». Δεν ανέφερε, όμως, το παραμικρό για την κατάληψη της δικής του παράταξης. Το ίδιο κάνει και η δημαρχία της Ρώμης: «Ουδείς μας έχει ζητήσει να ερευνήσουμε και να καταγράψουμε τις οικογένειες που ζουν στην οδό Ναπολεόνε Γ’» τονίζουν στο περιοδικό τα αρμόδια γραφεία της.
Η καταγραφή των οικογενειών, η διερεύνηση των κοινωνικών τους αναγκών, είναι τα βήματα που κατά κύριο λόγο επιτελούνται από τις δημοτικές αρχές εν όψει του ενδεχομένου να εκκενωθεί ένα κατειλημμένο κτήριο. Ιδίως έπειτα από μία σχετική εγκύκλιο που έχει εκδώσει το Υπουργείο Οικονομικών και επιτάσσει στους δήμους να βρουν τις αναγκαίες οικιστικές λύσεις ώστε να εγκαταλείψουν τα κατειλημμένα κτήρια οι οικογένειες που έχουν βρει εκεί καταφύγιο. Εντούτοις, ουδείς γνωρίζει ποιος κατοικεί μέσα στην οικοδομή στο Εσκουιλίνο και κυρίως, όπως μάλλον φαίνεται, ουδείς από τους ενοίκους του δεν αντιμετωπίζει ακραία οικιστική ανάγκη.
Βέβαια, οι μαχητές της Χελώνας (όπως είναι το σύμβολο της παράταξης) διατείνονται πως είναι «εξ ανάγκης» καταληψίες. Μα, αναρωτιέται το «L’ Espresso», είναι έτσι; Απ’ ό,τι φαίνεται, στην οικοδομή αυτή διαμένουν τα ηγετικά στελέχη της οργάνωσης. Ο ίδιος ο Ντι Στέφανο, όταν κατέθετε τα στοιχεία του για τις εκλογές του 2013, ανέφερε το διαμέρισμα της οδού Ναπολεόνε Γ’ ως τόπο κατοικίας του. Στο ίδιο κτήριο διαμένει και η Μαρία Μπαμπίνα Κρονιάλε, σύζυγος του προέδρου της CasaPound Τζανλούκα Ιανόνε, η οποία το 2014 είχε δηλώσει το διαμέρισμα αυτό στα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας στην οποία είναι συνιδιοκτήτρια. Και δεν είναι μία εταιρεία όποια κι όποια: πρόκειται για την αλυσίδα πολυτελών εστιατορίων Angelino dal 1899, με πολλά καταστήματα στην πρωτεύουσα – ένα εξ αυτών δύο βήματα από το Κολοσσαίο – ένα άλλο κοντά στον κεντρικό σταθμό του Μιλάνου, άλλο στη Μάλαγα της Ισπανίας, άλλο στη Λίμα του Περού. Μία μικρή αυτοκρατορία δηλαδή. Επίσης, εκεί διαμένουν κι άλλα πρόσωπα, πολύ προβεβλημένα κατά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές το 2016. Κάθε άλλο από ανθρώπους με ακραία ή επείγουσα οικιστική ανάγκη.
Το κτήριο της οδού Ναπολεόνε Γ’ δεν αποτελεί μόνον έναν θαυμάσιο τόπο φιλοξενίας με μηδενικά έξοδα για τα μεγαλοστελέχη της CasaPound, αλλά επίσης έχει αναδειχθεί ως το σύμβολο και ορμητήριο της νεοναζιστικής οργάνωσης στην ιταλική πρωτεύουσα. Όταν δε, στα τέλη Ιανουαρίου, κυκλοφόρησε η φήμη πως θα το εκκενώσουν, ο Ιανόνε ξεσπάθωσε προειδοποιώντας χωρίς περιστροφές: «Θα ισοδυναμούσε με κήρυξη πολέμου. Σε μία φαύλη εποχή σαν τη σημερινή, αυτό δεν θα σήμαινε τίποτε άλλο από το ότι είμαστε έτοιμοι να πεθάνουμε για μία ιδέα».
Μέχρι σήμερα κανένα θεσμικό όργανο δεν έχει μπει στον κόπο να υπολογίσει τις ζημιές για την Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου (Demanio) και το κράτος από την κατάληψη αυτού του κτηρίου από τη CasaPound. Και όχι μόνο αυτό: όταν καταρτίζεται κάποιο πρόγραμμα από τις δημοτικές αρχές για εκκενώσεις κατειλημμένων κτηρίων, για την περίπτωση της οικοδομής της οδού Ναπολεόνε Γ’ η σφραγίδα που μπαίνει είναι πάντοτε «όχι άμεση προτεραιότητα» (non prioritario).
