Οι Τούρκοι στρατηγοί πλήρωσαν ακριβά τη δοκιμή του νέου ηλεκτρονικού συστήματος παρακολούθησης που έχουν εγκαταστήσει σε τουρκικά μαχητικά. Αυτό αποδείχτηκε από την κατάρριψη του F-4 στον συριακό εναέριο χώρο το καλοκαίρι. Αλλά μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει για μας το ότι το ίδιο σύστημα έχουν επανειλημμένα δοκιμάσει τα τουρκικά μαχητικά πετώντας πάνω από το Καστελόριζο.
Αποκαλυπτικό είναι το ρεπορτάζ του defencenet.gr:
Είχαν επιχειρήσει και στο Καστελόριζο, πριν καταρριφθούν στη Συρία. Νέα συστήματα ηλεκτρονικής παρακολούθησης τύπου ELINT αποκαλύπτεται ότι επιχείρησε να δοκιμάσει η Τουρκική Αεροπορία στη μοιραία πτήση του αναγνωριστικού RF-4Ε που καταρρίφθηκε από τη συριακή αεράμυνα στις 22 Ιουνίου.
Για πρώτη φορά έρχεται στο φως της δημοσιότητας ότι η μοιραία πτήση αφορούσε τη δοκιμή νέου συστήματος ELINT, όπως προκύπτει από τις μηνύσεις που υπέβαλαν οι οικογένειες των χειριστών του καταρριφθέντος αναγνωριστικού RF-4E της 173 Mοίρας Σμηναγού Gökhan Ertan και Ανθυποσμηναγού Hasan Hüseyin Aksoy.
Και πάνω από το Καστελόριζο
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το σύστημα αυτό -σύμφωνα με την ίδια πηγή- έχει δοκιμαστεί από τον ίδιο τύπο αεροσκάφους και μάλιστα της ίδιας Μοίρας και στο Αιγαίο, στην περιοχή του Καστελόριζου. Η πτήση είχε γίνει στις αρχές Δεκεμβρίου του 2011, έξι μήνες πριν από την κατάρριψη. Τότε δύo RF-4E πέρασαν επάνω από το Καστελόριζο, σαρώνοντας ηλεκτρονικά όλη την περιοχή.
Στην ίδια περιοχή ασκείται συχνά πυκνά και ένα CN-235 ELINT. Ειδικά το Καστελόριζο αποτελεί τον πιο συχνό «ηλεκτρονικό» στόχο των τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις. Μάλιστα, στην περίπτωση της μοιραίας πτήσης της 22ας Ιουνίου στη Συρία, η τουρκική Αεροπορία όσο και οι μυστικές υπηρεσίες γνώριζαν τους κινδύνους, υποστηρίζουν οι συγγενείς, αλλά έστειλαν συνειδητά το πλήρωμα να πετάξει, αδιαφορώντας για τις πιθανές συνέπειες.
Σύμφωνα με το δικηγορικό γραφείο, η αποστολή του μοιραίου αναγνωριστικού RF-4E σχετίζεται με ένα νέο σύστημα καταγραφής ηλεκτρονικών εκπομπών (ELINT), η δοκιμή του οποίου πραγματοποιήθηκε μία ημέρα νωρίτερα, στις 21 Ιουνίου 2012.
Αποκαλύπτεται επίσης ότι τη δοκιμή πραγματοποίησε ζεύγος μαχητικών F-16 της 182 Μοίρας με έδρα το Diyarbakır για λογαριασμό αρμόδιας διεύθυνσης της ΜΙΤ (MİT Sinyal İstihbarat Başkanlığı).
Κατά μια εκδοχή, το μοιραίο αεροσκάφος κλήθηκε στις 22 Ιουνίου του 2012 να εκτελέσει πτήση στο πλαίσιο αξιολόγησης του δικτύου αεράμυνας της THK και ειδικότερα κινητού σταθμού ραντάρ, εκδοχή που συμβαδίζει με τους ισχυρισμούς του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας.
Στο σημείο αυτό ξεκινάει η εμπλοκή της MIT, καθώς από την έρευνα του δικηγορικού γραφείου προέκυψαν ενδείξεις ότι η διοίκηση της 173 Μοίρας είχε αναγνωρίσει την επικινδυνότητα της αποστολής και ζήτησε να αναβληθεί η πτήση.
Ωστόσο, οι χειριστές αναγκάσθηκαν να πετάξουν σε χαμηλό ύψος κατόπιν υποδείξεως της MIT και να ακολουθήσουν συγκεκριμένο σχέδιο πτήσης που τους είχε υποδειχθεί από την τουρκική υπηρεσία πληροφοριών.
Οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν μεταβιβάσει στη ΜΙΤ από τις αρχές Ιανουαρίου 2012 το σύνολο των μέσων υποκλοπών και των σχετικών αρμοδιοτήτων της Διεύθυνσης Συλλογής Πληροφοριών διά τεχνικών μέσων (Genelkurmay Elektronik Sistemler: GES) της υπηρεσίας πληροφοριών του Γενικού Επιτελείου (Genelkurmay Istihbarat Daiseri: GID).
Με βάση τις δηλώσεις στο CNN-Turk του δικηγόρου Mehmet Katar, που εκπροσωπεί τις οικογένειες των πεσόντων χειριστών, κατατέθηκαν μηνύσεις προς την ηγεσία της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας (ΤΗΚ) και της εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών (ΜΙΤ) για αμέλεια και ενδεχόμενο δόλο.
Οι οικογένειες των πεσόντων θεωρούν πως αξιωματικοί της Αεροπορίας είχαν άμεση και έμμεση εμπλοκή στην υπόθεση και ενήργησαν παράτυπα.
Για τον λόγο αυτό, στρέφονται εναντίον του Αρχηγού της ΤHK Πτεράρχου Mehmet Erten και του Διοικητή της MIT Hakan Fidan.
Υπενθυμίζεται ότι οι τουρκικές αρχές έχουν αρνηθεί στις οικογένειες την πρόσβαση στα ευρήματα και το ιατροδικαστικό πόρισμα από την αυτοψία των σορών, ενώ δεν τους έχουν δοθεί πειστικές απαντήσεις για την αποστολή του RF-4Ε.
Επιμέλεια: Κώστας Μπετινάκης
