Σε μία ενέργεια με μεγάλη σημασία και πολλές ερμηνείες προσανατολίζεται να προβεί ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος σύμφωνα με πληροφορίες από το περιβάλλον του, σκέφτεται να τιμήσει το ερχόμενο έτος τα γεγονότα του Μάη του 1968 στη Γαλλία και στον κόσμο.
Το προεδρικό μέγαρο των Ιλισίων καλεί σε «συλλογικό στοχασμό», πάνω στα διδάγματα της ταραχώδους αυτής περιόδου, αναμοχλεύοντας παράλληλα τη συλλογική μνήμη για γεγονότα που κυριολεκτικά συντάραξαν τον κόσμο και επέδρασαν δραστικά στις μετέπειτα γενιές.
Σύμφωνα με το γαλλικό περιοδικό L’ Opinion το προεδρικό περιβάλλον επιθυμεί «να στοχαστεί για αυτή τη στιγμή και να αντλήσει μαθήματα που δεν θα είναι “κατά” ή “υπέρ” αλλά θα λαμβάνουν υπόψη αυτά τα γεγονότα στις νοοτροπίες του σήμερα». Καλεί δε τους πολίτες να θυμηθούν και να τιμήσουν μαζί τα 50 χρόνια που έχουν περάσει από εκείνο το Μάη.
Ο Εμανουέλ Μακρόν, που γεννήθηκε επτά χρόνια μετά το 1968, μπορεί να επανέλθει σε αυτό «χωρίς δογματισμούς ή προκαταλήψεις», σύμφωνα με την ίδια πηγή, ενώ οι προκάτοχοί του είχαν μάλλον ξεκάθαρες θέσεις για αυτή την περίοδο κοινωνικής και οικονομικής αναταραχής στη Γαλλία που έφεραν στο φως ορισμένες διαιρέσεις μέσα στη γαλλική κοινωνία.
Ο πρώην πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του το 2007 απευθυνόμενος στους πολίτες είχε πει: «Να τελειώνουμε μια και καλή με την κληρονομιά του Μάη του ‘68, η οποία επέβαλε έναν πνευματικό και ηθικό σχετικισμό και κατέστρεψε τις ηθικές αξίες και την ιεραρχία, κυρίως στο σχολείο».
Ο διάδοχός του και προκάτοχος του Μακρόν, Φρανσουά Ολάντ αντίθετα, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας στα τέλη του 2011, είχε υπερασπιστεί το κίνημα το οποίο, όπως είπε, εξέφραζε «τους πόθους της νεολαίας που ήδη από εκείνη την εποχή πίστευε πως ένας άλλος κόσμος είναι δυνατός».
Ο πρώην ευρωβουλευτής και οικολόγος Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, μία από τις εξέχουσες μορφές του φοιτητικού κινήματος του Μάη του ’68, είναι φίλος του Εμανουέλ Μακρόν με τον οποίο μοιράζεται τις ίδιες φιλοευρωπαϊκές απόψεις.
Σύμφωνα με την Opinion, το μέγαρο των Ιλισίων θέλει να δώσει μια διεθνή διάσταση στο Μάη του ’68, τη χρονιά της Άνοιξης της Πράγας και της καταστολής της, των μεγάλων διαδηλώσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες, της σφαγής στο Πανεπιστήμιο του Μεξικού και των φοιτητικών κινημάτων σε όλη την Ευρώπη.
Μένει να αποδειχτεί αν ο Εμανουέλ Μακρόν επιθυμεί να πάρει μαθήματα από το γαλλικό Μάη, μίας περιόδου ευημερίας που σημαδεύτηκε από τις φωνές για περισσότερη δημοκρατία και δικαιοσύνη και έφερε στην επιφάνεια την ανάγκη για φιλελευθεροποίηση σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής, έχοντας στο μυαλό του ότι στη σημερινή περίοδο κρίσης μία σπίθα θα μπορούσε να πυροδοτήσει μια ανεξέλεγκτη έκρηξη και να εκμεταλλευτεί τα διδάγματά του προς όφελος της κοινωνικής αρμονίας και ειρήνης.
Ή αν πρόκειται για μία στρατηγική κίνηση υψηλής πολιτικής ευφυίας που αποβλέπει στην ενσωμάτωση των αντίθετων φωνών και στην εμπέδωση της κοινωνικής υπακοής, με απώτερο σκοπό την επιβολή πολιτικών που θα μπορούσαν να ταράξουν ακόμη περισσότερο τα νερά Γαλλία σε μία Γαλλία και μία Ευρώπη που βράζει.
Όπως και να ‘χει η αναγνώριση του Μάη του ’68 ως μίας κομβικής περιόδου για τη Γαλλία, αποδεικνύουν το οξυμμένο πολιτικό αισθητήριο του Γάλλου προέδρου και επαναφέρουν την ανάγκη για αλλαγή, εξέλιξη και πρόοδο στο προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης για την Ευρώπη του μέλλοντος.
