Μπορεί να χρειαστούν εβδομάδες, ίσως και μήνες, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι η Μοσούλη τελικά θα πέσει.
Ο πόλεμος για την επανακατάληψη της Μοσούλης, της πόλης που αποτελεί το προπύργιο του Ισλαμικού Χαλιφάτου στο Ιράκ ξεκίνησε στις 16 Οκτωβρίου και ήδη το ζήτημα της μετα-EI (οργάνωση Ισλαμικό Χαλιφάτο) έχει αρχίσει να προδιαγράφεται. Ή μάλλον οι ερωτήσεις…
Τι θα απομείνει στη Μοσούλη από το 1,5 εκατομμύριο των κατοίκων της; Τί «γράφει» η μοίρα για τους απάτριδες τζιχαντιστές και τις συζύγους τους; Τί θα απογίνουν οι οικογένειές τους; Και πόσω μάλλον τα παιδιά τους, που γεννήθηκαν στη Συρία και το Ιράκ από τζιχαντιστές γονείς;
Εκατοντάδες είναι τα «μωρά του χαλιφάτου» που έχουν γεννηθεί τα τελευταία χρόνια στις περιοχές που ελέγχονται από τον IE, τη Συρία και το Ιράκ. Μπορεί ίσως να πρόκειται και για χιλιάδες. Αλλά γνωρίζουμε ότι από την ανακήρυξη του χαλιφάτου από την «EI» το 2014 κι έπειτα, οι τζιχαντιστές δεν έχουν αφήσει τίποτα στην τύχη για το μέλλον της ιδεολογίας τους.
Οι αξιωματούχοι της τρομοκρατικής ομάδος ήξεραν ότι κάποια στιγμή θα γινόταν κι αυτό. Ότι θα ερχόταν η καταστροφή στη Μοσούλη. Και γι ‘αυτό, χρησιμοποίησαν τις γυναίκες…
Για τη διαιώνιση του είδους τους. Για να εμφυσήσουν στα παιδιά τους, την ισλαμιστική ιδεολογία του τζιχάντ.
Σύμφωνα με έκθεση που έφερε τον τίτλο «Τα παιδιά του Ισλαμικού Χαλιφάτου» τον Απρίλιο στο Λονδίνο -αποτέλεσμα μελέτης αφιερωμένης στον αγώνα κατά του ισλαμικού εξτρεμισμού- εκτιμάται ότι περισσότερες από 31.000 γυναίκες έμειναν έγκυες στο εδάφος της Συρίας από την Isis, μεταξύ 1ης Αυγούστου 2015 και 9ης Φεβρουαρίου 2016.
Από νεαρή ηλικία, αυτά τα παιδιά έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου και χρησιμοποιούνται ως κατάσκοποι, ιεροκήρυκες, στρατιώτες ή βομβιστές αυτοκτονίας.
Ο τρομοκρατικός όμιλος είχε πάρει από νωρίς τον έλεγχο του εκπαιδευτικού συστήματος στις περιοχές που έχει κατακτήσει και έχει υποβάλει αίτηση για να σχηματιστούν τα όργανα«διαδοχής» τόσο στρατιωτικά όσο και ιδεολογικά, ανέφερε η έκθεση.
Τώρα που η πτώση της EI φαίνεται πιθανή, τουλάχιστον στη Μοσούλη τι θα γίνουν αυτά τα παιδιά που στρατολογήθηκαν προφανώς παρά τη θέλησή τους; Ποιος θα τους φροντίσει αφού οι γονείς τους θα σκοτωθούν στη μάχη; Ποια πατρίδα θα τους προστατεύει και ποια ελευθερία θα έχουν ακριβώς εξασφαλισμένη; Και τι διδάχθηκαν μέχρι τώρα από τις πράξεις της γενιάς των απάτριδων γονέων τους;
«Οι ιρακινές αρχές θα βάλουν τα μωρά στη φυλακή με τη μητέρα τους;» αναρωτιούνται οι ερευνητές που ειδικεύονται στο Ιράκ και τη Μέση Ανατολή.
Και το παζλ γίνεται πιο περίπλοκο, από τη στιγμή που πολλά παιδιά που έχουν γεννηθεί εκεί, δεν έχουν καν την ιθαγένεια. Σύμφωνα με τα στοιχεία που συλλέγονται από την παρούσα ΜΚΟ στο Ιράκ, πολλές τοπικές ιρακινές αρχές αρνήθηκαν να εγγράψουν τα παιδιά κατά τη γέννησή τους, με το πρόσχημα ότι οι γονείς τους ήταν τζιχαντιστές ή είχαν σχέσεις μαζί τους. Ως εκ τούτου, αυτά τα παιδιά δεν έχουν κανένα χαρτί και καλούνται να ζήσουν δίχως ταυτότητα και χωρίς νομική υπόσταση.
Οι ιρακινές αρχές θα πρέπει να διαχειριστούν αυτό το πρόβλημα και αυτό σαφώς δεν φαίνεται να είναι η προτεραιότητά τους, αν κι έχουν νομική υποχρέωση να εγγράψουν αυτά τα παιδιά, ανεξάρτητα από την καταγωγή τους και ανεξάρτητα από τις δραστηριότητες των γονέων τους.
Το πρόβλημα όμως πηγαίνει πολύ πιο πέρα από το Ιράκ και αυτά τα παιδιά σαφώς και είναι μείζων θέμα για ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα. Πολλοί ξένοι μαχητές, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, έχουν ενταχθεί στις τάξεις των τζιχαντιστών τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με τον Ευρωπαίο Επίτροπο για την ασφάλεια Julian King, ο τρομοκρατικός όμιλος της Isis μετράει σήμερα στο Ιράκ και τη Συρία περίπου 2.500 ευρωπαίουςμαχητές. Οι Γάλλοι δεν αποτελούν εξαίρεση: σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία από το Υπουργείο Εσωτερικών, 689 είναι σε περιοχές που κατέχονται από τον IE, συμπεριλαμβανομένων περίπου 275 γυναικών και 17 ανήλικων μαχητών.
Έχοντας επίγνωση του προβλήματος, το γαλλικό Υπουργείο Δικαιοσύνης εξέδωσε εγκύκλιο τον Μάρτιο του 2016 για να επιβλέπει την επιστροφή αυτών των παιδιών. Αλλά πέρα από το νομικό πλαίσιο, υπάρχει επίσης το θέμα της κοινωνικής και ψυχολογικής υποστήριξης.
Υπάρχουν οι δομές στις δυτικές δημοκρατίες και τα μέσα για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση; Θα βάλει η Ευρώπη όλα αυτά τα ορφανά στα σπίτια της; Και τι προβλέπεται άραγε για τα παιδιά που έχουν διαπράξει παραπτώματα; Υπάρχουν έτοιμες δράσεις κατά του Εξτρεμισμού; Θα αποδεχθεί στο σύνολό της η κοινωνία, τα κέντρα για την πρόληψη κατά της ριζοσπαστικοποίησης για παιδιά 4 ετών και άνω;
Ερωτήματα που χρήζουν άμεσης απάντησης…
