«Με το που κράτησα τη Νάγια στην αγκαλιά μου, η ανάμνηση των δύο αποβολών ήταν σαν ένας εφιάλτης από τον οποίο ξύπνησα. Με είχε αγχώσει που συνέβη δύο φορές συνεχόμενα. Είχα αρχίσει να φοβάμαι και μάταια ο γιατρός μου προσπαθούσε να με ηρεμήσει. Επειδή είμαι ένας βαθιά ενοχικός άνθρωπος, έλεγα πως δεν μπορεί, κάτι έχω και δεν μου το λέει ο γιατρός για να μη με αγχώσει περισσότερο. Τελικά ότι συνέβη ήταν και για καλό»…

Διαβάστε την συνέχεια στο govastileto….

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης