Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη έδωσε ο Μιχάλης Τζουγανάκης.
Πρόκειται για έναν από τους πιο καταξιωμένους Κρητικούς καλλιτέχνες. Μάλιστα έχει πετύχει κάτι το οποίο έχουν καταφέρει λίγοι: «έσπρωξε» τη νεολαία προς την παραδοσιακή μουσική δίνοντας στα νέα παιδιά έναν καλό λόγο να την αγαπήσουν και να την αγκαλιάσουν.
Από πολύ μικρή ηλικία έμαθε να κουβαλά… την Κρήτη στις πλάτες του και να «διαλαλεί» σε κάθε γωνιά του πλανήτη τη ξεχωριστή μουσική της.
Πάντως ο ίδιος, καθότι ανήσυχο πνεύμα, φρόντισε να επιφέρει σημαντικές αλλαγές στο κρητικό τραγούδι, τόσο με την ερμηνεία του όσο και με τους σύγχρονους ήχους, χωρίς ωστόσο να αλλοιώνει το παραδοσιακό στοιχείο.
Είσαι ένας καλλιτέχνη διεθνούς εμβέλειας που έχει στο ενεργητικό του αρκετές επιτυχίες. Ας αφήσουμε όμως το σήμερα και να πάμε στο χθες. Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή του με τη μουσική;
«Η πρώτη μου επαφή με το λαούτο ήταν σε ηλικία μόλις 2 ετών. Από τότε το έχω στα χέρια μου, ενώ πρώτη φορά σε κοινό έπαιξα σε ηλικία 9 ετών. Όταν ήθελαν να με καθησυχάσουν σαν παιδί, μου έδιναν το λαούτο» ανέφερε στο allyou.gr.
Σε βλέπουμε να παίζεις και να τραγουδάς με ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Σε αυτό το γεγονός συμβάλλει το πάθος σου που έχεις όταν έχεις στα χέρια σου το λαούτο, έτσι δεν είναι; Ταξιδεύεις όταν βρίσκεσαι στη σκηνή;
«Εκείνη τη στιγμή θέλω απλά να λειτουργώ. Δεν το καταλαβαίνω ότι συμβαίνει γιατί αν μπει η λογική ανάμεσα εκείνη τη στιγμή, τα έχει χαλάσει όλα. Ταξιδεύω και αφήνομαι στη μαγεία της μουσικής. Αφήνω το μεγαλείο της φύσης και της μουσικής να κάνει το έργο του».
Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να στρέφονται προς την παράδοση. Πως σχολιάζεις αυτό το γεγονός;
«Ναι συμβαίνει αυτό και όντως είναι πολύ θετικό. Μάλιστα θυμάμαι όταν ήμουν έφηβος, όταν κάποιος έλεγε ότι ασχολείται με την παραδοσιακή μουσική τον κοιτούσαν περίεργα. Ακουγόταν στην παρέα κάπως. Υπήρχε μία προκατάληψη. Σιγά σιγά με τον καιρό πάντως αυτό ευτυχώς άλλαξε. Βέβαια εγώ δεν ανήκω στους υπηρέτες του παραδοσιακού, αλλά από εκεί επηρεάζομαι και μουσικά εκφράζομαι με τον δικό μου τρόπο. Η παράδοση βέβαια έχει μία διαχρονική δύναμη».
