Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
«Ανήσυχα. Οι γονείς μου ήταν υπέροχοι άνθρωποι, μια οικογένεια αστική, αλλά προχωρημένα μυαλά και οι δυο και πάντα μου είχαν εμπιστοσύνη, Ήμουν ένα παιδί με τρομερές καλλιτεχνικές ανησυχίες και εκείνοι μου έλεγαν πάντα «μπράβο, προχώρα»… Με ενδιέφερε από μικρή να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα. Δεν με νοιάζουν τα χρήματα και το lifestyle, τα θεωρώ χαζά. Από κοριτσάκι ξεφύλλιζα ξένα περιοδικά και μου άρεσε, τα έβρισκα όλα αυτά φυσικά και όχι μακρινά και άπιαστα. Την Ελλάδα την αγαπούσα αλλά μου φαινόταν χωριουδάκι, πολύ μικρή, πνιγόμουν, ήθελα να φύγω. Από μικρή έπαιρνα βραβεία ποίησης, ζωγραφικής και σχεδίαζα ρουχαλάκια. Οι ξένοι, πηγαίνοντας εκεί, με άρπαξαν αμέσως διακρίνοντας ταλέντο μου, κάτι που εδώ δεν έκανε κανείς».
Δεν σας έλειπαν οι γονείς σας όταν φύγατε;
«Μου έλειπαν αλλά πάντα στη ζωή μου είχαν το ρόλο που πρέπει να έχουν οι γονείς. Ο πατέρας μου πέθανε πριν από έναν μήνα, η μητέρα μου ζει. Μου λείπει ο μπαμπάκας μου…».
Μάθετε ποια έκανε τις παραπάνω δηλώσεις στο govastileto.gr
