*** Φίλες και Φίλοι, σήμερα είναι ιστορική μέρα.
23 Ιουλίου κατέρρευσε η χούντα τού ιωαννίδη
(και δεν μιλάμε για μπάσκετ),
23 Ιουλίου γεννήθηκε ο Νίκος Γκάλης
(εδώ μιλάμε για μπάσκετ),
23 Ιουλίου επέστρεψα εγώ, ο Υπο-Κοσμικός, από την άδειά μου.
* Φυσικά, μην περιμένετε να μιλήσουμε σήμερα για Τηλεόραση,
διότι ένας άγραφος νόμος λέει
«Η Τελευταία Ημέρα των Διακοπών είναι η Πρώτη Μέρα στην Εργασία.»!
(πσσς, τι είπα· με το «Καλημέρα» εμπνεύσθηκα μέχρι και άγραφο νόμο)
* Όσο για τούς παρατηρητικούς,
που επισημάνατε και ενδεχομένως αναρωτηθήκατε,
γιατί στην ίδια πρόταση χρησιμοποίησα και τις δύο μορφές τής ίδιας λέξης
(δηλαδή, «ημέρα» και «μέρα»),
δεν επρόκειτο για παραδρομή,
αλλά για λογοτεχνική τεχνική που στοχεύει στο Αναγνωστικό Υποσυνείδητο.
Η «ημέρα» μεταφέρει -με την επιπλέον συλλαβή της- μία ήμερη αίσθηση
και κάνει πιο «βελούδινο» το τέλος των διακοπών·
απ’ την άλλη, η εκδοχή «μέρα» είναι πιο κοφτή, σκληρή, αδιάλλακτη
(διόλου τυχαίο
που η πάλαι ποτέ πασίγνωστη κινηματογραφική επιτυχία τού Αλ Πατσίνο
είχε τίτλο «Σκυλίσια Μέρα»).
* Μ’ αυτά και μ’ αυτά, βλέπετε τι παθαίνω·
όσο κι αν θέλω να κάνω Συντήρηση Πνευματικότητας,
ξεχειλίζει η Διάνοια από τα μπατζάκια μου και δεν μπορώ να τη συγκρατήσω…
(και εντάξει, εγώ με έχω συνηθίσει·
εσείς όμως που διαθέτετε I.Q. αμοιβάδας
και θυμίζετε τον Πάτρικ τον Αστερία,
τι φταίτε να σάς εξαντλώ τη φαιά ουσία μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα;).
* Επίσης, συνεχίζοντας αυτό το άξαφνο κρεσέντο κομπασμού,
να σάς ενημερώσω ότι διαθέτω… «Εννιακέφαλη Σκέψη»·
η σκέψη μου είναι μία «Λερναία Ύδρα»,
που για κάθε κεφάλι που κόβεις, φυτρώνουν δύο…
* Βεβαίως, με όσα λέω,
θα είναι απολύτως φυσιολογικό να σκεφθείτε
ότι βρίσκομαι ακόμα υπό την επήρεια των ναρκωτικών
που «εισέπνευσα» στις διακοπές μου·
όμως,
το σοκαριστικό είναι
ότι ξεστομίζω τις ατάκες που διαβάζετε
χωρίς να έχω κάνει χρήση ναρκωτικών…
* Παρεμπιπτόντως, θέλω η ζωή να γίνει συνεργός μου στην εξής φάρσα..:
Να φτάσω κάποτε να είμαι ένας 80χρονος δισεκατομμυριούχος καναλάρχης,
να τα φτιάξει μαζί μου μία 30χρονη παρουσιάστρια
που θα θέλει να την προωθήσω,
κι εγώ να τής πετάω σουρεαλιστικές ατάκες για να βλέπω τις αντιδράσεις της·
να τη βλέπω να χασκογελάει με εκστασιασμένο βλέμμα
και να μού λέει «Αγάπη μου, είσαι ο μέντοράς μου!»,
ενώ αν τις ίδιες ατάκες τής τις έλεγε ο περιπτεράς τής γειτονιάς της
αυτή θα σκεφτόταν «Τι τρόμπας, Θε’ μου».
*** Πρώτη Μέρα στην Εργασία, λοιπόν…
Μία ολόκληρη σεζόν απλώνεται μπροστά μας,
μία ολόκληρη χρονιά που θα μιλάμε για την Ελληνική Τηλεόραση
και εν’ γένει για τα Μ.Μ.Ε. και το Θέαμα.
Δεν προσδοκώ από τούς ημεδαπούς σταθμούς πολλά πράγματα·
δεν προσδοκώ γιατί ξέρω.
* Πήχυς χαμηλά και επένδυση στη Βλακεία και στη Μιζέρια.
Αυτά τα στοιχεία θα αντικρίσουμε και φέτος,
επικαλυμμένα από διθυραμβικά τρέϊλερ
που θα κάνουν λόγο για ανανέωση, για νέες ιδέες.
Ήδη έχουν δοθεί τα πρώτα σαφή δείγματα των μελλουμένων,
τα οποία θα αρχίσουμε να αναπτύσσουμε από αύριο·
διότι (για να συνεχίσω το απόφθεγμα τού προλόγου από εκεί που το άφησα),
η Δεύτερη Μέρα στην Εργασία είναι η Πρώτη Ημέρα στην Εργασία.
Εργασία Μου, καλώς σε (ξανα)βρίσκω..!!!
*** Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…
*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…
*** Τα λέμε αύριο…
Ο Υπο-Κοσμικός
