«Ο Υπο-Κοσμικός»

*** Φίλες και Φίλοι, γίνεται η Δημόσια Τηλεόραση να είναι εμπορική;
Ακόμη περισσότερο,
γίνεται να είναι εμπορική η Δημόσια Τηλεόραση σε μία χώρα όπως η Ελλάδα;
Και αν «Ναι», πώτς γκένετεν αυτό;
(το «γκένετεν» είναι ο Μέλλοντας τού ογκουνσοτικού «γκένεν»)

* Η Τηλεόραση, είτε ιδιωτική, είτε δημόσια,
δεν παύει να είναι ένα αντικείμενο
που ορίζεται και εξαρτάται από τα Ανθρώπινα Ένστικτα.
Η Εμπορικότητα κινητοποιείται από την Άποψη, από την Προσωπικότητα·
ο απόλυτος διαχωρισμός των εννοιών «Ποιότητα» και «Εμπορικότητα»,
ο οποίος συμπυκνώνεται στη γνωστή φράση «Στροφή στην Ποιότητα»,
είναι η μεγαλύτερη μπούρδα που υπάρχει·
είναι εφεύρημα φαντασμένων ατόμων,
που αρέσκονται να βαφτίζουν την ανοργασμικότητά τους ως «ποιότητα».

* Επί τής ουσίας,
η Ποιότητα είναι η Άποψη, η Προσωπικότητα τής Εμπορικότητας·
διόλου τυχαίο
ότι ακόμη και στις «τσόντες» υπάρχει διαχωρισμός
ανάμεσα σε καλογυρισμένες και φτηνιάρικες.

* Συμφωνώ απόλυτα
ότι η Τηλεθέαση δεν πρέπει να αποτελεί πανάκεια για τη Δημόσια Τηλεόραση·
όμως,
η χρόνια καταβύθιση τής Ε.Ρ.Τ. στους πίνακες τής θεαματικότητας
συνιστά έναν αυτιστικό βαυκαλισμό εκ’ μέρους της.
Ότι δηλαδή, τι;
Μόνο το 2-3-5% των τηλεθεατών διαθέτουν ποιότητα
και όλοι οι υπόλοιποι είναι ρετάλια;

* Η πρόσφατη εμπλοκή
με όσα είπε ο δημοσιογράφος Σωτήρης Καψώχας
για τον αρχηγό τής «Νέας Δημοκρατίας», Κυριάκο Μητσοτάκη,
και το «εμπάργκο» που εκήρυξε στην Ε.Ρ.Τ.
το κόμμα τής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης,
είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία
ώστε η Δημόσια Τηλεόραση να πάρει την «Εμπορική Ανιούσα».
Μπορεί;
Η απάντησή μου είναι «Όχι».

* Γιατί όχι, όμως..;
Διότι οι δημοσιογράφοι της, οι παρουσιαστές της, είναι ισορροπιστές.
Προσέξτε, όχι ισορροπημένοι· ισορροπιστές.
Άχρωμοι, άγευστοι, αδιάφοροι,
που ακόμη κι όταν τοποθετούνται σε ένα θέμα,
αδυνατούν να εκφράσουν άποψη·
έχουν μπερδέψει την Άποψη με τη Μονομέρεια.

* Αυτό βεβαίως συμβαίνει κατά κόρον στους ιδιωτικούς σταθμούς,
αλλά θεωρητικώς η Δημόσια Τηλεόραση είναι αυτή
που εκ’ τού προορισμού της εντέλλεται να μάς χαρίσει
τον πολυπόθητο συνδυασμό τής Ποιότητας με την Εμπορικότητα.
Πώς όμως θα το κάνει;
Υποτίθεται ότι η Ε.Ρ.Τ. έχει ως στόχο της να παράγει Τηλεοπτική Παιδεία·
πότε λοιπόν εφρόντισε να νεολαιοποιηθεί;
Ποιος πιτσιρικάς θα καθίσει να δει τον -κατά τ’ άλλα αξιοπρεπή- Σωτήρη Καψώχα;
Ποιος πιτσιρικάς θα καθίσει να δει τα «λαμπατέρ»
τής περιβόητης συνέντευξης Σαμαρά, τον Τρουπή και τον Ευθυμίου..;
(παρεμπιπτόντως,
η όψιμη υπέρμαχος τής Αντικειμενικότητας και τής Σφαιρικότητας,
η «Νέα Δημοκρατία»,
τι έχει να πει για εκείνην τη συνέντευξη,
καθώς και για το γεγονός ότι οι Τρουπής-Ευθυμίου
παραμένουν στη «συριζοκρατούμενη» Ε.Ρ.Τ.;)

* Προσωπικώς, σέβομαι τη Δημόσια Τηλεόραση,
αντιλαμβάνομαι απολύτως την αναγκαιότητα τής ύπαρξής της,
εκτιμώ τη συνεισφορά της σε δύσκολες στιγμές τής Ελλάδας,
βλέπω συχνά Ε.Ρ.Τ.,
αλλά επίσης συχνά αλλάζω κανάλι,
μπαφιασμένος από την αίσθηση που συμπυκνώνεται σε δύο λέξεις..:
«Δεν βλέπεται.».

* Στην πλειοψηφία τους οι δημοσιογράφοι και οι παρουσιαστές τής Ε.Ρ.Τ.,
αποτελούν συντεχνιακές επιλογές·
δεν λέω «κομματικές επιλογές»,
διότι δεν έχω την παραμικρή διάθεση να μπαίνω σε ανερμάτιστες συζητήσεις
που από την παραγωγή τους ως την κατανάλωσή τους βρίθουν ηλιθιότητας.

* Αυτή, λοιπόν, η συντεχνία,
γίνεται προκλητική διά τής «Μη Προκλήσεως»·
«Μην πούμε κάτι και ενοχλήσουμε…»,
«Μην πούμε κάτι και παρεξηγηθούμε…»,
«Μην πούμε κάτι. ΤΕΛΟΣ.».

* Η εκπομπή «Δεύτερη Ματιά» έστρεψε τα φώτα πάνω της.
Άθελά της.
Μέσα στη γενικότερη αντίληψη «Μάς βλέπουμε εμείς κι εμείς.»,
υπήρξε μία τοποθέτηση που διέθετε άποψη και προσωπικότητα.
Και πώς τεκμηριώνονται αυτές οι δύο έννοιες;
Με τη Γνώση.

* Ο Σωτήρης Καψώχας προέβη σε μία ανάλυση
που εμπεριείχε ιστορικά, πολιτικά και οικονομικά στοιχεία
(«Ήταν στιγμές που νόμιζα ότι άκουγα τον θεωρητικό του Φασισμού,
τον Σέρτζιο Πανούτσιο,
ο οποίος εισήγαγε στοιχεία Εθνικισμού στην Ιταλία του Μουσολίνι.»,
είπε για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την ομιλία του στη «Δ.Ε.Θ.»).

* Είτε κάποιος συμφωνεί,
είτε διαφωνεί με αυτά που είπε ο δημοσιογράφος,
ουδείς δύναται να τού αμφισβητήσει ότι εξέφρασε άποψη,
ότι άνοιξε θέματα.
Αυτό είναι το Ζητούμενο.
Μπορεί η Ε.Ρ.Τ. να σηκώσει πραγματικά ένα τέτοιο βάρος;
Έως τώρα έχει αποδείξει ότι δεν μπορεί.
Στην περίπτωση τής Ε.Ρ.Τ. ο «Έλληνας Φορολογούμενος»
έχει καπελώσει τον «Έλληνα Πολίτη».
Αυτή είναι η Σκληρή Αλήθεια.

* Προσωπικά, δεν με νοιάζει, ας σπαταλήσει η Ε.Ρ.Τ. τα λεφτά μου,
αρκεί να βλέπω στη συχνότητά της ενδιαφέροντες ανθρώπους.
Οι ενδιαφέροντες άνθρωποι είναι που με ενδιαφέρουν,
όποια κι αν είναι η δημοκρατική-πολιτική-κοινωνική απόχρωσή τους.
Και ουδόλως στεναχωριέμαι που δεν θα ξαναδώ τον κάθε «Κυρανάκη»,
να βομβαρδίζει το Πανελλήνιο με τις ναρκισσιστικές πομφόλυγές του
(τις οποίες ο κάθε «Κυρανάκης»
θεωρεί ως… «Υψίπεδα τής Ανθρώπινης Διάνοιας»
και τις ξεστομίζει με τον αναλόγων διαστάσεων δελαπατριδισμό).
Αυτά.

*** Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…

*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…

*** Τα λέμε αύριο…

Ο Υπο-Κοσμικός