*** Φίλες και Φίλοι, έχετε συμμετάσχει σε τηλεπαιχνίδι;
Προσοχή, αυτή η ερώτηση είναι μεγάλη παγίδα,
διότι αν απαντήσατε καταφατικά,
αυξάνονται δραματικά οι πιθανότητές σας
να ανήκετε σε κάποια καταγέλαστη κατηγορία ατόμων.
Ξεκινώ ευθύς αμέσως την εκθαμβωτική μου ανάλυση…

* Κατ’ αρχάς, είμαι αναφανδόν υπέρ των τηλεπαιχνιδιών·
και πώς θα μπορούσε να συμβαίνει αλλιώς,
αφού επί 20 χρόνια έχω υπάρξει συντάκτης και αρχισυντάκτης
σε τέτοιου είδους παραγωγές.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

* Παλαιότερα, τα παιχνίδια στηρίζονταν περισσότερο στη Γνώση,
ενώ τώρα που κατεβήκαμε από τα χωριά μας,
είναι περισσότερο «fan» και «action» (yeaaah)!
Όμως,
αυτό ακριβώς το στοιχείο είναι που περιπλέκει τα πράγματα
και εκθέτει ανθρώπους ανεπανόρθωτα.

* Φαντάζει παράδοξο,
αλλά στην «Εποχή τού Διαδικτύου»
όπου η Γνώση έχει αγγίξει τις διαστάσεις τής Παγκόσμιας Κοινοκτημοσύνης,
τα τηλεπαιχνίδια επικεντρώνονται στους «characters»·
το Ταλέντο και η Ικανότητα είναι μεν ζητούμενα,
αλλά ουδόλως αποτελούν πανάκεια·
αν είσαι ανόητος και άσχετος,
συγκεντρώνεις πάμπολλες πιθανότητες
να επιλεγείς για να συμμετάσχεις στο «παιχνίδι».
Κι ας μην ταιριάζεις μ’ αυτό,
κι ας μην έχεις την παραμικρή επαφή με την κεντρική ιδέα του.

* Ο λόγος είναι απλός..:
Η Τηλεόραση είναι Πόρνη
(όπως κι η μπάλα, για να μνημονεύσουμε και τον γκουρού Ίβιτσα Όσιμ),
είναι όμως δίκαιη πόρνη.
Σε πουλάει και σ’ αγοράζει,
είναι η κάλλιστη εκμαυλίστρια και συλλέκτρια χαρακτήρων,
αλλά ξέρει και να σέβεται.
Όπως ξέρει και να είναι ασεβής…

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

* Αν εσύ ο ίδιος δεν σέβεσαι τον εαυτό σου,
μην περιμένεις να βρεις στο πρόσωπο τής Τηλεόρασης μία δεύτερη μαμά σου.
Αν εσύ δεν ξέρεις τι σού ταιριάζει και τι όχι,
αν δεν γνωρίζεις πού είσαι δυνατός και πού είσαι αδύναμος,
αν η φαιά ουσία σου είναι συνώνυμη τού λαπά και τού τέλματος,
καλώς ήλθες στην Τηλεόραση.

* Όταν εσύ ο ίδιος βαφτίζεσαι «αναλώσιμος»,
η γυάλινη αρένα σε περιμένει να σε παραδώσει με δόξα και τιμή στα θηρία
(δηλαδή, στους πάντα ακόρεστους τηλεθεατές).

* Είτε μιλήσουμε για το «Ρουκ-Ζουκ», είτε για το «Nomads», το «The Voice»,
ή για οποιοδήποτε άλλο,
ο Ταλαντούχος και ο Ατάλαντος, ο Άξιος και ο Ανάξιος,
γίνονται αντιληπτοί εν’ ριπή οφθαλμού.
Ε, λοιπόν,
πάντα το Τηλεπαιχνίδι θα είναι εδώ,
για να αναδείξει τη θετική πλευρά και να καταδείξει την αρνητική.
Και αν για το Ταλέντο τα πράγματα είναι απλά (όσο κι αν είναι σύνθετα),
η Αταλαντοσύνη θα είναι πάντοτε η πιο καταγέλαστη μορφή τής κατάστασης
που συμπυκνώνεται στη φράση «Εκτός Τόπου και Χρόνου».

*** Η Τηλεόραση διψάει για άτομα
που δεν διαθέτουν την παραμικρή σχέση με την Αυτογνωσία.
Επί παραδείγματι,
αν όταν τραγουδάς θυμίζεις σκουριασμένη γκαραζόπορτα
και ανοργασμική καρακάξα,
είσαι «ό,τι πρέπει» για «ακαδημία τραγουδιού».

* Εντάξει, κάποια στιγμή είναι μοιραίο να εκδιωχθείς,
αλλά για το ξεκίνημα είσαι μια χαρά λεμονοκουπίτσα…
(το κακό είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι
που δεν έχουν καν την αυτογνωσία λεμονόκουπας,
διότι αν τη διέθεταν,
θα γνώριζαν ότι τούς περιμένει στείψιμο και πέταμα).

*** Και κάτι τελευταίο, ως τροφή και ποτό για σκέψη..:
Έχετε αναρωτηθεί
γιατί ο «Αυτογνωστικός Ταλαντούχος»
είναι πιο αντιπαθής από τον «Μη Αυτογνωστικό Ατάλαντο»;
Έχετε αναρωτηθεί
γιατί η Αυτογνωσία και η Βλακεία είναι παράλληλες ευθείες;
Έχετε αναρωτηθεί
πώς τα καταφέρνει η Τηλεόραση και ενώνει τις παράλληλες ευθείες;

*** Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…

*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…

*** Τα λέμε αύριο…

Ο Υπο-Κοσμικός

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης