Διαδικτυώτισσες και Διαδικτυώτες,
καλήν Παρασκευή 5 Ιανουαρίου να έχουμε…
Να ’μαστε πάλι μαζί, με την αγαπημένη σας στήλη «Τουϊτέρατα»,
την οποία διαβάζετε μανιωδώς καθημερινά
και νοσταλγείτε μανιωδώς τα Σαββατοκύριακα…
Χθες η Π.Α.Ε. Ολυμπιακός και ο Τάκης Λεμονής χωρίσαν’ ξανά (μέχρι τον επόμενο γάμο τους) και το Διαδίκτυο έστησε χορό, καθώς πρόκειται για ένα θέμα που πλέον έχει ξεφύγει από το στενό ποδοσφαιρικό πλαίσιο και αγγίζει χολιγουντιανούς έρωτες όπως εκείνος τού Ρίτσαρντ Μπάρτον με την Ελίζαμπεθ Τέϊλορ•
πώς θα λέγαμε «Όπου γάμος και χαρά, το διαζύγιο πρώτο»• ε, κάπως έτσι.
Οι ατάκες έδωσαν και πήραν (το γνωστό «δούναι και λαβείν τής Ατάκας»)
και εγώ, ως ο «Επίσημος Σταχυολογητής τού Twitter»,
ήμουν για μία ακόμη φορά ακροβολισμένος,
προκειμένου να συλλάβω τις «ομορφιές» σας
και να τις οδηγήσω στα ενδότερα τής «Ζούγκλας».
Πάμε, λοιπόν, να δούμε το «Κορυφαίο Δέκα»,
και τα ξαναλέμε στο ΥστερόΓιωργο..!
…
Οι γαύροι Λεμονή κι οι βάζελοι λεμονόκουπες…
– Αγάπη μου, πότε θα είσαι έτοιμη για να φύγουμε;
– Τελειώνω, αγάπη μου. Σε πέντε λεμονάκια…
Μήπως είναι… σκουός;
Στον Ολυμπιακό σας, όχι. Στον Ολυμπιακό τους, ναι.
Πατρίς-Θρησκεία-Δημοσιογραφία
Πρόσεξε μη σού βγει ξινό…
Αν το καλοσκεφτείς, κι αυτόν με κλωτσιές τον διώξανε…
Στη βαγγελόπιτα.
Και ο «Ρόκο Σιφρέντι τής Μπάλας»;
Ελλάς-Ευρώπη-Παναθηναϊκός!
(μην κοιτάτε που φέτος φαινόμαστε κάπως•
είμαστε… χοντροκόκκαλοι)
…
ΥστερόΓιωργο..:
Είναι φορές που έχεις, και θέλεις, τόσα να πεις,
που φτάνεις εν τέλει να νοιώθεις τη διάθεση να σωπάσεις.
Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους εδώ και πάρα πολύν καιρό•
άλλοι τα ακροαστήκαμε από την πρώτη στιγμή
(αναφέρομαι κυρίως στους φιλάθλους και τούς οπαδούς που δεν υποστηρίζουμε τον Ολυμπιακό),
και άλλοι τα έχουν ακροαστεί προσφάτως
(σε αυτούς συμπεριλαμβάνω και την πλειοψηφία των φιλάθλων και οπαδών τού Ολυμπιακού).
Σε ποιον να το πεις ότι ο «ισόβιος» πρωταθλητής μιας χώρας,
η ομάδα που έχει κατακτήσει 19 στα 21 τελευταία πρωταθλήματα,
αλλάζει τρεις και τέσσερεις προπονητές τον χρόνο;
Σε ποια σοβαρή -ποδοσφαιρικώς- χώρα,
και εν γένει, σε ποια σοβαρή χώρα, θα συνέβαινε κάτι τέτοιο..;
Η απάντηση είναι μία: Σε καμία.
Πλέον, μόνο οι εγκάθετοι, οι αχυράνθρωποι, οι μπράβοι, οι «δολοφόνοι χαρακτήρων» και μερικοί καημενούληδες λοβοτομημένοι,
αρνούνται την αλήθεια που η υπόλοιπη Ελλάδα βλέπει εδώ και 20 χρόνια•
ιδίως, δε, αυτά που συμβαίνουν την τελευταία επταετία,
μόνο στην επταετία ’67-’74 συνέβαιναν.
Ποιος «Λεμονής»;
Αναλώσιμο υλικό ήταν και είναι -και ενδεχομένως, θα είναι- ο Λεμονής.
Και θα πω και κάτι μερικώς αιρετικό..:
Ναι, σύμφωνοι, υπάρχει η αγάπη για την Ομάδα (για την εκάστοτε ομάδα),
αλλά ας μην αγιοποιείτε τον «Τάκη, ψυχάρα, Ολυμπιακάρα»•
ένας προπονητής που βρίσκεται διαρκώς στα προπονητικά «αζήτητα»,
καλείται διαρκώς και αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία τής ομάδας στην οποία έχει ζήσει σημαντικές στιγμές.
Η ανία των αζητήτων σπάει για τον Τάκη Λεμονή σε κάθε κλήση από τον Ολυμπιακό.
Προσωπικώς, δεν θα χαρακτηρίσω τον Λεμονή για την επιλογή του.
Θα τοποθετηθώ και θα μιλήσω αναφέροντας τι θα έκανα εγώ στη θέση του
(και σάς μιλάω ως άνθρωπος βαθιά ρομαντικός και ιδεαλιστής).
Αν, λοιπόν, ήμουν στη θέση τού Λεμονή,
θα βοηθούσα μια, θα βοηθούσα δυο, θα βοηθούσα τρεις,
θα έβαζα τον εαυτό μου κάτω από την ομάδα,
αλλά όμως στην τελική, ρε παίδες, υπάρχει και η έννοια «Αξιοπρέπεια».
Η Αξιοπρέπεια είναι πάνω από κάθε ομάδα.
Εν κατακλείδι, εγώ αρνούμαι να αντιμετωπίζομαι ως «τσόντα».
Ναι, έχει κι αυτή η κατάσταση το δικό της ενδιαφέρον,
ναι, εν γνώσει σου συναινείς στιγμιαία να το ζήσεις ως εμπειρία
(είτε απλώς για να ξέρεις πώς είναι,
είτε για τη φτηνή ηδονικότητα που σού προσφέρει).
Μα, θεωρώ ότι οφείλουμε να θυμόμαστε,
πως πέρα από κάθε προσωπική ή επαγγελματική «ηδονή»,
υπάρχει και το Κοινό Περί Αξιοπρέπειας Αίσθημα.
Αυτά…
…
Όμως, για μία ακόμη φορά φτάσαμε στην Αρχή Μας,
που για όλους τούς υπόλοιπους είναι το «τέλος».
Και το μόνο που απομένει,
είναι η στερεότυπη και -πάνω απ’ όλα- αγαπημένη προτροπή..:
Φωτίστε το βλέμμα σας με την πόλη που φλέγεται.
Γεια Χαρά…
