Παιδιά όλων των ηλικιών,
καλήν Δευτέρα 23 Απριλίου και καλήν εβδομάδα να έχουμε…
Να ’μαστε πάλι μαζί, με την αγαπημένη σας στήλη «Τουϊτέρατα»,
την οποία διαβάζετε μανιωδώς καθημερινά
και νοσταλγείτε μανιωδώς τα Σαββατοκύριακα…
Σήμερα ο γράφων τη στήλη έχει την ονομαστική του εορτή,
οπότε το περιεχόμενο θα είναι αντίστοιχης διάθεσης•
ανάλαφρο, χαρούμενο, περιπαικτικό
και στο βάθος συναισθηματικό.
Όσοι φέρουμε το όνομα «Γιώργος»,
συμπυκνωνόμαστε στη φράση «Ωραίο το παραμύθι, αλλά έχει δράκο»•
ως εκ’ τούτου,
αποτελούμε ένα πλήρες πακέτο για όλη την οικογένεια
(μπορείτε να μάς απολαμβάνετε στο σπίτι, στο γραφείο, στην εξοχή, παντού…)!
Είμαστε ωραίοι, όμορφοι, γοητευτικοί, ελκυστικοί, έξυπνοι,
αλήτες και καλόψυχοι, εγωκεντρικοί και αυταπαρνητές.
Εν’ κατακλείδι, είμαστε όλα αυτά που δεν είναι τα υπόλοιπα ονόματα.
Άρα είναι πολύ φυσιολογικό το γεγονός
ότι σήμερα επικρατεί ένας πανζουρλισμός γύρω από εμάς•
όλοι θέλουν να μάς ευχηθούν, να μάς δώσουν ένα φιλί,
να κόψουν ένα κομμάτι από τα ρούχα μας…
Το Διαδίκτυο τοποθετείται μανιωδώς επί τού θέματος,
και εγώ, ως ο «Επίσημος Σταχυολογητής τού Twitter»,
ήμουν για μία ακόμη φορά ακροβολισμένος,
προκειμένου να συλλάβω τις ομορφιές μας
και να τις οδηγήσω στα ενδότερα τής «Ζούγκλας».
Πάμε λοιπόν να δούμε το «Κορυφαίο Δέκα»,
και τα ξαναλέμε στο ΥστερόΓιωργο..!
…
Το Χιουμοράκι τής Μαρίας.
Στο σπίτι τού Γιάννη…
Χαχαχαχαχα…
Κίνητρα και Μαντικές Ικανότητες!
Αν δεν λέμε αυτά, ποια θα λέμε;
Εύγε, Μπάγια. Έχεις πολύ καλόν δάσκαλο!
Ξημερώματα στον Γιώργο ρίχνω πετονιά…
Πιάνω τον εαυτό μου και χάνω το μυαλό μου…
Πρόσεχε τι εύχεσαι…
Αισθάνομαι δεινόσαυρος.
Από την ονομαστική εορτή μου,
δεν θα μπορούσε να λείπει η γυναίκα
που έχει τραγουδήσει τόσες ιστορίες τής ζωής μου!
Βρε, Νατάσα… Βρε, Νατάσα…
…
ΥστερόΓιωργο..:
Παιδιά (όλων των ηλικιών),
κάποτε είχα πει τη φράση
«Κάθε άρθρο που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει να έχει υστερόγραφο…».
Το υστερόγραφο πήρε μέσα μου τη μορφή λογοτεχνικού νεολογισμού
και έτσι φτάνει πλέον μαζί μου να γιορτάζει και αυτό•
γιορτάζω εγώ, γιορτάζει και το «ΥστερόΓιωργο»!
…
Όταν γιορτάζεις δεν χρειάζεται να λες πολλά•
αρκεί να δίνεις χαρά στους ανθρώπους, να είσαι γενναιόδωρος,
να κερνάς, να αγκαλιάζεις, να αγαπάς.
Τα λεφτά δεν έχουν την παραμικρή σημασία• ιδίως όταν γιορτάζεις.
Κέρνα τούς πάντες και θα στο επιστρέψει η ζωή.
Η Γιορτή είναι ένα βάθρο,
όπου αντί να ακούγεται εθνικός ύμνος
ανακρούονται προς τιμήν τού ανθρώπου που γιορτάζει
οι ήχοι των ευχών, των αγκαλιών και των φιλιών.
Αν ήταν κάθε μέρα μια γιορτή,
ίσως δεν νοιώθαμε τη Θλίψη τής Γιορτής.
…
Ο λόγος που επέλεξα τη συγκεκριμένη φωτογραφία για την ανάρτηση,
είναι διότι όταν ακούω το λατρεμένο «Όταν Έχω Εσένα»
από τον Μέγα Δημήτρη Μητροπάνο
και φτάνει η στιγμή για τον στίχο
«Όταν έχω εσένα…,
μπορώ να βάψω με ασήμι τη σκουριά,
μπορώ να κοιμηθώ με σιγουριά,
να πιάσω με τα χέρια μου
τούς δράκους να σκοτώσω…»,
πάντοτε αντιδρώ.
Κι οι δράκοι ανάγκη ένα χάδι έχουν•
άλλωστε, πώς θα συνεχιστεί επ’ άπειρον το Παραμύθι χωρίς την ύπαρξή τους;
…
Πριν κλείσω με τον καθιερωμένο τρόπο,
θέλω να μοιραστώ μαζί σας έναν στίχο που εμπνεύσθηκα σήμερα το πρωΐ..:
Γράφουμε Ιστορία με σινική μελάνη.
Ας ρίξουμε λίγο φως να εμφανιστούν οι Λέξεις!
Αυτό ήταν το δώρο τής Ποίησης προς εμένα.
Με επισκέφθηκε, το άφησε, κι έφυγε•
μέχρι να ξανάρθει.
Απρόσκλητη Προσκεκλημένη η Ποίηση!
…
Όμως, για μία ακόμη φορά φτάσαμε στην Αρχή Μας,
που για όλους τούς υπόλοιπους είναι το «τέλος».
Και το μόνο που απομένει,
είναι η στερεότυπη και -πάνω απ’ όλα- αγαπημένη προτροπή..:
Φωτίστε το βλέμμα σας με την πόλη που φλέγεται.
Γεια Χαρά…
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
(Twitter: @GeorgeMihalakas)
