Στα έμμεσα μέτρα που προτείνει η τρόικα περιλαμβάνονται η κατάργηση φοροαπαλλαγών και η επιβολή τεκμαρτού εισοδήματος ιδιοκατοίκησης.
Επιχειρώντας σύγκριση των επιπέδων φορολογίας μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης, προκύπτει ότι το συνολικό επίπεδο φορολογίας στην Ελλάδα ήταν 32,5% του ΑΕΠ το 2011 έναντι 39,5% που είναι ο μέσος όρος στις 17 χώρες της Ευρωζώνης.
Ως εκ τούτου, η Κομισιόν θεωρεί πως μπορούν να γίνουν αναπροσαρμογές σε φόρους, προτείνοντας την επιβολή τεκμαρτού εισοδήματος στην ιδιοκατοίκηση, κατάργηση των φοροαπαλλαγών και αύξηση φόρων κατοχής ακίνητης περιουσίας.
Στον αντίποδα, όμως, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σημειώνει ότι οι συντελεστές στον φόρο εισοδήματος είναι ήδη υψηλοί, όπως και ο Φ.Π.Α. και ο φόρος επί των επιχειρηματικών κερδών.
Οι αναλυτές της Κομισιόν θεωρούν ότι, παρά τη βαριά φορολόγηση που επιβάλλεται στη χώρα μας, οι εισπράξεις από φόρους ακινήτων είναι κάτω του ευρωπαϊκού μέσου όρου, ενώ τονίζουν πως υπάρχουν ακόμα περιθώρια για να αυξηθούν ακόμα περισσότερο οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης που επιβάλλονται σε καύσιμα, τσιγάρα και ποτά.
Στις 42 σελίδες της τριμηνιαίας έκθεσής της για την Ευρωζώνη, τονίζεται επίσης ότι τα φορολογικά έσοδα που εισπράττει το ελληνικό Δημόσιο από τους φόρους στις μεταβιβάσεις ακινήτων είναι χαμηλά, συγκριτικά με τον μέσο όρο της Ευρωζώνης.
Υπογραμμίζει, όμως, ότι η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες όπου δεν επιβάλλεται φόρος στο τεκμαρτό ενοίκιο που πληρώνει κάποιος για το σπίτι που μένει, δηλαδή δεν υπάρχει φόρος ιδιοκατοίκησης.
Φόρος ιδιοκατοίκησης ίσχυε πάντως στη χώρα μας και καταργήθηκε το 1999. Με τον τρόπο αυτόν υπολογιζόταν ένα πλασματικό (τεκμαρτό) εισόδημα βάσει του ακινήτου που κατέχει ο κάθε ιδιοκτήτης.
Προέκυπτε έτσι π.χ. φόρος σε ιδιοκτήτες ακινήτων με επιφάνεια πάνω από 150 τετραγωνικά μέτρα, που υπολογιζόταν ως εξής: πολλαπλασιαζόταν η τιμή ζώνης της περιοχής, το εμβαδόν του ακινήτου και των βοηθητικών χώρων, ο συντελεστής παλαιότητος με έναν ειδικό συντελεστή «προσδιορισμού ακαθάριστου εισοδήματος», της τάξεως του 3,5%.
