Στο μικροσκόπιο του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει πλέον τεθεί η νομιμότητα σειράς φορολογικών ρυθμίσεων με τις οποίες επιτρέπεται ο αναδρομικός έλεγχος αλλά και η φορολόγηση «ύποπτων» για φοροδιαφυγή εμβασμάτων στο εξωτερικό.
Η αυξημένη 7μελής σύνθεση του Β΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας με πρόεδρο την αντιπρόεδρο του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου Μαρία Σάρπ και εισηγητή τον Πάρεδρο Ιωάννη Δημητρακόπουλος καλείται να κρίνει τη συνταγματικότητα όλου του νομοθετικού πλαισίου το οποίο διέπει τις καταθέσεις και τα εμβάσματα που «έφυγαν» στο εξωτερικό, πριν την 30η Σεπτεμβρίου του 2010. Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, με σειρά προδικαστικών ερωτημάτων του, έχει ζητήσει από το ΣτΕ να αποφανθεί για όλα όσα προβλέπει ο νόμος 3888/2010 ο οποίος δίνει το «πράσινο φως» για την αυτόματη φορολόγηση καταθέσεων και εμβασμάτων στο εξωτερικό, θεωρώντας ότι αποτελούν “αδικαιολόγητη προσαύξηση περιουσίας και φοροδιαφυγή”.
Η αναμενόμενη απόφαση του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου έχει μεγάλο ενδιαφέρον καθώς θα αποτελέσει «πιλότο» για όλες τις λίστες «φοροδιαφυγής» που είναι στα χέρια της Δικαιοσύνης και για τις οποίες η κυβέρνηση προσδοκά δημοσιονομικά έσοδα. Εάν πάντως κριθούν από το Β΄ Τμήμα του ΣτΕ αντισυνταγματικές τις επίμαχες σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις, τότε οι υποθέσεις αυτές θα παραπεμφθούν για οριστική κρίση στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου.
Τα ερωτήματα στα οποία θα κληθούν να δώσουν απαντήσεις οι σύμβουλοι Επικρατείας είναι τα εξής:
1) Εάν μπορούν να φορολογηθούν ως εισόδημα από ελευθέρια επαγγέλματα ποσά εμβασμάτων, που απεστάλησαν στο εξωτερικό προ του 2010, των οποίων η προέλευση δεν δικαιολογείται από τα δηλωθέντα στην Εφορία εισοδήματα.
2) Εάν είναι νόμιμη η μεταφορά στον φορολογούμενο (αντί στην Εφορίας) της υποχρέωσης να αποδείξει αυτός, από πού προέρχονται τα ποσά του εμβάσματος και αν έχουν ήδη φορολογηθεί νόμιμα ή όχι.
3) Μπορεί η υποχρέωση αυτή να επεκταθεί και σε εμβάσματα προγενέστερα της έναρξης ισχύος του νόμου 3888/2010, δηλαδή πριν από τις 30.9.2010 ή είναι αντισυνταγματικό αυτό.
4) Εάν κριθεί, από το ΣτΕ ότι τα εμβάσματα υπόκεινται σε φορολόγηση ως εισόδημα από ελευθέρια επαγγέλματα, πώς θα κρίνεται αν τα ποσά καλύπτονται από τα δηλωθέντα εισοδήματα των ελεγχομένων οικονομικών ετών, δηλαδή, αν θα χρησιμοποιηθεί ολόκληρο το δηλωθέν εισόδημα ή πρέπει να αφαιρεθούν από αυτό οι τεκμαρτές δαπάνες.
5) Εάν κριθεί από το ΣτΕ, ότι τα εμβάσματα υπόκεινται σε φορολόγηση ως εισόδημα από ελευθέρια επαγγέλματα, σε ποια χρονιά (με ποιους συντελεστές) θα πρέπει να φορολογηθούν – στον χρόνο αποστολής του εμβάσματος ή στον χρόνο σχηματισμού της τραπεζικής κατάθεσης από την οποία προήλθε το έμβασμα.
Στο παρελθόν πάντως το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο είχε ταχθεί υπέρ των φορολογουμένων. Συγκεκριμένα, το 2013 είχε δικαιώσει τον ποδοσφαιριστή Πέτρο Μίχου για αποζημίωση που είχε πάρει. Όλα είχαν ξεκινήσει όταν η ΔΟΥ Καλλιθέας εντόπισε το 1999, ότι το ποσόν των 34 εκατομμυρίων δραχμών, που κατατέθηκε στον λογαριασμό του ποδοσφαιριστή, δεν είχε δηλωθεί στην φορολογική δήλωση του 1989. Η Εφορία του είχε καταλογίσει αναδρομικά φόρο 19 εκατομμυρίων δραχμών, μαζί με πρόστιμα κ.λπ. Με απόφαση ωστόσο του ΣτΕ, έγινε δεκτή η προσφυγή του ποδοσφαιριστή.
