Tο κοινό νόμισμα της Ευρωζώνης που υποτίθεται ότι θα ενίσχυε την Ε.Ε., θα έφερνε θέσεις εργασίας και υψηλό βιοτικό επίπεδο σε όλους βρίσκεται «στον μεγεθυντικό φακό» οικονομολόγων και σχολιαστών του γερμανικού Τύπου.
Αφορμή για αυτήν την εξέλιξη στάθηκε η παρατεινόμενη κρίση του ευρώ, αλλά και οι πιέσεις που αυτό δέχεται από την άλλη όχθη του Ατλαντικού, με ορατό τον κίνδυνο διάλυσης της Ευρωζώνης.
Σε άρθρο του, ο Μπερτ Ρίρουπ, πρόεδρος του Ινστιτούτου Έρευνας της εφημερίδας «Handelsblatt», υποστηρίζει ότι η Ε.Ε., πολιτικά και οικονομικά, θα πρέπει να συσπειρωθεί και να αποτελέσει αντίβαρο στον αμερικανικό εθνικισμό.
«Βέβαια, το ευρώ δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες, ωστόσο αποτελεί βασικό πυλώνα του αντίβαρου, είναι τόσο πολύτιμο στην Ευρώπη, όσο ποτέ άλλοτε. Γι’ αυτό θα πρέπει να ενισχυθεί και να καθιερωθεί ως ένα παγκόσμιο νόμισμα. Εάν δεν γίνει, τότε η Ευρώπη απειλείται να πέσει σε πολιτική και οικονομική ασημαντότητα» τονίζει ο Ρίρουπ.
Η «Frankfurter Allgemeine Zeitung» αναφέρεται στους 60 οικονομολόγους που εξέφρασαν τους ενδοιασμούς τους τον Ιούνιο του 1992, λίγους μήνες μετά την υπογραφή της Συμφωνίας του Μάαστριχτ, υπό μορφή μανιφέστου με τον τίτλο «Οι πολιτικές και νομισματικές αποφάσεις του Μάαστριχτ: ένας κίνδυνος για την Ευρώπη».
Στο άρθρο γίνεται αναδρομή των θέσεων που υποστήριζαν τότε σχετικά με τη σημερινή πραγματικότητα 25 χρόνια μετά. Τι αποδείχθηκε σωστό και τι όχι; Ο οικονομολόγος Νόρμπερτ Μπέρτχολντ, ο οποίος ανήκει στους ευρωσκεπτικιστές του μανιφέστου, σήμερα πιστεύει ότι «παρά τις εντάσεις η νομισματική ένωση θα διατηρηθεί, γιατί είναι κατ’ αρχάς ένα πολιτικό πρότζεκτ. Η περαιτέρω εξέλιξη της Ευρωζώνης σε μια ένωση μεταφοράς κεφαλαίων είναι τόσο βέβαιη, όσο το ”αμήν” στην εκκλησία» υποστηρίζει.
