Δηλαδή, ο Κουλιμπαλί που είναι απλήρωτος εάν κάνει προσφυγή κατά του Παναθηναϊκού, αυτό σημαίνει πώς δεν… αγαπάει τον «σύλλογο»; Άλλο πάλι και αυτό! Σύλλογο λένε μία ανώνυμη εταιρεία. Μια ΠΑΕ. Αλήθεια, τι είδους σύλλογος είναι, λαογραφικός, χορευτικός, εκδρομικός, τι;
Επιμένω σ’ αυτό το παραμύθι. Να χαρακτηρίζουν μια εντελώς εμπορική επιχείρηση, όπως είναι η κάθε ποδοσφαιρική εταιρία, ως… σύλλογο, ως… σωματείο.
Επί του θέματος. Ο Κουλιμπαλής και ο κάθε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής έκανε συμβόλαιο με ΠΑΕ. Στην οποία έχει υποχρέωση να παίζει μπάλα. Αυτή είναι η συμβατική του υποχρέωση. Όχι να αγαπάει την ομάδα. Ούτε να υπηρετεί την ιδέα του… συλλόγου.
Και η ΠΑΕ, από την πλευρά της, έχει υποχρέωση να τηρεί τα συμφωνηθέντα, όπως αναφέρονται στο συμβόλαιο. Τελεία. Τελεία και παύλα. Είναι τρελό να λένε αυτά τα μυξιάρικα ότι ο Παναθηναϊκός χρειάζεται… ενότητα, τώρα στα δύσκολα. Κι όλοι μαζί αγαπημένοι για να δώσουμε τη μάχη της επιβίωσης.
Για βαστάτε, ρε! Οι Κουλιμπάληδες και Μολέντοι ήρθαν από χωριό τους σε μία άλλη ήπειρο, σε μία άλλη χώρα για να είναι… ενωμένοι, χέρι- χέρι σαν τα παιδάκια της κατασκήνωσης. Τι μαλακίες είναι αυτές.
Δεν υπάρχουν προδότες στον Παναθηναϊκό. Κι αν υπάρχουν μόνον στους ποδοσφαιριστές δεν θα τους βρείτε. Στους εργαζόμενους βιοπαλαιστές, άσχετο αν το ποδοσφαιροκάματο τους είναι και 500, και χίλια ευρώ την ημέρα.
…………………….
”Μέρισμα” αλά Τσίπρα στον Παναθηναϊκό, διάβασε apodytiriakias.gr
