Με βαρύ κεφάλι έφυγε από το γήπεδο ο κόσμος του Παναθηναϊκού. Δεν αναφέρομαι στο χουλιγκαναριό που ζει στον κόσμο του και το πιθανότερο είναι να μην αντελήφθη ότι η ομάδα έχασε. Ότι μπήκαν τρία γκολ από τα οποία το ένα έβαλε ο Παναθηναϊκός. Τα παιδιά, ο 12ος παίκτης, ο προμαχώνας του πράσινου λαού, χοροπηδάγανε στην εξέδρα, κάνανε το χαβαλέ τους και ο νοσηρός διονυσιασμός τους δεν είχε επαφή με την εξέλιξη του αγώνα.
Πώς να πιουν το φαρμάκι οι οπαδοί του Παναθηναϊκού; Πώς να δεχθούν ότι η ομάδα έχει χαμηλώσει, βρίσκεται ήδη σ’ άλλο επίπεδο απ’ αυτό που τον θέλει η Ιστορία του. Χάνει από την Καλλονή, χάνει και από μία περίεργη ρώσικη ομάδα, χωρίς ταυτότητα, χωρίς προσωπικότητα. Το χειρώτερο;
Το χειρώτερο είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν άξιζε τη νίκη με τη Δυναμό που εύκολα, τόσο εύκολα μέσα από την περιοχή του Κοτσώλη έκανε δύο γκολ, κι άλλα δύο δοκάρια.
Η διοίκηση δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην προσπάθεια να ξελασπώσει ο Παναθηναϊκός. Το ρόστερ διαθέτει νέους παίκτες με ενθουσιασμό, αλλά και παίκτες τύπου Πράνιτς, Πέτριτς που έχουν θέση σε καφενείο, σε παραλία. Δεν γίνεται έτσι δουλειά. Δεν υπάρχει προοπτική να ξεφύγει ο Παναθηναϊκός από το τούνελ μέσα στο οποίο έχει πιαστεί αιχμάλωτος.
ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ότι χτίζει ομάδα ο Παναθηναϊκός, γράφει ο apodytiriakias.gr
